Η στρατηγική της καρέκλας

Για μήνες συζητούσαν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι με επιτροπές, εισηγητές, επιστήμονες και στελέχη τις προγραμματικές σχέσεις ενός μελλοντικού κόμματος που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει με ενιαίο τρόπο όλες τις κινήσεις, τα μέτωπα, τα κόμματα και τις προσωπικότητες της κεντροαριστεράς και του κέντρου που παραμένουν άστεγες ή κατακερματισμένες.
Κι ενώ συμφώνησαν στην προγραμματική διακήρυξη, θα μπορούσαν ακόμη και πρόγραμμα διακυβέρνησης να προτείνουν και να προωθήσουν όλοι μαζί ώστε να δώσουν στον προοδευτικό χώρο - μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ - τη δυνατότητα να αποκτήσει μία νέα δυναμική και να υπερβεί την σημερινή οριακή εκπροσώπηση στις επόμενες εκλογές, μόλις έφτασαν στις καρέκλες τάσπασαν!
Και οι δύο επικεφαλής έκαναν πίσω στο παρά πέντε που η πρωτοβουλία αυτή θα μπορούσε να αποκτήσει σάρκα και οστά. Αποδεικνύοντας περίτρανα - για μία ακόμη φορά - ότι οι προσωπικές ατζέντες και στρατηγικές είναι πάνω από ιδεολογίες και ασφαλώς πολύ πιο πάνω από την προσφορά στον τόπο.
Όσοι εξαρχής ήσαν κάτα του εγχειρήματος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ λένε τώρα με απλουστευτική λογική: " Δεν είδες τις δημοσκοπήσεις; Το Ποτάμι του Θεοδωράκη με το ζόρι θα πάρει 1,5% με 2 %. Δεν μπορεί να μας προσφέρει τίποτα. Τώρα που έγινε καθαρό ότι τα μνημόνια ήταν μονόδρομος και ότι ο Τσίπρας κορόιδεψε όλο τον κόσμο και υπέκλεψε την ψήφο του, θα υπάρξει επιστροφή ψηφοφόρων στο ΠΑΣΟΚ που θα εκπροσωπήσει μόνο του όλο τον προοδευτικό χώρο".
Απ την πλευρά του Ποταμιού, όσοι έτσι κι αλλιώς δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ αλλά μπήκαν στις συζητήσεις λόγω κακών εκλογικών επιδόσεων λένε με απαξίωση: "Μα τώρα με το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά θα πάμε; Που δεν λέει να ξεκολλήσει με τις διαχωριστικές γραμμές δεξιάς- αριστεράς και ποντάροντας σε συνεργασίες με τον αντιευρωπαϊκό ΣΥΡΙΖΑ ενώ αποκλείει τον φιλοευρωπαϊκό Μητσοτάκη;»
Αυτό που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που ονειρεύονται την πολιτική επιβίωση τους χωρίς να νοιάζονται πραγματικά για την ενιαία εκπροσώπηση του κεντροαριστερού χώρου είναι πρώτον, ότι η σημερινή συγκυρία είναι μοναδική καθώς μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που έχει απογοητευτεί από τα αλλεπάλληλα ψέματα του κ.Τσίπρα αλλά δεν τολμάει να ψηφίσει Μητσοτάκη βρίσκεται μετέωρο αναζητώντας μια κεντροαριστερή λύση.
Και δεύτερον, ότι ο τόπος χρειάζεται -εδώ και τώρα- ένα ισχυρό σοσιαλδημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που να μπορεί να παίξει ρόλο στον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας ,να πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία ,την αξιοκρατία και το κράτος δικαίου και να μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του σε μία κυβέρνηση συνεργασίας από αυτές που - από δω κι εμπρός - θα κυβερνούν τον τόπο.
Ένα ισχυρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που να μπορεί να αποτρέπει ακρότητες, αυταρχισμούς και πρωτοφανείς ανεπάρκειες σαν αυτές που παρουσιάζει καθημερινά η οπισθοδρομική κυβέρνηση Τσίπρα αλλά και να βάζει φρένο σε παλαιοκομματικές, πελατειακές και καθεστωτικές συμπεριφορές σαν αυτές που παρουσίαζαν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στην εποχή του διπολισμού.
Ακόμη κι αν οι δυο επικεφαλής αρνούμενοι να αποχωρισθούν τις καρέκλες τους καταφέρουν να διασωθούν πολιτικά στις επόμενες εκλογές, είναι σαφές ότι η όποια οριακή εκπροσώπησή τους στη Βουλή θα είναι προσωρινή και κατώτερη των περιστάσεων .
Αντίθετα αν ξεπεράσουν τις προσωπικές τους ατζέντες και πάρουν πρωτοβουλίες για να βοηθήσουν να βρει ταυτότητα και έκφραση το νέο που έρχεται θα επιτρέψουν στη χώρα να πάει μπροστά και θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στην ιστορία του τόπου.
Χθές στη ΔΕΘ ο Σταύρος έκανε ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.Ας ελπίσουμε ότι θα βρει ανταπόκριση .

Ν. Παπαδόπουλος-ΤΟ ΒΗΜΑ