Flash back και η ζητούμενη υπέρβαση

Αφήστε με να σας πάω λίγο πίσω στον χρόνο.Για την ακρίβεια 5 μήνες πριν.Θυμάστε που ήσασταν όσοι διαβάζατε αυτό το άρθρο 5 μήνες πριν;

Ήταν 3 Ιουλίου,δύο μόλις ημέρες πριν λάβει χώρα το πιο καταστροφικό δημοψήφισμα της σύγχρονης ιστορίας μας.Προσωπικά ήμουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.Τα νεύρα μου είχαν γίνει κρόσια,είχα τσακωθεί με γνωστούς και φίλους και ήμουν εξοργισμένος.Ακόμα δεν έχω συμβιβαστεί με την ιδέα πως ο κάθε Τσίπρας μπορεί να επηρεάζει την ζωή μου σε τέτοιο βαθμό και εγώ να μην μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτα.

Εκείνες τις μέρες όμως δεν υπήρχε μόνο ο ζοφερός αντιευρωπαϊσμός στην ατμόσφαιρα αλλά και ένα κίνημα που αναπτύχθηκε bottom up,το Μένουμε Ευρώπη.Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά στη διάρκεια της κρίσης που οι πολίτες ένωσαν τις δυνάμεις τους για να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις απέναντι στην καταστροφή που βλέπαμε να έρχεται με φόρα.

Κατά την γνώμη μου δυο πράγματα πρέπει να μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη όλων μας:

1)Η αυθόρμητη κινητοποίηση των πολιτών που οδήγησε στις μαζικές διαδηλώσεις του ΝΑΙ.Αυτό που ξεκίνησε από τα social media στην συνέχεια υποστηρίχθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης κι από κινήσεις πολιτών.Εκατομμύρια πολίτες συστρατεύθηκαν,με γνήσια αγωνία για το αύριο και συγκρότησαν ενιαίο μέτωπο για να αποφευχθεί η διεθνής απομόνωση και η οριστική κατάρρευση.

2)Η ανίερη πολιτική συμμαχία του Αλέξη Τσίπρα.Το ετερόκλητο μόρφωμα του ΟΧΙ που σχημάτισε ο Αλέξης Τσίπρας και χώρεσε μέσα του χιτλερικούς,σταλινικούς και ακραίους πάσης φύσεως.Διχαστικά συνθήματα,εμετικός λαϊκισμός και ένα εθνικιστικό τανγκό που στοίχειωσε τις μέρες και τις νύχτες εκείνης της περιόδου.

Την συνέχεια την ξέρουμε.Η σημερινή πραγματικότητα όμως δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού.Δεν είναι μόνο η φοροκαταιγίδα,οι προσλήψεις του κομματικού σωλήνα και η απίστευτη γελοιότητα που χαρακτηρίζει τους κυβερνήτες της συμφοράς.Η Ελλάδα απειλείται με έξοδο από την συνθήκη Σένγκεν.Μετά τους ελέγχους κεφαλαίων που τόσο μας κόστισαν μπορεί σε λίγο καιρό να έχουμε και ελέγχους στις μετακινήσεις μας.Στην φορολογική δήλωση μας ζητείται να συμπληρώσουμε 56 σελίδες με όλα μας τα περιουσιακά στοιχεία,ακόμη και τα κοσμήματα.Το Grexit δεν μας απειλεί πλέον ως «ατύχημα» αλλά το βλέπουμε να παίρνει μορφή σταδιακά.Θέλουμε στα αλήθεια να διαπιστώσουμε αν έπεσαν μέσα όσοι φωνάζουν πως το «μνημόνιο Τσίπρα» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας στρατηγικός ελιγμός προκειμένου να κερδίσει χρόνο;

Η λύση πρέπει να είναι πολιτική.Και εξηγούμαι:Το πολιτικό σύστημα πρέπει να κάνει την υπέρβαση.Δεν νοείται πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση απέναντι σε αυτήν την εθνικολαϊκίστικη λαίλαπα.Δεν αρκεί μια εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σε πιθανές μελλοντικές εκλογές προκειμένου η κατάσταση να εξομαλυνθεί.Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την θέση μας στον χάρτη.

Δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που το λέει αλλά ζητούμενο είναι η δημιουργία πολιτικής πλατφόρμας που να μπορέσει να εκφράσει το σύνολο το σύνολο των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.Στόχος είναι ένα μαζικό πρόταγμα που θα ενώσει πλατιές μάζες κόσμου στην εθνική προσπάθεια και που θα μπορέσει να κάνει τις αναγκαίες και επίπονες τομές που έχει ανάγκη η χώρα.Απέναντι στην παράνοια της συγκυβέρνησης εμείς θα προτάξουμε λόγο ενωτικό και ρεαλιστικό.

Δεν βρίσκω πως ένας κεντροαριστερός ή ένας φιλελεύθερος δεν μπορούν να συνεργαστούν με έναν κεντροδεξιό για παράδειγμα.Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πολιτικής συμφωνίας και σύμπλευσης στο παρελθόν από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και η αντιπολίτευση θα πρέπει να υπερβεί εγωισμούς,προσωπικές ατζέντες και μικρομεγαλισμούς.

Ελπίζω η εκλογή προέδρου στην ΝΔ να είναι η απαρχή για μια συμπαγή αντιπολίτευση που θα δώσει τέλος στον εφιάλτη που βιώνουμε καθημερινά.

Νεολίμπεραλ-παρατηρητήριο