Όταν ο Λεωνίδας Κύρκος έσκισε την Αυγή!

Πολλοί που δεν έχουν δραστηριοποιηθεί ποτέ πολιτικά σε κόμματα της Αριστεράς, ή δεν ασχολούνται διόλου με τις διεργασίες στο εσωτερικό των σημερινών σχηματισμών της (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ) ξαφνιάστηκαν, ή οργίστηκαν υπερβολικά με την επίθεση της ΑΥΓΗΣ στον Πύρρο Δήμα.

Ωστόσο για τους γνωρίζοντες, η μετάλλαξη της εφημερίδας της Αγίου Κωνσταντίνου από ιστορικό έντυπο της Ανανεωτικής Δημοκρατικής Αριστεράς σε όργανο των αριστερίστικων ενδοΣυριζαϊκών ομάδων, έγινε χρόνια πριν.

Οι πρώτες προσπάθειες υφαρπαγής της εφημερίδας από τους «δεξιούς φιλο-Σημιτικούς» δημοσιογράφους και διευθυντικά στελέχη, ξεκίνησαν επί Προεδρίας Νίκου Κωνσταντόπουλου από τους εκπροσώπους του Γιάννη Μπανιά στον ΣΥΝ. Εντατικοποιήθηκαν επί Προεδρίας Αλέκου Αλαβάνου στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα την περίοδο πριν από τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά» του 2008, και ολοκληρώθηκαν αμέσως μετά

από την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην θέση του Προέδρου – με την δική του μάλιστα συμβολή.

Η διεύθυνση και ο πλήρης έλεγχος της εφημερίδας πέρασε στα χέρια των στενών συνεργατών και συμβούλων του, Νίκου Φίλη, Γιώργου Κυρίτση, Άγγελου Τσέκερη κλπ. Στην πορεία προστέθηκαν και οι Μουλόπουλος (σ.σ. αυτόν τον φάγανε νωρίς οι ανταγωνιστές του στο εσωτερικό) Καρτερός, Χρήστου κλπ.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και ν’ αναφέρει από τις «επιτυχίες» της ΑΥΓΗΣ την περίοδο 2008 – 2015;

Η δημοσιογράφος Αλίκη Χατζή, πολιτική συντάκτρια και αρθρογράφος της εφημερίδας για είκοσι χρόνια στο πρόσφατο βιβλίο της «Λεωνίδας Κύρκος η Τελευταία Μάχη» (εκδόσεις Επίκεντρο), αποκαλύπτει περιστατικά που αφορούν στην πορεία μετάλλαξης της ΑΥΓΗΣ.

Διηγείται σε αυτό, την αντίδραση του Λεωνίδα Κύρκου τις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2008, όταν είχαν γίνει τα επεισόδια για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι καταστροφές και οι εμπρησμοί. Τότε διάβασε στην Αυγή το εξής σχόλιο που αφορούσε στο κάψιμο του χριστουγεννιάτικου έλατου στην πλατεία Συντάγματος: «Ω έλατο, ω έλατο τι ωραία που αρπάζεις. Η Βουλή απέχει μόλις ένα ντου»:

«Ξαφνικά, γράφει η δημοσιογράφος, έσκισε την εφημερίδα κι άρχισε να πετά τα κομμάτια της δεξιά αριστερά, φωνάζοντας: Ως εδώ! Αυτό είναι ύβρις! Προσβολή! Ντρέπομαι για λογαριασμό τους!».

Την κρίση οργής του, όπως γράφει η δημοσιογράφος, προκάλεσε πέραν του σχολίου, και ο θριαμβευτικός πρωτοσέλιδος τίτλος της ΑΥΓΗΣ «για τους δεκαπέντε στόχους πάλης» που είχε ανακοινώσει ο Αλέκος Αλαβάνος -μεταξύ των οποίων αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, την συνθήκη της Λισαβόνας, εθνικοποίηση των τραπεζών κ.ά.

Ο Κύρκος εξανέστη και επικαλούμενος τον «έξω από δω» ανακοίνωσε πως τερματίζει τις σχέσεις του με την εφημερίδα, με την οποία είχε συνδέσει την πολιτική του ιστορία και της οποίας υπήρξε και Διευθυντής!

Όλα αυτά από το πρόσφατο παρελθόν θυμίζουν και την στάση του Γιώργου Κυρίτση και του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των καταλήψεων των κομματικών τους γραφείων.

Ένα άλλο σημείο του βιβλίου θυμίζει και κάτι από τα τωρινά δρώμενα στον χώρο των ΜΜΕ.

Σ’ αυτό, παρουσιάζεται η λογοκρισία που υπέστη ο Λεωνίδας Κύρκος στη δήλωση που δέχθηκε να κάνει σε συνεννόηση με τα ανανεωτικά στελέχη υπέρ του Φώτη Κουβέλη, όταν αυτός αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Συνασπισμού απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα ,τον οποίο είχε προτείνει ο αποχωρών Αλέκος Αλαβάνος.

Όπως γράφει η Αλίκη Χατζή , ο Κύρκος «…κάλεσε τον Σπύρο Λυκούδη και του έδωσε την εξής δήλωση: “Υποστηρίζω με θέρμη τη υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη, η οποία βγάζει τον ΣΥΝ από μία φάση αμηχανίας και περιττών αμφιθυμιών. Η υποψηφιότητα Τσίπρα ΗΤΑΝ συμπαθής αλλά, λυπούμαι να το πω εκβιαστική. Μετά τη επιβολή του Νίκου Ζαχαριάδη από τη Κομιντέρν, κανείς ελπίζω δεν δέχεται ανάλογη εκτροπή από τις καταστατικές διαδικασίες”».

Η δήλωση διαβιβάστηκε στο γραφείο Τύπου του Συνασπισμού, και μετά από την «κατάλληλη περιποίηση» των Νίκου Βούτση και Αλέκου Φλαμπουράρη – αναφέρει η Χατζή – μετατράπηκε ως εξής: «Υποστηρίζω με θέρμη τη υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη, η οποία βγάζει τον ΣΥΝ από μία φάση αμηχανίας και περιττών αμφιθυμιών. Η υποψηφιότητα Τσίπρα είναι συμπαθής, αλλά βιαστική».

Οπότε η πρόσφατη επίθεση στον Πύρρο Δήμα και το… ήθος με το οποίο έγινε, δεν ξαφνιάζει. Ήρθε… φυσιολογικά...

Γράφει ο Insider Left-liberal.gr