Πώς θα αποδράσουν;

Τα όσα έγιναν χθες στην Κρήτη, μια περιοχή που έδωσε ουσιαστικά την μεγάλη διαφορά στην νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, αποδεικνύουν πως ο Α. Τσίπρας και η παρέα του, όσο προσκολλημένοι και να είναι στην εξουσία, δεν μπορούν πλέον να την διαχειρισθούν. Η παραμονή τους σε αυτήν μόνον φθορά τους προκαλεί χωρίς κανένα όφελος.

Επιπροσθέτως, το μέλλον είναι ιδιαιτέρως δυσοίωνο για το κόμμα τους και την συγκυβέρνηση, με δεδομένο πως εισέρχονται στην φάση της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης ,χωρίς πολιτικό κεφάλαιο. Έχει ολόκληρο δαπανηθεί ασκόπως τον τελευταίο χρόνο. Και, ως γνωστόν, όταν κάποιος δεν διαθέτει κεφάλαιο, μετά βεβαιότητος, οδηγείται στην χρεοκοπία.

Συνεπώς, το ερώτημα που τίθεται σήμερα, είναι με τι τρόπο θα δραπετεύσουν από την διακυβέρνηση του τόπου. Πώς θα οργανώσουν την

απόδραση τους. Με εκλογές; Mε δημοψήφισμα και εκλογές; Ή θα αφεθούν στην μοίρα τους, γαντζωμένοι στη  εξουσία, οπότε η μόνη σχετικά ασφαλής οδός διαφυγής θα είναι τα ελικόπτερα;

Γιατί, όσο εξακολουθούν να πιστεύουν στο δόγμα «δίνουμε χώρο για να κερδίσουμε χρόνο» δεν αντιλαμβάνονται πως ο χώρος που διαρκώς δίνουν, καθιστά πλησιέστερο τον χρόνο της πολιτικής καταστροφής τους. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα, στα οποία υπάρχει ελεύθερη πληροφόρηση και διεξάγονται αδιάβλητες εκλογές, ο πολιτικός χώρος και χρόνος είναι αρμονικά δεμένοι. Κερδίζοντας χώρο ένα κόμμα, κερδίζει και την πολιτική ηγεμονία και την παραμονή του στην εξουσία. Οι συνεχείς παραχωρήσεις χώρου, είναι και συνεχείς ήττες. Και στις δημοκρατίες από τις ήττες δεν προκύπτουν νίκες.

Διαποτισμένα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με την λενινιστική νοοτροπία και πρακτική, πιστεύουν πως ο χρόνος λειτουργεί υπέρ των θέσεων τους, υπέρ της καλύτερης οργάνωσης της τελικής αναμέτρησης. Δεν έχουν καταλάβει, δυστυχώς, πως το πολίτευμα μας έχει τις ασφαλιστικές δικλείδες του, που είναι οι κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας οι οποίες δεν επιτρέπουν ρήξεις, συγκρούσεις και τελικές αναμετρήσεις. Σύγχρονη Δημοκρατία και βιβλικός Αρμαγεδώνας δεν συμβαδίζουν. Κάποια υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος δεν το έχουν αντιληφθεί και οσονούπω θα ακούσουν τον χαρακτηριστικό βόμβο των ελικοπτέρων.

Υπάρχουν όμως εκεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι που σκέπτονται ορθολογικά και δεν θέλουν να καταστραφούν πολιτικά. Γιατί η καταστροφή της χώρας θα σημάνει και το δικό τους τέλος. Έτσι, προτείνουν να χαραχθεί η στρατηγική της συντεταγμένης εξόδου, που θα έχει ως βασικό στόχο της διατήρηση ενός υψηλού ποσοστού, άνω του 20-22%, που θα κρατήσει το κόμμα τους πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Οι λύσεις, προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι δύο.

Η πρώτη, η πιο απλή, είναι η άμεση προσφυγή στις κάλπες μέσα σε κλίμα έντασης και πόλωσης με κυρίως αντικείμενο τα νέα μέτρα και με σκοπό την συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στον υψηλότερο δυνατό βαθμό. Θα είναι μια ορθολογική διαχείριση της ήττας και θα συνοδευτεί από μια στάση αναμονής για την διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η δεύτερη, η πιο σύνθετη, συνδυάζει δημοψήφισμα και αμέσως μετά εκλογές. Η δυσκολία αυτής της πρότασης βρίσκεται στην επιλογή του διλήμματος και στον κίνδυνο που ελλοχεύει η όλη προσπάθεια να εξελιχθεί σε ταπεινωτική φάρσα, αν η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση απόσχει. Επιπλέον, η τύχη του προηγούμενου δημοψηφίσματος, καθιστά αυτήν την επιλογή παρακινδυνευμένη.

Όμως η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση και αφελής είναι και περιορισμένα πολιτικά αντανακλαστικά διαθέτει, και μπορεί για μια ακόμα φορά να «τσιμπήσει». Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ με την επόμενη κίνηση, την διενέργεια  εκλογών, θα επιδιώξει να καρπωθεί το μεγαλύτερο μέρος του ποσοστού που ψήφισε την πρόταση που αυτός υποστήριξε. Δημοψήφισμα χωρίς αμέσως μετά εκλογές, δεν έχει νόημα.

Αυτές είναι δύο οδοί έντιμης απόδρασης. Ειδάλλως, οι πιλότοι των ελικοπτέρων ας ζεσταίνουν τις μηχανές τους.

Σ. Μουμτζής-liberal.gr