Η Αριστερά της ευλάβειας

Θαύμασα με πόση λεπτότητα, αλλά και σαφήνεια, ο Αρχιεπίσκοπος στήριξε με δηλώσεις του τη δεύτερη φορά Αριστερά! Αναμενόμενο ήταν, όμως, διότι ο Ιερώνυμος δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Ούτε ήταν τυχαία, εννοείται, η στήριξη που παρέσχε. Κάτι θα απέσπασε από τον Τσίπρα το οποίο θα ενδιαφέρει την Εκκλησία εκ της φύσεως του σκοπού της, δηλαδή κάτι οικονομικό. Διότι η Εκκλησία έχει πεποίθηση στην αιωνιότητά της και, συνεπώς, μεριμνά για τη συντήρησή της, έτοιμη να συμβιβασθεί με όλους τους καιρούς. (Εδώ τα βρήκαν θαυμάσια ―για το καλό του έθνους, βέβαια― με τους Οθωμανούς. Δεν νομίζω να τους δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα ο ΣΥΡΙΖΑ με την τσόντα των ΑΝΕΛ).
Εκεί όπου εγώ βρίσκω το
μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι η προσέγγιση της Εκκλησίας και αυτής της Αριστεράς είναι αμοιβαία. Θυμηθείτε πως ζήτησε να μείνει μόνος με μια εικόνα ο Τσίπρας στο Αγιον Ορος. Θυμηθείτε, επίσης, τις αλλεπάλληλες συναντήσεις κορυφής και τον ανώνυμο συνεργάτη του Τσίπρα, που μας γνωστοποιούσε προ ημερών ότι «κοντά στον Μακαριότατο ο πρωθυπουργός βρίσκει γαλήνη». Ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός ότι όλη η φροντίδα και η έγνοια του αιώνιου φοιτητή στο υπουργείο Παιδείας περιστρέφονται γύρω από τη Νο 1 προτεραιότητα της πολιτικής μας στην Παιδεία: αν το μάθημα των Θρησκευτικών θα είναι θρησκειολογία ή κατήχηση.
Αυτά τα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ προς την Εκκλησία, προσωπικώς, μου φαίνονται ως επενδύσεις στον Τσαβισμό του μέλλοντος μας. Μην ξεχνάμε ότι ο αείμνηστος χρησιμοποίησε και την πίστη του για να δημιουργήσει το καθεστώς του σε μια κοινωνία βαθύτατα Ρωμαιοκαθολική.
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή