Οι αδίστακτοι

Ομολογώ ότι δεν κατανοώ τον Νίκο Παππά. Μόλις δόθηκε στη δημοσιότητα το περιεχόμενο της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τις τηλεοπτικές άδειες, έσπευσε πρώτος αυτός να ενημερώσει σχετικά το φιλοθεάμον κοινό των ψηφοφόρων του κόμματός του. Δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν έχει άλλο ακροατήριο.

Πρόλαβε, μέσα σε λίγα λεπτά, να αναγνώσει την 54 σελίδων πυκνογραφημένη απόφαση του ΣτΕ. Να την κατανοήσει! Να την ερμηνεύσει! Και, ο δυστυχής, να θριαμβολογήσει! Την ίδια ημέρα, μάλιστα, έτρεξε, με θεσμική απρέπεια, να συναντήσει το προεδρείο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) και να προβεί σε δηλώσεις με περίεργο νόημα: περίπου ότι «δεν άλλαξε και τίποτα» και «εκτελέστε ό,τι εμείς έχουμε ξεκινήσει».
Προσωπικά δεν αμφιβάλλω. Εχω -μαζί με άλλους νομικούς- πλήρη γνώση της θεσμικής πορείας των περισσότερων μελών του ΕΣΡ. Απλά δεν θα του περάσει. Χωρίς μάλιστα να έρθουν σε σύγκρουση μαζί του.
Δυστυχώς, τον Ν. Παπά ακολούθησαν και άλλοι. Μερικοί με
εντυπωσίασαν. Ενας, μάλιστα, ξιφούλκησε εναντίον όλων όσοι χαρακτηρίσαμε την απόφαση του ΣτΕ ως «θρίαμβο του κράτους δικαίου». Είναι τόσο ξέφρενα τα πάθη γύρω από τα πολιτικά ζητήματα; Εχουν τέτοια ένταση ώστε να θολώνει το μυαλό και η σκέψη μερικών; Μας επιτρέπεται η γνωστή από τις Πράξεις των Αποστόλων αποστροφή: «Αραγε γιγνώσκεις ά αναγιγνώσκεις»;
Τρεις είναι οι βασικές θέσεις του ΣτΕ.
Η πρώτη: Δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών χωρίς να έχει προηγηθεί διαδικασία αδειοδότησης.
Η δεύτερη: Αναμφισβήτητα το Ανώτατο Δικαστήριο δεν μπορεί να θεωρήσει νόμιμη τη μη συμπλήρωση της σύνθεσης του ΕΣΡ από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής. Και μάλιστα με την από το ίδιο το Σύνταγμα προβλεπόμενη αυξημένη πλειοψηφία. Κατέστησε, όμως, σαφές ότι η μη συμπλήρωση της σύνθεσης του ΕΣΡ δεν μπορεί να θεραπευτεί με παράβαση του ίδιου του Συντάγματος.

Η τρίτη θέση είναι απόρροια της αμέσως προηγούμενης. Ολες οι διατάξεις του νόμου Παππά, με τις οποίες υφάρπαξε τη διαδικασία αδειοδότησης από το ΕΣΡ, είναι αντισυνταγματικές.
Ο Νίκος Παππάς επιμένει. Δεν ακυρώθηκε ο «νόμος του» ως αντισυνταγματικός. Δυο-τρεις διατάξεις μόνο ακυρώθηκαν. Εχει δίκιο! Πρέπει να το ομολογήσουμε! Οντως, στο ΣτΕ δυο-τρεις διατάξεις ακυρώθηκαν. Αυτές που τον είχαν ανακηρύξει «υπερκαναλάρχη». Και αυθαίρετο «λογοκριτή» της τηλεοπτικής οθόνης και ενημέρωσης. Τις πιο κρίσιμες στρατηγικά. Πρέπει να ’μαστε επιεικείς μαζί του. Δεν ακυρώθηκαν διατάξεις, όπως εκείνη του άρθρου 7, που προβλέπει τον τεχνολογικό εξοπλισμό και την κτιριακή υποδομή των στούντιο!

Ολη αυτή η προσπάθεια δημιουργίας σύγχυσης, σε τι αποσκοπεί άραγε; Να συγκαλύψει απλά και μόνο μια θεσμική ήττα της κυβέρνησης; Να συντηρήσει μια συνολική αυταπάτη νεφελώδους περιεχομένου; Μήπως θέλουν τελικά να επιμείνουν στην τυφλή εξυπηρέτηση μιας συνολικής «απάτης»;

Οι εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας επιβεβαιώνουν την τρίτη εκδοχή. Η κυβέρνηση, για την ακρίβεια η μικρή ομάδα του Μαξίμου, έχει ένα κυνικό σχέδιο και έναν δημοκρατικά αυθαίρετο στόχο. Να καθυποτάξει τα ΜΜΕ. Οχι απλώς να τα επηρεάσει. Να τα ευτελίσει και να τα χειραγωγήσει. Εντέχνως, ώστε να μην ιχνογραφείται και ταυτοποιείται ο αόρατος «λογοκριτής». Να διαβάζουμε το ίδιο γεγονός όλοι, έστω και με διαφορετικό αμπαλάρισμα. Να βλέπουμε την ίδια εικόνα. Εστω και με διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετικές αποχρώσεις. Ενδεχομένως να παραχωρήσουν και έναν τηλεοπτικό σταθμό στον «μπούλη» των εφηβικών τους χρόνων. Με μια απαστράπτουσα «ΥΕΝΕΔ». Να μας φέρει, αν το μπορέσει, και χρόνια πίσω. Στα μετεμφυλιακά. Τότε που χρειαζόταν τόλμη για ν’ αγοράσεις το «Βήμα», τα «Νέα», την «Ελευθερία», την «Αθηναϊκή» και την «Αυγή» του τότε. Τις έκρυβε και ο περιπτεράς και ο αναγνώστης.

Ο Αλέξης Τσίπρας το ομολόγησε πεντακάθαρα στη Βουλή. Δεν αντέχει την κριτική. Τη θεωρεί κάτι σαν bullying. Προφανώς δεν έχει ωριμάσει. Και ό,τι τον ενοχλεί, το θεωρεί άνομη και αυθαίρετη βία και εχθρό. Γι’ αυτό και αντιδρά με παιδιάστικους τρόπους. Εκβιάζει μονίμως τα Μέσα. Με τράπεζες και «πρόθυμους» τραπεζίτες. Καμιά φορά και με «πρόθυμους» δικαστές. Και με ρυπαρούς δημοσιογράφους του «κόσμου» και του υποκόσμου. Και λασπολογεί. Επιδίδεται σε ανόητα κουτσομπολιά σε βάρος της οικογενειακής και προσωπικής ζωής των δημοσιογράφων. Ακόμα και μέσα στον ιερό ναό της Δημοκρατίας. Στερείται αληθινής και γνήσιας δημοκρατικής παιδείας.
Ο αδίστακτος! Οι αδίστακτοι!
Αντ. Βγόντζας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