Παραίτηση: Η μόνη αξιέπαινη λύση

Η παραίτηση ενός πολιτικού από το υψηλό αιρετό αξίωμά του, αλλά και μιας ολόκληρης κυβέρνησης δεν συνιστά πράξη δειλής φυγομαχίας, εάν πραγματοποιείται για την εξομάλυνση τραγικών αδιεξόδων, για το μέλλον μιας χώρας. Αλλά υπογραμμίζει το ηθικό κύρος και την γενναιοψυχία των παραιτουμένων.

Απεναντίας, η δια παντός νομίμου αλλά και παρανόμου τρόπου διατήρηση, στην εξουσία, ενός ετοιμόρροπου κυβερνητικού σχήματος, το μόνο που πετυχαίνει, είναι η ταπεινωτική αποχώρησή του από τον πολιτικό στίβο, αλλά και τα συντρίμια που αφήνει πίσω του, σε μια κοινωνία, που επί χρόνια πληρώνει ακριβά την πολιτική φαυλότητα και ασυνεννοησία.
Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή ετοιμάζεται εκ των πραγμάτων για την αποχώρησή της από τη διακυβέρνηση της χώρας, ή ορθότερα, αντιμετωπίζει το δίλημμα:
Έντιμη παραίτηση, ή συντριβή, μέσα από τις Συμπληγάδες του επαχθέστατου χρέους, της λαϊκής κατακραυγής και των ατέρμονων σκιαμαχιών με την Αντιπολίτευση.
Και το χειρότερο, αυτό που το ζει εντονότατα πλέον ένας από τους ισχυρότερους πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος: Δηλαδή η απροσχημάτιστη και βάναυση επίθεση εναντίον εφημερίδων, ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών δικτύων, με μεγίστη κοινωνική αποδοχή, αλλά και των ιδίων των δημοσιογράφων, που δεν … πειθαρχούν στις Ερντογανικές εκτροπές των επιτελείων προπαγάνδας του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου.
Και το χείριστο: Ο πανικός, για μια ενδεχόμενη άτακτη φυγή, από τον ναρκισσιστικό παράδεισο των ηγεμονικών προνομίων, έχει εντελώς πρόσφατα οδηγήσει την γνωστή προεδρική φρουρά του κ. Τσίπρα αλλά και τον ίδιο τον αυτάρεσκο πρωθυπουργό, στην άκρως επικίνδυνη και ολέθρια διέξοδο της πολιτειακής εκτροπής.
Έτσι, εξελίσσεται (και ο Θεός να βάλει το χέρι του) η κάθε απόπειρα συνταγματικής εκτροπής σε αυταρχικό και ολοκληρωτικού τύπου καθεστώς, με τον υπερσυγκεντρωτισμό διακεκριμένων εξουσιών, εις χείρας, άλλοτε του υπουργού Δικαιοσύνης και άλλοτε του κυρίου Νίκου Παππά.
Αλλά και κάθε υπουργού, με εμφανή εύσημα ανανεωτικού ριζοσπαστισμού, αλλά και με μύχια θρησκευτική προσήλωση σε μοντέλα ηγεσίας, που μας παραπέμπουν στον «Ψεύτη Ήλιο» ενός Ιωσήφ Στάλιν και ενός Λαυρέντι Μπέρια, που κονιορτοποίησαν τα σοσιαλδημοκρατικά οράματα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, εισάγοντας το τυραννικό αλλά και θνησιγενές μοντέλο του ασιατικού κομμουνισμού.
Η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη, μετά από αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οσοδήποτε και αν φορτισθεί, από τις έμμονες αριστερίστικες ιδεοληψίες, οσοδήποτε και αν οδηγήσει τους τηλεθεατές στην υπνηλία των «ηθικών πλεονεκτημάτων» της ψευδοαριστεράς, ας ευχηθούμε ν’ αποκρυσταλλώσει τις πραγματικές προθέσεις.
Τις προθέσεις μιας κυβέρνησης, που με εωσφορικό αμοραλισμό και με τυχοδιωκτική άνεση «το παίζει» ταυτοχρόνως σε πολλά ταμπλό, γράφοντας έτσι πολλαπλούς αλληλογρονθοκοπούμενους ρόλους για ένα και μόνο πρωταγωνιστή. Όπως ακριβώς καταγράφονται οι ρόλοι αυτοί στη ζωή του Σικελού τυχοδιώκτη, αλχημιστή και αποκρυφιστή Αλεσάντρο Καλιόστρο (1743-1795).
Αλλά και τις προθέσεις των κομμάτων του αστικοδημοκρατικού χώρου (ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων), ή να ανεχθούν μοιρολατρικά τα εκφυλιστικά φαινόμενα ενός πολιτικού ρασπουτινισμού ή να πραγματοποιήσουν μια λυτρωτική για τη χειμαζόμενη χώρα μας ρήξη με την πολιτικάντικη αγυρτεία…
Υ.Γ.: Ο κ. Δημήτρης Μάρδας φαίνεται, ότι με κάθε τρόπο θέλει να επισπεύσει το κλείσιμο της ψευδοαριστερής κυβερνητικής «παρένθεσης», με καταγέλαστα τεχνάσματα, που διασύρουν τη διπλή ιδιότητα του οικονομολόγου και του υφυπουργού. Τι την ήθελε ο ευλογημένος αυτή την πλήρους αφασίας πρόταση, για προβιβασμό σε … επενδυτές, των βουτηγμένων προσφύγων στις λάσπες της Ειδομένης, αλλά και στην αγυρτεία των περιέργως ασύλληπτων «ακτιβιστών» και των δουλεμπόρων της «συμμάχου» Τουρκίας; Δηλαδή κύριε Μάρδα μας περίσσεψαν οι αγρίως διωκόμενοι, από την κυβέρνησή σας ξένοι επενδυτές (Eldorado, λιμάνι του Πειραιά και βάλε…) και τώρα ετοιμάζετε … «δεξιώσεις» για τους πρόσφυγες-επενδυτές στις ουρές των πεινασμένων, για μια κουραμάνα, από το κουτί της Πανδώρας του κυρίου Καμμένου; «Ε, ρε γλέντια! Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε»! (Ευγένιος Σπαθάρης).
Π. Μακρής-ΤΟ ΒΗΜΑ