Ο ανασχηματισμός και η στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας

Φαίνεται από την σύνθεση του νέου κυβερνητικού σχήματος πως ο πρωθυπουργός έκανε την επιλογή να παραμείνει στην εξουσία, όσο διάστημα παραπάνω μπορεί, αδιαφορώντας αν στο τέλος αυτής της διαδρομής τον περιμένει ένα μονοψήφιο ποσοστό. Η εναλλακτική που -όπως υποστηρίζουν- απέρριψε, ήταν η άμεση προσφυγή στις κάλπες, ώστε να διατηρήσει μιαν ευπρεπή παρουσία και να παραμείνει αυτός και το κόμμα του πρωταγωνιστές στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Μπροστά σε αυτά τα νέα δεδομένα πρέπει η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει την στρατηγική της, που συνοψίζεται στο αίτημά της για πρόωρες εκλογές; Μήπως η συνεχής και παρατεταμένη προβολή ενός ανεκπλήρωτου στόχου επιφέρει την φθορά του και τελικά την ακύρωσή του;

Απαντώ ευθέως πως η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν

έχει κανέναν λόγο να εγκαταλείψει την στρατηγική της άμεσης διενέργειας εκλογών. Δεν προβάλλει ένα αίτημα ζύμωσης. Διατυπώνει μια πολιτική πρόταση άμεσης εφαρμογής. Το διαχρονικό γεγονός πως η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να επιβάλλει τις πρόωρες εκλογές, δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να τις προβάλλει και να παλεύει για την πραγμάτωση τους, υπό την προϋπόθεση πως δεν πρόκειται για στείρα αντιπολιτευτική τακτική.

Στην προκειμένη περίπτωση η Νέα Δημοκρατία στηρίζει αυτό το αίτημά της σε ολόκληρο πολιτικό σκεπτικό που δεν αναιρέθηκε από την πραγματικότητα. Η εκτίμησή της πως έχουμε μια κυβέρνηση που καταστρέφει συστηματικά όχι μόνον την οικονομία, αλλά και την Παιδεία, την Υγεία, τον Πολιτισμό, την Δημόσια Τάξη, οδηγεί στην πολιτική πρόταση για άμεση απομάκρυνσή της από την εξουσία. Και στο πολίτευμα της αστικής δημοκρατίας αυτό γίνεται, σε τελευταία ανάλυση, μόνον με εκλογές.

Είναι λογικό, όταν ένα κόμμα εκτιμά πως η κυβέρνηση είναι καταστροφική για τον τόπο να επιζητεί την ανατροπή της. Οποιαδήποτε άλλη πολιτική πρόταση θα είναι ανακόλουθη εφ΄όσον βασίζεται σε αυτό το σκεπτικό. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποδείξει εμπράκτως πως είναι ιδιαίτερα επιζήμια για την χώρα. Στην πιο επιεική αποτίμηση, μας στοίχισε 85 δισ. ευρώ.

Τα γράφω αυτά γιατί σε λίγες μέρες θα αρχίσουν να ακούγονται οι γνωστές φωνές που θα ανακαλύπτουν στον ανασχηματισμό, στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την μετριοπάθεια και την προσήλωση του στην εκπλήρωση των όρων της δεύτερης αξιολόγησης. Το πολιτικό «δια ταύτα» αυτής της οπτικής είναι η συναίνεση και η συνεννόηση.

Βέβαια, θα οφείλουν να μας τεκμηριώσουν πού στηρίζουν αυτήν εκτίμηση τους; Στο ότι έγινε υφυπουργός ένας, αποδεδειγμένα, σοβαρός άνθρωπος; Αρκεί αυτό; Είναι δυνατόν να θεωρηθεί μια κυβέρνηση αξιόπιστη όταν αυτή έχει στις τάξεις της έξι «ψεκασμένους» υπουργούς και υφυπουργούς και όταν υπάρχουν σε αυτήν υπουργοί-αχυράνθρωποι; Υπουργοί-μπροστάντζες; Υπουργοί θιασώτες του παράλληλου νομίσματος;

Υποστηρίζω λοιπόν, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να συνεχίσουν αταλάντευτα την ίδια αντιπολιτευτική τακτική που είχαν και που έχει ως αιχμή της το αίτημα για άμεση διενέργεια εκλογών. Μάλιστα θα έλεγα, πως θα πρέπει να σκληρύνει την στάση της -όπως και τα άλλα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης- μην ψηφίζοντας νομοσχέδια που τα καταψηφίζουν οι ΑΝΕΛ. Θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πληρώνει το τίμημα των επιλογών του. Στο παρελθόν αρκετές φορές η ψήφος των ευρωπαϊκών κομμάτων του έδωσε χείρα βοηθείας.

Στην πολιτική, το χειρότερο που μπορεί να πράξει ένα κόμμα -που προηγείται μάλιστα σημαντικά στις δημοσκοπήσεις- είναι να αλλάξει πολιτική γραμμή. Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα.

Σ. Μουμτζής-liberal.gr