Ο Βλαντίμιρ Πούτιν μιλάει άπταιστα Γερμανικά και κάπως τα καταφέρνει στα Αγγλικά. Ομως μπροστά σε κόσμο και κάμερα μιλάει μόνο Ρωσικά. Ηγέτες, που αληθινά θαυμάζει ο Πρωθυπουργός, όπως ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε, γνώριζαν στα Αγγλικά μόνο το revolution. Ανέβηκαν στο βήμα των Ηνωμένων Εθνών και μίλησαν στη μητρική τους γλώσσα. Μια χαρά σουξέ έκαναν οι ομιλίες τους, διατηρούν ακόμα τη δημοφιλία τους στο YouTube.
Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να μιλάει δημοσίως Αγγλικά, ενώ όπως είναι
γνωστό -και ανθρώπινο- δεν χειρίζεται τη γλώσσα στον απαιτητικό βαθμό που απαιτεί το αξίωμά του. Πριν εκλεγεί Πρωθυπουργός έκανε εντατικά ιδιαίτερα μαθήματα Αγγλικών και είναι αξιέπαινος για αυτό. Ωστόσο εδώ δεν μιλάμε για ένα στέλεχος επιχείρησης που επιδίδεται σε ταχύρυθμη εκμάθηση γλώσσας προκειμένου να λέει και δυο κουβέντες όταν δίνει την επαγγελματική του κάρτα. Οταν είσαι Πρωθυπουργός, εκτίθεσαι σε διεθνές ακροατήριο, στο παγκόσμιο κοινό. Κάθε λέξη που λες, ζυγίζεται και μετριέται γράμμα με γράμμα.
Και όμως, ο Αλέξης Τσίπρας συμπεριφέρεται λες και δεν έχει αίσθηση του τραύματος που προκαλεί στην εικόνα του και στο διεθνές κύρος της χώρας. Κάθισε απέναντι στον Μπιλ Κλίντον, ενώπιον υποψηφίων επενδυτών και σε ζωντανή μετάδοση του CNN. Δεν ήταν καν σε θέση να αντιληφθεί τις παρατηρήσεις του Κλίντον, πόσο μάλλον να απαντήσει σε αυτές. Επίσης συχνά κάνει παρεμβάσεις ή εκφωνεί ομιλίες στα Αγγλικά, διαβάζοντας μηχανικά ένα κείμενο το οποίο δεν κατανοεί – αυτό φαίνεται και από τον χρωματισμό της φωνής του. Τώρα ήρθε η σειρά της καμήλας και της ουράς της και μάλιστα πάλι ενώπιον σοβαρού ακροατηρίου στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Οι σκιές στην εμφάνισή του δεν πέφτουν μόνο όταν ανοίγει το στόμα του και μιλάει Αγγλικά, προσπαθώντας να μιμηθεί προφορά Ανατολικής Ακτής ΗΠΑ. Είναι και η χαλαρότητα στη στάση του σώματος, το άνοιγμα του χεριού που αγκαλιάζει την πολυθρόνα, το άπλωμα του κορμού στην πλάτη του καθίσματος – την έλλειψη γραβάτας την έχει καθιερώσει πλέον ως στιλ. Αυτά μπορεί να μην έχουν και μεγάλη σημασία στην Ελλάδα, όμως το διεθνές κοινό, που τον βλέπει μία στις τόσες, ίσως ξενίζεται ή χαμογελά με την εικόνα. Σκεφτείτε τι εντύπωση έχετε εσείς για τον Μακρόν ή τον Ρέντσι και μετά βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του τηλεθεατή που μπορεί να ακούσει για την καμήλα και την ουρά της.
Για ποιο λόγο το κάνει αυτό ο κ. Τσίπρας; Προφανώς το κίνητρο πρέπει να είναι ψυχολογικό, δηλαδή ο ίδιος θα φοβάται μη δείχνει ανεπαρκής. Συνειρμικά, άλλωστε, η κακή σχέση με την Αγγλική παραπέμπει στην ταραγμένη εφηβεία των καταλήψεων και στη διεκπεραιωτική πανεπιστημιακή ζωή. Θέλουν θυσίες οι ταξικοί αγώνες, αλλά αυτό οι πολίτες το ξεχνούν. Για τον μέσο Ελληνα τα Αγγλικά θεωρούνται το βασικό, το αυτονόητο προσόν, περίπου σαν το απολυτήριο Λυκείου. (Παλαιότερα ήταν και ο χειρισμός Windows με Word.)
Ομως αδίκως ανησυχεί -αν ανησυχεί- ο Πρωθυπουργός μας. Πρώτον επειδή η γνώση των Αγγλικών δεν κρίνει εκλογές. Αν ήταν έτσι, ο Γιώργος Παπανδρέου θα είχε σπάσει τα κοντέρ. Και αν μη τι άλλο, οι ψηφοφόροι έχουν αρκετούς λόγους για να τον καταψηφίσουν, δεν χρειάζονται να μετρήσουν και την υστέρηση στα Αγγλικά. Δεύτερον, επειδή μας έχει αποδείξει ότι μπορεί να κουνάει τα χείλη του, να ακούγεται μία άλλη φωνή που να μιλάει αγγλικά με προφορά Οξφόρδης και οι ψηφοφόροι να θεωρούν ότι ακούν Τσίπρα.
