Το ιστορικό «το κρίμα στο λαιμό σας» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς Βρυξέλλες/Αθήνα

Δεν ξέρω πόσοι εντός της Ελλάδας το αντιλαμβάνονται αλλά χθες γράφτηκε Ιστορία. Χθες μάθαμε κι επίσημα ότι τον τελευταίο καιρό η χώρα μας έχει πέσει θύμα αληθινά παρανοϊκών αντιλήψεων περί δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ήταν γνωστό ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια το Δ.Ν.Τ διαφωνούσε διαρκώς με τις απόψεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου για το ελληνικό πρόγραμμα, ήταν γνωστό ότι η Ουάσινγκτον δεν μπορούσε να αποδεχθεί το γερμανικό πείσμα μη ρύθμισης του ελληνικού χρέους. Εξάλλου, ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα πολλάκις προχώρησε σε σχετικές δηλώσεις.
Τι συνέβη λοιπόν χθες; Μετά από την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup για τη...διαιώνιση των πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5%, το Δ.Ν.Τ έκρινε ότι δεν μπορεί να παραμείνει σιωπηλό απέναντι στον απόλυτο παραλογισμό, μιας ακόμα και η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να αποδέχεται -πανηγυρίζοντας- τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων.
Κάπως έτσι, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Μορίς Ομπστφελντ, και ο
διευθυντής Ευρώπης του Ταμείου, Πόουλ Τόμσεν δημοσίευσαν στην ιστοσελίδα του Ταμείου την αναλυτική άποψη τους για τις εξελίξεις, με πρωτοφανή οξύτητα για τα δεδομένα ενός διεθνούς οργανισμού.
Όλο το κείμενο στα αγγλικά εδώ. Ξεχωρίζω τρια σημεία από την καλή μετάφραση της Καθημερινής:

-Το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα. Αντίθετα, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ συμφώνησε με τους Ευρωπαίους εταίρους της να σπρώξει την Ελληνική οικονομία προς ένα πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα 3,5 τοις εκατό μέχρι το 2018, προειδοποιήσαμε ότι αυτό θα δημιουργούσε έναν βαθμό λιτότητας που θα εμπόδιζε την εδραίωση της εκκολαπτόμενης ανάκαμψης. Προβλέψαμε ότι τα μέτρα του προγράμματος του ΕΜΣ θα απέδιδαν ένα πλεόνασμα μόλις 1,5 τοις εκατό του ΑΕΠ και αναφέραμε ότι αυτό θα μας αρκούσε για να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα. Δεν ζητήσαμε πρόσθετα μέτρα για την επίτευξη μεγαλύτερου πλεονάσματος. Όμως, αντίθετα προς τις συμβουλές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση συμφώνησε με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς να συμπιέσει περαιτέρω τις δαπάνες προσωρινά, αν χρειάζονταν για να διασφαλιστεί ότι το πλεόνασμα θα έφτανε στο 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

-Αν και η Ελλάδα έχει αναλάβει μια τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή, το έχει κάνει ολοένα και περισσότερο χωρίς να αντιμετωπίζει δύο σημαντικά προβλήματα –ένα καθεστώς φορολογίας εισοδήματος που εξαιρεί πάνω από τα μισά νοικοκυριά από οποιαδήποτε υποχρέωση (ο μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι 8 τοις εκατό), και ένα εξαιρετικά γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα που κοστίζει στον προϋπολογισμό σχεδόν 11 τοις εκατό του ΑΕΠ ετησίως (σε αντίθεση με τον μέσο όρο στην υπόλοιπη Ευρωζώνη που είναι 2¼ του ΑΕΠ).

-Αντί να αντιμετωπίσει αυτά τα δύσκολα προβλήματα, η Ελλάδα προχώρησε σε βαθιές περικοπές στις επενδύσεις και στις αποκαλούμενες διακριτικές δαπάνες. Το έχει κάνει δε σε τέτοια έκταση που η φθίνουσα υποδομή εμποδίζει την ανάπτυξη, και η παροχή δημόσιων υπηρεσιών, όπως μεταφορές και ιατρική περίθαλψη, αντιμετωπίζει προβλήματα. Νομίζουμε ότι αυτές οι περικοπές έχουν ήδη πάει πολύ μακριά, όμως το πρόγραμμα του ΕΜΣ αναλαμβάνει ακόμη περισσότερες με την αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5 του ΑΕΠ, που επιτυγχάνεται με περισσότερες περικοπές σε επενδύσεις και σε διακριτικές δαπάνες.

Και ο ιστορικός επίλογος:

(...)Το ΔΝΤ δεν είναι αυτό που απαιτεί περισσότερη λιτότητα, είτε τώρα, είτε σαν μέσο για να μειωθεί η ανάγκη για την ελάφρυνση του χρέους σε μεσοπρόθεσμη βάση. Για να είμαστε πιο ευθείς, αν η Ελλάδα συμφωνεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της για φιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους, μην κατακρίνετε το ΔΝΤ ότι αυτό επιμένει για λιτότητα όταν ζητάμε να δούμε τα μέτρα που απαιτούνται για να κάνουν τέτοιους στόχους αξιόπιστους. 

Με λίγα λόγια, παρά τα πολλά λάθη που έχει κάνει από το 2009 μέχρι και σήμερα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποιεί τον ελληνικό λαό και συνολικά την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για το μοιραίο λάθος που πρόκειται να συμβεί. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, πρόκειται για πολιτικούς λόγους να αποδεχθούν ως «βιώσιμο» ένα σχιζοφρενικό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή.

Τι θα πράξει το ελληνικό πολιτικό σύστημα; Τώρα που είναι η πρώτη φορά που πράγματι χρειάζεται μια ρήξη με τη συντηρητική Ευρώπη υπέρ μιας αληθινά ευρωπαϊκής λύσης, ποιος θα υψώσει ανάστημα; 
parapolitiki.com