Σκόνταψε πριν από τον περίπατο

Περίπατος εκτιμούν πολλοί ότι θα είναι οι εκλογές για τον Αλ. Τσίπρα. Και κάποιοι μιλούν ακόμη και για αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία υπενθυμίζεται ότι απαιτεί τουλάχιστον το 38-39% των ψήφων. Το ερώτημα είναι βέβαια πού εδράζεται η αισιοδοξία τους;
Στις δημοσκοπήσεις είναι η απάντηση. Ποιες δημοσκοπήσεις όμως; Αν δεν απατώμαι, η τελευταία που δημοσιεύθηκε ήταν στις 18 Ιουλίου από μια εταιρεία ονόματι Palmos Analysis. Ποιες ήταν οι προβλέψεις της; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνονταν τότε εκλογές, θα λάμβανε 42,5% και η Ν.Δ. 21,5%! Ηταν, αν θυμάστε, η δημοσκόπηση που έκανε τον Αλ. Τσίπρα, ενόσω ικέτευε την αντιπολίτευση να ψηφίσει το μνημόνιο, να έχει το θράσος να ειρωνευτεί στη Βουλή τον Ευ. Μεϊμαράκη λέγοντάς του ότι «ακόμη και με μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει dou­ble score» (sic).
Συγχωρέστε με για τη φράση, αλλά θεωρώ γελοίες τόσο τις συγκεκριμένες προβλέψεις, όσο και την καφενειακή επίκλησή τους από τον Αλ. Τσίπρα. Δεν είναι, όμως, ζητούμενο του παρόντος να
αναδειχθούν οι λόγοι της διαρκούς αστοχίας των δημοσκοπικών εταιρειών, οι οποίες από το 2012 καταγράφουν τη μία αποτυχία μετά την άλλη, με τελευταία την απίστευτη αστοχία όλων των exit polls στο δημοψήφισμα. Προσωπικά, αμφιβάλλω πολύ για το αν οι εκλογές θα εξελιχθούν σε περίπατο του κ. Τσίπρα. Και θα προσπαθήσω να εξηγήσω τους λόγους, επικαλούμενος όχι δημοσκοπικά στοιχεία, αλλά την κοινή λογική.
Η Ν.Δ. έλαβε τον Ιανουάριο 27,8% και ο ΣΥΡΙΖΑ 36,3%. Βάσει της κοινής λογικής, λοιπόν, δεν υπάρχει πολίτης που να ψήφισε προ επταμήνου τον κ. Σαμαρά και να μην ψηφίσει τώρα τον κ. Μεϊμαράκη. Πολύ περισσότερο όταν ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. απεδείχθη απροσδόκητα θετική έκπληξη με τις παρεμβάσεις του στη Βουλή, αλλά και την υπεύθυνη στάση του να ψηφίσει η Ν.Δ. το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις εισηγήσεις που δεχόταν (κυρίως από τον Μ. Βορίδη) να απόσχει από την ψηφοφορία. Επιπλέον δε, ο κ. Σαμαράς, με τις ατυχείς επιλογές του μετά τις ευρωεκλογές (success story, παλαιοκομματικός ανασχηματισμός κ.λπ.), είχε προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια τμήματος ψηφοφόρων της Ν.Δ. που εστράφη είτε προς το Ποτάμι είτε ακόμη και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτό το δεδομένο θα διακινδυνέψω την πρόβλεψη πως η Ν.Δ. ξεκινά την προεκλογική μάχη έχοντας έναν σκληρό πυρήνα περί το 29-30%. Ευφυώς σκεπτόμενος, μάλιστα, ο κ. Μεϊμαράκης αποβλέπει στο να διευρύνει τις δυνάμεις της Ν.Δ. με τη στροφή στον μεσαίο χώρο που ήδη επιχειρεί, καθώς γνωρίζει ότι η βασική δεξαμενή δυνάμει ψηφοφόρων του είναι τόσο το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, όσο και οι απογοητευμένοι πολίτες που ψήφισαν για πρώτη φορά ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο. Και κυρίως εκείνοι που δεν πίστευαν μεν τις σάχλες του κ. Τσίπρα περί σκισίματος των Μνημονίων, αλλά προσέβλεπαν από εκείνον να βάλει σε τάξη 4-5 πράγματα και όχι βέβαια να κλείσει τις τράπεζες, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία στην αβεβαιότητα.
Βάσει της ανάλυσης αυτής, που νομίζω δεν απέχει από την πραγματικότητα, το αποτέλεσμα της κάλπης θα κριθεί στις εξ αριστερών απώλειες του κ. Τσίπρα από το νεοσύστατο κόμμα του κ. Λαφαζάνη. Η Αριστερή Πλατφόρμα σε όλα τα εκλεγμένα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σταθερά τα τελευταία χρόνια μια δύναμη της τάξεως του 30%. Σε ψήφους, δηλαδή, θα μπορούσε κανείς αυθαίρετα να εικάσει πως ο κ. Λαφαζάνης εκπροσωπεί το 12% από το 36% του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς δεν πιστεύω ότι το δραχμόφιλο κόμμα θα λάβει διψήφιο ποσοστό. Αν, όμως, αποσπάσει έστω τις μισές ψήφους απ’ αυτές που εμφανίζεται να εκπροσωπεί, είναι προφανές ότι οι εκλογές θα αποδειχθούν οι πιο δυσπρόβλεπτες της Μεταπολίτευσης.
Πιθανώς θα με ρωτήσετε: Και θεωρείς καλό για τη χώρα να κάνει η Ν.Δ. την έκπληξη, μόλις επτά μήνες αφού συνετρίβη; Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση. Διότι τρέμω στην ιδέα ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έχει απέναντί της όχι μόνον τους Λαφαζάνηδες, αλλά και τον κ. Τσίπρα, που είναι βέβαιο ότι σε ένα μήνα θα καταγγέλλει τη Ν.Δ. ότι ξεπουλά όσα εκείνος υπέγραψε να ιδιωτικοποιηθούν. Με αυτό το σκεπτικό θα σας φανεί ίσως οξύμωρο, αλλά εκτιμώ πως το ιδανικότερο σενάριο θα ήταν να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές, αλλά αποδυναμωμένος και με οριακή διαφορά από τη Ν.Δ. Να εξαναγκαστεί δηλαδή ο κ. Τσίπρας να συνεργαστεί όχι μόνο με τον κ. Θεοδωράκη, αλλά και με τον κ. Μεϊμαράκη και οι τελευταίοι να έχουν πρωτεύοντα λόγο στην επιλογή των υπουργών και των πολιτικών. Το θεωρώ ιδανικό, γιατί έτσι θα τελειώσουν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις όσων ακόμη πιστεύουν σε μαγικές λύσεις και, κυρίως, θα αναλάβουν, επιτέλους, όλοι μαζί τις ευθύνες τους για το κατάντημά μας...
Κ. Ζούλας-Καθημερινή