Σύγκρουση μέχρι τέλους ή ελάχιστη συνεννόηση;

Θα περίμενε κανείς ότι την ώρα που οι πολίτες βρίσκονται μπροστά σε ένα ακόμα επώδυνο πακέτο μέτρων ,ότι στη συζήτηση στη Βουλή θα επικρατούσε  τουλάχιστον η στοιχειώδης λογική,η ελάχιστη αυτοσυγκράτηση.Μιά ένδειξη ότι μπορούν επιτέλους κάποια στιγμή κυβέρνηση και αντιπολίτευση να βρουν μερικούς κώδικες συνεννόησης ή έστω επικοινωνίας,αφού όλοι υποτίθεται ότι αγωνίζονται για το κοινό μας συμφέρον.

Προφανώς η πολιτική κριτική είναι αναγκαία και αναπόφευκτη. Αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος του Κοινοβουλίου.Με ευθύνη όμως πρωτίστως της κυβερνητικής πλειοψηφίας η αντιπαράθεση εξελίχθηκε για μια φορά ακόμα σε μια μάχη προσωπικών επιθέσεων και χαρακτηρισμών ,σε μια σύγκρουση εντυπώσεων και όχι ουσίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Την κοινωνία δεν την ενδιαφέρει όμως αν κάποιος είναι πορφυρογέννητος ή τζάμπα μάγκας.Την απασχολεί πώς θα αντιμετωπίσει τις νέες περικοπές και τους νέους φόρους πού έρχονται, πώς θα καταφέρει να επιβιώσει και κυρίως πότε επιτέλους θα δει την πολυπόθητη ανάπτυξη.Δεν την απασχολούν η σωστή ή λάθος στρατηγική Μητσοτάκη ,ούτε πόσες -χαμένες -μάχες έδωσε ο κ.Τσίπρας,ούτε ποιος έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.

   

Φως στο τούνελ ψάχνει εναγωνίως και δεν το βλέπει.Είμαστε εφτά χρόνια σε κρίση και ύφεση γιατί ακριβώς το πολιτικό σύστημα δεν μπόρεσε όχι μόνο να βρει ένα ελάχιστο επίπεδο συνεννόησης ,αλλά έκανε ότι μπορούσε για να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια εξόδου ,βάζοντας το στενό κομματικό και προσωπικό συμφέρον,πάνω από το συλλογικό και εθνικό συμφέρον.

Τα μνημόνια  και τα μέτρα πάνε κι έρχονται,οι υποσχέσεις και οι ελπίδες διαψεύδονται,αλλά οι πολιτικοί ας ταγοί περί άλλα τυρβάζουν.Προηγείται η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας και όλα τα άλλα έπονται.Μόνο που τις συνέπειες αυτής της πρακτικής τις πληρώνουν οι έλληνες πολίτες που αρέσκονται- για να μην ξεχνάμε και τις δικές μας ευθύνες- να ακούν υποσχέσεις και ελπίδες.

Το νέο πακέτο μέτρων συμπεριλαμβάνει και το κόστος αυτών των διαψευσμένων ελπίδων.Περιθώρια για άλλες διαψεύσεις δεν υπάρχουν όμως πλέον.Αν και τώρα δεν καταφέρουμε να αντιστρέψουμε αυτήν την πορεία φθοράς θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Με πρώτη φυσικά την κυβέρνηση που τείνει να εξαντλήσει όλα τα όρια ανοχής της κοινωνίας.Τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις δεν πείθουν πια. Όσο υπάρχει καιρός ακόμα  ας το αντιληφθούν όλοι...
ΤΟ ΒΗΜΑ