Ο Αντ. Σαμαράς και η «εσωστρέφεια»

Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να ευχαριστήσει το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και, προσωπικώς, τον Νίκο Μαραντζίδη, διότι η τελευταία τους έρευνα καταγράφει την αληθινή δύναμη της σημερινής Ν.Δ.: αθροίζεται στο 15,5%, όσοι δηλαδή είναι εκείνοι που απαντούν ότι η επίδοση της κυβέρνησης στην οικονομία θα ήταν καλύτερη αν σήμερα είχαμε κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Στο ίδιο ερώτημα εκπλήσσει επίσης το ποσοστό εκείνων που πιστεύουν ότι η κατάσταση θα ήταν χειρότερη υπό κυβέρνηση Σαμαρά· φθάνουν το 56,5%.
Τα ποσοστά αυτά είναι, προφανώς, άδικα για τον Αντώνη Σαμαρά. Παρά το μοιραίο λάθος της αναστροφής επί εξάμηνο στην αντιμνημονιακή γραμμή, παρά τον έμφυτο, τον μωραΐτικο λαϊκισμό του, ο Σαμαράς δεν θα
εξέθετε ποτέ τη χώρα σε τέτοιο κίνδυνο και τέτοια διεθνή διαπόμπευση ― και το απέδειξε αυτό επί δύο χρόνια, πηγαίνοντας αντίθετα προς τη φύση του. Ο Σαμαράς ήξερε ποιο είναι το σωστό, αλλά το έκανε λάθος. Η άγνοια κινδύνου των σημερινών, όμως, δεν συγκρίνεται με τίποτα στο παρελθόν. (Πρώτη φορά Αριστερά γαρ...)

Αδικα ή μη, πάντως, τα ποσοστά αυτά είναι πραγματικά. Καταγράφουν το μέγεθος του κακού που έχει προξενήσει ο Αντ. Σαμαράς στον εαυτό του και στην υστεροφημία του· τι περισσότερο χρειάζεται κάποιος για να αντιληφθεί ότι ο Αντ. Σαμαράς είναι το σοβαρότερο εμπόδιο για την ανάκαμψη της Ν.Δ.; (Εικόνα. Στο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν, μου λένε, ο αόρατος άνθρωπος: νόμιζες ότι δεν τον έβλεπε κανείς. Ξεχώριζε μόνο επειδή είναι ένα κεφάλι ψηλότερος από τους άλλους...)
Η επιχειρηματολογία της πλευράς Σαμαρά, εντούτοις, λέει ότι θα ήταν παρακινδυνευμένη υπόθεση η αλλαγή ηγεσίας ενόσω η χώρα βρίσκεται στην παρούσα φάση της κρίσης και καταδικάζει αυτές τις ιδέες ως «εσωστρέφεια». Είναι, όμως, το ακριβώς αντίθετο εκείνο που ισχύει. Εσωστρέφεια είναι η Ν.Δ. του 15%, δηλαδή η παραμονή του Σαμαρά στην ηγεσία, ενώ η αντικατάστασή του είναι εξωστρέφεια ― αν, τέλος πάντων, αυτό είναι το ζητούμενο. Είναι, βέβαια, δύσκολο να επιδιορθώσεις το πλοίο χωρίς να σταματήσεις τον πλου του· αλλά αυτό δεν είναι που πρέπει να κάνουμε και στο κράτος και την οικονομία μας; Πώς περιμένει η Ν.Δ. να της εμπιστευθούν αυτό το καθήκον οι ψηφοφόροι, όταν δεν μπορεί το πετύχει στον εαυτό της;
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή