Ταξικό μίσος και λαϊκισμός

O φαύλος κύκλος της ύφεσης στην οικονομία διαλύει τα πάντα και απειλεί να τινάξει στον αέρα το πρόγραμμα που με επιλογή της κυβέρνησης στηρίζεται κυρίως σε φόρους και ελάχιστα στη μείωση δαπανών. Πέρα από τη νεφελώδη πολιτική αντίληψη και την επιχειρησιακή ανικανότητα των υπουργών, υπάρχει και το ταξικό μίσος που συχνά καθοδηγεί τις επιλογές τους και πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα.
Για παράδειγμα η περιπέτεια με τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση ξεκίνησε από τη χυδαία λαϊκίστικη αντίληψη των φωστήρων του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι... πλούσιοι στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά, άρα καλά να πάθουν! Φάνηκε αυτό άλλωστε και
από τις μετέπειτα δηλώσεις του ανεκδιήγητου υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με τις πενταροδεκάρες και άλλα συναφή, που δικαίως προκάλεσαν την οργή και την αγανάκτηση των ενδιαφερομένων. Η υπόθεση μάλιστα τείνει να μετεξελιχθεί σε φάρσα, καθώς τώρα διαπιστώνουν ότι έκαναν λάθος λογαριασμό και δεν επαρκούν τα έσοδα που είχαν προβλέψει, με συνέπεια να συζητούν εκ νέου την επαναφορά υψηλού συντελεστή ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας.
Εκεί όμως που η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο είναι στο Ασφαλιστικό, όπου ο πολύς Γ. Κατρούγκαλος με κυνισμό και συνεχή ψεύδη, αφού διαλύει τη στοιχειώδη δικαιοσύνη του συστή­ματος, παριστά­νει και τον σωτήρα. Το επικίνδυνο όμως είναι ότι επανα­­φέρουν στο τραπέζι την αύξηση των εργοδο­τικών εισφορών με την κουτο­πό­νηρη αντίλη­ψη ότι θα πληρώσουν «τα αφεντικά».
Πέρα από τη χυδαιότητα αυτής της λογικής υπάρχει πρόβλημα ουσίας. Σε μια οικονομία που η ανεργία καλπάζει και αυτό προκαλεί αλυσιδωτές συνέπειες στα δημόσια ταμεία και στο ασφαλιστικό σύστημα, κάθε σκέψη για πρόσθετα αντικίνητρα στην προώθηση της απασχόλησης αποτελεί επικίνδυνη προσέγγιση. Δεν είναι δυνατόν με τέτοια ποσοστά ανεργίας και τόσο υψηλές εισφορές να υπάρχει έστω και ως σκέψη η επιβολή αύξησης στις εργοδοτικές εισφορές. Ας ρωτήσουν και τον τελευταίο λογιστή μιας μικρομεσαίας εταιρείας για να μάθουν πως αυτό θα έχει αρνητικές συνέπειες σε όλους τους τομείς.
Πρόκειται για τοξική βόμβα από την απασχόληση έως τα δημόσια ταμεία και φυσικά στα έσοδα των ασφαλιστικών φορέων, καθώς η διεύρυνση της ανεργίας είναι η μεγαλύτερη πληγή του συστήματος. Από την πρακτική της κυβέρνησης όμως δεν μπορεί κανείς να ελπίζει ότι θα σκεφθούν λογικά, καθώς η μόνη αξία που δείχνουν να υπηρετούν μέχρι τώρα είναι εξουσία πάση θυσία και ό,τι θέλει ας γίνει.
Π. Λαμψίας-Έθνος