Βέβαια δεν αποκλείεται ο Πρωθυπουργός να κάνει αντίστροφη σκέψη -έχει διαίσθηση και ξέρει πώς να βάζει τη σανίδα του στο κύμα. Ισως πιστεύει ότι η χρήση τουριστικών αγγλικών κάνει τον μέσο Ελληνα να ταυτίζεται μαζί του. Εχουμε Πρωθυπουργό έναν από μας. Και ακόμα καλύτερα, ο καθένας μας μπορεί να γίνει Πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα.
K. Γιαννακίδης-protagon.gr
Φοβάμαι ότι μέσα στα πλαίσια του αντιπολιτευτικού λόγου, μας διαφεύγουν αντικειμενικά γεγονότα και οδηγούμαστε σε λάθος συμπεράσματα. Συγκεκριμένα αξιολογούμε το ΤΣΙΠΡΑ με τα δεδομένα του 2015 και όχι τα σημερινά. Ο ΤΣΙΠΡΑΣ με ικανή διορατικότητα αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι η κρίση που προκάλεσε η ανικανότητα των δύο μεγάλων κομμάτων θα οδηγούσε το εκλογικό σώμα στην αναζήτηση ενός νέου εκλογικού φορέα που θα εκφράζει τις αγωνίες του και την ελπίδα γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα ήταν ανίκανα να συνεργαστούν και είχαν εμπλακεί σε ένα αγώνα αλληλοεξόντωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράδειγμα ο Καραμανλής όταν αντιλήφθηκε ότι η χώρα οδηγείται στο γκρεμό λόγω του υπέρμετρου χρέους και ελλειμμάτων κάλεσε το Γιώργο σαν συνεννόηση, ο οποίος του απάντησε λεφτά υπάρχουν. Όταν ο Γιώργος διαπίστωσε ότι λεφτά δεν υπάρχουν ζήτησε από το Σαμαρά να συνεργαστούν για να αποφύγει η χώρα τη καταστροφή. Η απάντηση του Σαμαρά Ζάππειο Ι,ΙΙ,ΙΙΙ...κλπ.
Βλέποντας οι δανειστές την ανικανότητα των πολιτικών μας να ανταποκριθούν στα προβλήματα της χώρας, τους διευκόλυναν να αποποιηθούν των ευθυνών των, ορίζοντας ουσιαστικά μια υπηρεσιακή κυβέρνηση,Παπαδήμας, ώστε να οδηγηθεί η χώρα εκτός μνημονίων και οι πολιτικοί να μην χρεωθούν με τα αντιλαϊκά μέτρα εφαρμογής.
Αλλά ούτε και αυτό ήταν αρκετό για τους κοντόφθαλμους πολιτικούς μας που δεν ανέχονταν την στέρηση της πολιτικής καρέκλας, και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις φορές ο Σαμαράς έριξε τον Παπαδήμα για να εκλεγεί Πρωθυπουργός, αφού βέβαια και ο Βενιζέλος είχε ρίξει το Γιώργο, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Μετά από αυτά ο δρόμος ήταν ορθάνοιχτος για το νέο πολιτικό φορέα ο οποίος όμως δεν θα είχε τα χαρακτηριστικά των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, και θα ικανοποιούσε τις ελπίδες ενός λαού χρεοκοπημένου και ζαλισμένου από τη σκληρή λιτότητα.
Άρα η επικράτηση του ΤΣΙΠΡΑ δεν είναι αποτέλεσμα μιας ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης πολιτικών κομμάτων, όπως το 1981 μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, αλλά έξυπνης μεθόδευσης εκμεταλλευόμενη την αντιπαλότητα των κυρίων μονομάχων και την
απογοήτευση ενός σοκαρισμένου λαού. Άλλωστε η ισχυρά συμμαχία ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ αποδεικνύει ότι ο λαός δεν ενστερνίστηκε τις αξίες της αριστεράς για την επιλογή της κυβέρνησής του αλλά η αγωνία του για την έξοδό του από τη κρίση.
Άρα εδώ φαίνεται η ικανότητα και διορατικότητα του ΤΣΙΠΡΑ στη πολιτική σκηνή, και βάσει αυτής της αντίληψης διαπίστωσε το 2015 ότι η πολιτική του καριέρα θα ήταν σύντομη αν έρχονταν σε σύγκρουση με τους δανειστές και τώρα αντιλαμβανόμενος τα γεωπολιτικά τεκταινόμενα στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, τώρα αρχίζει το πανηγύρι, συμφώνησε με την Αμερική για διευκολύνσεις, και κατά τη γνώμη μου πολλή καλά έπραξε, γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας.
Βέβαια κάποιος μπορεί να επικαλεστεί τις ανακολουθίες του για τις υποσχέσεις που έδωσε προεκλογικά. Αυτά είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και ο πολιτικός θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας με κριτήριο το συνολικό του έργο να υπερτερεί των επιμέρους πελατειακών συμπεριφορών.
4:26
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν εντελώς ανέτοιμος για τη θέση του πρωθυπουργού.
Απλά εκμεταλεύτηκε την απελπισία και τον πόνο ενός ολόκληρου λαού.
Φυσικά την ανακολουθία του που λες θα την πληρώσει πολύ ακριβά.
Το κακό είναι ότι θα μας φορτώσει τον Κυριάκο και εμείς που τον στηρίξαμε δεν ξέρουμε προς τα που να πάμε.