Συμπληρώθηκαν ήδη εκατό ημέρες από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να βρει τα πατήματά της. Δεν έχει να παρουσιάσει κάτι ιδιαίτερο, αφού όλα είναι στον αέρα. Δύο υπουργοί της κρατάνε κάπως την παρουσία τους σε τόνους σοβαρότητας και σχετικής αποτελεσματικότητας. Η Νάντια Βαλαβάνη με την πετυχημένη ρύθμιση των 100 δόσεων (παρά τις όποιες ενστάσεις, είναι αποτελεσματικό μέτρο) και ο Παναγιώτης Νικολούδης για τις προσπάθειες στον τομέα της μεγάλης φοροδιαφυγής (με την, έστω συμβολική, πρώτη περίπτωση Λεωνίδα Μπόμπολα).
Και είναι χαρακτηριστικό ότι
και οι δύο αυτοί υπουργοί εργάζονται σχετικά μακριά από την καθημερινή τριβή της δημοσιότητας (η πρώτη μιλάει λίγο, ο δεύτερος σχεδόν καθόλου), σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους συναδέλφους τους, που ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά στούντιο (πρωταθλητές οι Βαρουφάκης, Μάρδας, Στρατούλης, Σκουρλέτης, Φλαμπουράρης, Λαφαζάνης και ζητώ συγγνώμη απ’ όσους μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή).
Η γενική εικόνα της νέας κυβέρνησης καθορίζεται από την πολυλογία, την πολυγλωσσία και το πλήθος των αντιφατικών θέσεων. Δύσκολα θα βγάλει κάποιος ασφαλές συμπέρασμα για το τι επιδιώκει, αφού κεντρικό μήνυμα δεν υπάρχει. Το αλαλούμ κυριαρχεί.
Το σημερινό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση, οφείλεται σε δύο λόγους:
1. Στο προεκλογικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα να εκβιάσει την προσφυγή σε εκλογές, χωρίς να είναι έτοιμος και χωρίς να έχει συνυπολογίσει στοιχειωδώς το βάρος του προβλήματος που θα αντιμετώπιζε. Ο Τσίπρας, δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν άκουσε την προειδοποίηση του Ευάγγελου Βενιζέλου (εδώ) και βιάστηκε να πάρει την εξουσία εντελώς ανέτοιμος. Αν άφηνε την κυβέρνηση Σαμαρά να κάμει την «βρώμικη δουλειά», δηλαδή να κλείσει τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους, όλα σήμερα θα ήταν διαφορετικά. Εκλογές θα γίνονταν συμφωνημένα είτε τον Ιούνιο είτε τον Σεπτέμβριο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις κέρδιζε πανηγυρικά, ίσως με μεγαλύτερο ποσοστό και με αυτοδυναμία. Το μεγάλο κέρδος για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν που δεν θα είχε να λύσει το πρόβλημα, το οποίο δεν μπορεί να λύσει εδώ και τρεις μήνες. Θα είχε ήσυχο το εξωτερικό του μέτωπο, για να μπορεί να αφοσιωθεί στο εσωτερικό. Το πάθος για την εξουσία, η άγνοια για το τι θα παραλάβουν και η έλλειψη προετοιμασίας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Τραγικό πρόσωπο, μέσα σε όλα αυτά, ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος αρνήθηκε την υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας και απέτρεψε έτσι μια ορθολογικότερη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και της χώρας προς την ομαλότητα.
2. Στο μετεκλογικό λάθος της κυβέρνησης να τρενάρει τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους, μέσα από πλήθος αντιφατικών θέσεων και αλλαγές στη στρατηγική και τακτική. Η καθυστέρηση δεν ωφέλησε την κυβέρνηση, αφού ούτε τις προεκλογικές εξαγγελίες της μπορεί να υλοποιήσει (στις ελληνικές καλένδες το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης») και, κατά τα φαινόμενα, θα οδηγηθεί σε κάποια συμφωνία με σαφώς χειρότερους όρους.
Αυτή είναι μια πρώτη αποτίμηση των «εκατό πρώτων ημερών». Τι απομένει; Αυτό που έχει πει ο Ζίγκμουντ Φρόιντ: «Από λάθος σε λάθος ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια». Αν η κυβέρνηση την ανακαλύψει, έστω και τώρα, θα είναι κέρδος για όλους.
Γ. Καρελιάς-protagon.gr
ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΡΑΓΚΙΟΖ-ΜΠΕΡΝΤΕ ΕΙΝΑΙ