Σε πόσες ταβέρνες έφαγε ο Καραμανλής;

Αυτό το καλοκαίρι ήταν μάλλον ήσυχο, αν το συγκρίνει κανείς με τα προηγούμενα. Ούτε διαπραγματεύσεις είχαμε ούτε δημοψηφίσματα ούτε «αγγελτήρια θανάτου» της χώρας. Σε γενικές γραμμές, υπήρξε μια κανονικότητα ασυνήθιστη για τα τελευταία μας καλοκαίρια.
Ίσως εξαιτίας αυτής της ύποπτης και σκοτεινής ηρεμίας, αναδύονται από το βάθος της λίμνης, παράξενοι ήχοι και γκρίζες φιγούρες από το παρελθόν. Και ογκωδέστερη όλων, αυτή του Κώστα Καραμανλή. Αποτελεί πρωτοφανές φαινόμενο για τα πολιτικά πράγματα, αυτή η ανάγκη του  συστήματος να ανασύρει μια βουβή φυσιογνωμία, από την ναφθαλίνη. Κι όσο περισσότερο δεν μιλάει, τόσο πιο πολύ φουντώνει ο μεσσιανισμός με τους ευσεβείς πόθους των απανταχού κρατιστών.

Πέρα όμως, από τις διεργασίες στα υπόγεια του Μαξίμου και του Προεδρικού Μεγάρου- δίπλα είναι…- έτυχε αυτό το καλοκαίρι να με εντυπωσιάσει ένα άλλο φαινόμενο του Καραμανλισμού:
Αλήθεια, σε πόσες ταβέρνες στην Ελλάδα, έχει φάει ο Κώστας Καραμανλής; Από την Καρυά της Λευκάδας μέχρι την Ιο κι από την Νέα Καλλικράτεια ως την Βάρη και τον Μπαϊρακτάρη, υπάρχουν άπειρα εστιατόρια που διαθέτουν το προνόμιο να μοστράρουν στον τοίχο τους φωτογραφία του Καραμανλή!
Πού αλλού; Στην Ραφήνα, στην Αρβανίτσα της Βοιωτίας, στην Ανδρο – εδώ τάϊζε τις γάτες και τον μάλωσαν(!)- στην Τήνο, στη Λάρισα, στην Κατερίνη, σε κάθε νομό ή περιοχή της Ελλάδας, κάπου υπάρχει ένα εστιατόριο, μια ταβερνούλα έστω ένα ζαχαροπλαστείο που μπορεί, με υπερηφάνεια, να διαφημίζει ότι τάισε το μεγαλύτερο, εν ζωή, «ευμάρειας είδωλο» της Μεταπολίτευσης.
Κι εκείνος, άλλοτε χαμογελαστός άλλοτε «σκεπτόμενος» και «ιδεώδης εν τη χώνευσή του», ποζάρει απλωμένος πάνω στο αρχοντικό του τραπέζι.
Θα μου πεις, έτσι κάνουν οι ταβερνιάρηδες με τους διάσημους πελάτες τους. Βγάζουν φωτογραφίες και τις τοποθετούν στον τοίχο για μόστρα. Ε, όχι δεν είναι όλοι το ίδιο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το απόλυτο ιδανικό πρότυπο του Νεοέλληνα! Δεν είναι απλά κάποιος που βρέθηκε εκεί τυχαία. Είναι ο πιο αυθεντικός έλληνας καλοφαγάς! Είναι  αυτός που ξέρει πού τρώει, πώς τρώει και μετά, πώς να μην μιλάει πολύ για να απολαύσει την χώνεψη! Και όχι μόνο αυτό. Κερνάει πάντα την παρέα του. Ο λογαριασμός είναι δικός του και πριν ακόμα προλάβουν οι άλλοι να πουν «να πληρώσουμε;», έχει στείλει άνθρωπο, πίσω από το παραβάν.., να καθαρίσει για όλους.  Είναι λοιπόν, ο καταλληλότερος –κυρίως με την λαμπερή ιδιότητα του πρώην- να διαφημίσει το καλό μαγαζί με την τέλεια κουζίνα.
Για πες μου τώρα, εσύ, ποιον θα αγαπήσει πιο πολύ ο μέσος Ελληνας; Τον Κυριάκο που τρώει μισό πιάτο και  σηκώνει το ποτήρι να ευχηθεί με αθόρυβο χαμόγελο στους φίλους του ή τον Κώστα – τέως Κωστάκη- που θα γεμίζει πιατέλες και θα κατεβάζει βουλιμικά μπύρες; Αυτές τις «ξενόφερτες» αστικές ευγένειες του Κυριάκου, ο τράχηλος του «ελεύθερου» Έλληνα δεν τις σηκώνει!
Ο Καραμανλής είναι πολύ νέος ακόμα για να τελειώσει από την πολιτική. Το είδωλό του χτίστηκε μέσα στη αληθινή μας ζωή (σε ταβέρνες) και μας αντιπροσωπεύει απόλυτα! Οπως τον σήκωσαν τότε από τα μπαρ της Θεσσαλονίκης, έτσι και τώρα, θα τον σηκώσουν από κάποια ταβέρνα για να «σώσει» τη χώρα.
Κι αυτή τη φορά δεν θα είναι το «κονκλάβιο» του δικού του κόμματος…
Ανδ. Ζαμπούκας -protagon.gr