Ο κίνδυνος ενός ακόμη φιάσκου

Ίσως το τελευταίο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται ο κ. Τσίπρας είναι οι πολιτικές συναινέσεις: τα τελευταία χρόνια ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερψήφισε στη Βουλή κανένα νομοσχέδιο ενώ όταν μετά την νίκη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου δόθηκε η δυνατότητα στον κ.Τσίπρα να συγκροτήσει μία κεντροαριστερή κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας π.χ.με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι εκείνος προτίμησε τον εθνολαϊκισμό του σκληρού δεξιού κ. Καμμένου !

Όταν μάλιστα η κυβέρνηση συνεργασίας Σαμαρά - Βενιζέλου ζητούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ συναίνεση για να ολοκληρωθεί το δεύτερο μνημόνιο, να βγει η χώρα στις αγορές και να σωθεί η ελληνική οικονομία ο κ.Τσίπρας ανέμιζε το λάβαρο της αντίστασης και του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, διακήρυττε ότι δεν συζητά με προσκυνημένους, γερμανοτσολιάδες και μερκελιστές και τελικά οδήγησε εκβιαστικά τη χώρα σε πρόωρες εκλογές καταψηφίζοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Άρα, η σύγκληση του συμβουλίου των αρχηγών που ζητεί ο Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν φαίνεται να είναι παρά ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο του κ. Τσίπρα για να φέρει στο τραπέζι της Προεδρίας τους αρχηγούς των κομμάτων και να μοιραστεί με την αντιπολίτευση τα βάρη και τις ευθύνες της διακυβέρνησης της χώρας - τώρα που πλάκωσαν τα δύσκολα.

Παρ όλα αυτά οι αρχηγοί των κομμάτων - που έχουν αποδείξει την υπευθυνότητά τους υπερψηφίζοντας μαζί με κυβέρνηση μειοψηφίας του κ.Τσίπρα το τρίτο μνημόνιο τον Ιούλιο - δεν μπορούν να μην προσέλθουν στην πρόσκληση του Προέδρου εφόσον το θέμα της ατζέντας είναι εθνικό: π.χ.η σύνοδος κορυφής της Κυριακής για το προσφυγικό και η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο κ.Τσίπρας ζήτησε επειγόντως τη συνάντηση τηλεφωνώντας στον Πρόεδρο από το Ισραήλ.

Όμως, αν αληθεύουν οι πληροφορίες που λένε ότι ο κ. Τσίπρας προτίθεται να βάλει στο τραπέζι των αρχηγών κι άλλα θέματα εσωτερικής πολιτικής όπως π.χ.το ασφαλιστικό ζητώντας προτάσεις από την αντιπολίτευση που να διευκολύνουν την ψήφιση του νομοσχεδίου τότε είναι σαφές ότι το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών θα καταλήξει σε φιάσκο,σε κομματικές αντιπαραθέσεις χωρίς τέλος.Και γιαυτό δεν πρέπει να συγκληθεί υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας διαισθάνεται ότι η ισχνή πλειοψηφία των 153 κυβερνητικών βουλευτών είναι ασταθής και δεν εγγυάται την ψήφιση του προαπαιτούμενου νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό,επειδή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν σταθεροί στην προεκλογική εξαγγελία ότι υπάρχει περίπτωση μείωσης συντάξεων.

Αλλά τότε τίθεται μείζον θέμα δεδηλωμένης της κυβέρνησης και το συμβούλιο πολιτών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο θα πρέπει να ασχοληθεί με την συγκρότηση μιας νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας μέσω διερευνητικών εντολών.Λέτε;

Ν. Παπαδόπουλος-ΤΟ ΒΗΜΑ