Αρκεί το… βύσσινο να μη γίνει φαρμάκι

Ένας μεγάλος μαρξιστής, ο Αντόνιο Γκράμσι (μάλλον θα τον είχε ακούσει ο πρωθυπουργός με αρνητική αχλή, όταν ήταν στην ΚΝΕ), έγραφε μέσα από τη φυλακή ότι είναι ανάγκη στην πολιτική να λέγεται η αλήθεια, ενώ στην εφημερίδα που εξέδιδε «L' Ordine Nuovo», είχε προμετωπίδα τη φράση «Το να λέει κανείς την αλήθεια είναι επαναστατικό».

Ήταν αριστερός αλλά… αποτυχημένος. Φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας. Πρέσβευε την αλήθεια, γι αυτό και δεν βρέθηκε ποτέ στην εξουσία.

Αντιθέτως από τέτοιες αφέλειες δεν διακατέχονται τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης. Στην πλειοψηφία τους προέρχονται από εκείνη την πολιτική σχολή, κατά την οποία η αλήθεια είναι έξυπνο σλόγκαν για προεκλογική κατανάλωση στις μάζες, αλλά κατ΄ουσίαν αποτελεί μικροαστική συμβατικότητα.

Ο πρωθυπουργός χθες

γνωστοποίησε στους δημοσιογράφους ολιγόλεπτη συνομιλία με τον Μάριο Ντράγκι στις Βρυξέλλες, όπου αστειεύτηκε, όπως είπε, σχετικά με τη δήλωσή του για το 4ο μνημόνιο. Ο επικεφαλής της ΕΚΤ, είχε υποβάλει εμμέσως  πρόταση για 4ο μνημόνιο, προειδοποιώντας ότι «εάν η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει ή όχι ένα 4ο μνημόνιο επαφίεται στην ίδια, αλλά αναλαμβάνει το ρίσκο πως σε οποιαδήποτε εμπλοκή, θα ανακύψει πρόβλημα ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες». Γι αυτό ο κ. Τσίπρας του απάντησε - όπως στην συνέχεια είπε - «να λείπει το βύσσινο» του 4ου μνημονίου.

Φυσικά η γεύση του βύσσινου, αν θα είναι φαρμάκι ή όχι, θα φανεί όταν η Ελλάδα βγει στις αγορές, που θα της βαράνε τα νταούλια (οι αγορές στην Ελλάδα, όχι το αντίθετο) και γίνει έρμαιο των διαθέσεών τους. Ούτως ή άλλως τέταρτο Μνημόνιο υπάρχει υπογεγραμμένο. Στην ελαφρά του μορφή, αφορά τις συντάξεις και το αφορολόγητο, που προώρισται να χαμηλώσουν το 18 και το 19. Πέραν αυτών μέτρα θα έρθουν κι άλλα, όπως έχουν ήδη προειδοποιήσει οι εκπρόσωποι των… κατακτητών που μεταβαπτίσθηκαν σε θεσμούς.  

Πέντε μέρες πριν, στο συνέδριο της Capital Link, στη N.Y. ο επικεφαλής της Κομισιόν στο κουαρτέτο Ντέκλαν Κοστέλο, δήλωσε ότι μεταρρυθμίσεις θα υπάρξουν και μετά τον Αύγουστο το 18 - ημερομηνία κατά την οποία βγαίνουμε, τυπικώς, από τα μνημόνια. Παράλληλα ο νέος επικεφαλής του Eurogroup, Πορτογάλος Μάριο Σεντένο - τον οποίο το Spiegel χαρακτήρισε «ελπίδα για την Ελλάδα», δήλωσε ότι πριν ξεκινήσουν οι συνομιλίες για το χρέος, η Ελλάδα πρέπει  να ολοκληρώσει το πρόγραμμα ως τον Αύγουστο. Και αυτό το γνωρίζει η κυβέρνηση της «καθαρής εξόδου» που διακινεί ότι τον Μάιο θα αρχίσουν οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους. Όπως επίσης γνωρίζει ότι δεν θα υπάρξει ρύθμιση χρέους «άπαξ». Αυτή θα είναι τμηματική, και τα τμήματα που θα απελευθερώνονται θα είναι αντανάκλαση των μέτρων που θα παίρνει η χώρα (και τα οποία μέτρα, εντάσσονται στον εύηχο τίτλο «μεταρρυθμίσεις» - και… όποιον πάρει ο χάρος - κατά τη λαϊκή ρήση).

Ο πρωθυπουργός είχε και άλλα ευχάριστα να πει. Χαρακτήρισε τη χθεσινή ως «ιδιαίτερη μέρα» και «οιωνό» εξόδου από τη  κρίση! Ο λόγος ότι «1.313.000 νοικοκυριά, δηλαδή περίπου 3.250.000 ωφελούμενοι έχουν δει στους λογαριασμούς τους, στις καταθέσεις τους το κοινωνικό μέρισμα. Πρόκειται για το 30% του πληθυσμού». Βέβαια η προσβλητική ελεημοσύνη του χριστουγεννιάτικου μπουναμά, μόνο στην κυβερνητική άποψη θα μπορούσε να σηματοδοτεί σημάδι εξόδου από την κρίση. Ωστόσο ένα μεγάλο τμήμα του λαού, που είτε είναι πολύ κουρασμένο από την στέρηση, την ανέχεια, την αγωνία, θα το προσμετρήσει θετικά και θα το πιστώσει στην κυβέρνηση.

Άλλωστε στην πρόσφατη  έρευνα της MRB, το 67,1% συμφωνεί με τη διανομή του μερίσματος. Μεγάλο τμήμα αυτού δεν έχει τη διάθεση ή την επάρκεια, να διερευνήσει και να κατανοήσει πως προήλθε αυτό το ποσό και για ποιο λόγο, έναντι ποίας αναπτυξιακής υστέρησης (στην καθημερινότητά μας, ο καθένας μας γνωρίζει πολίτες που το περίμεναν, και οι οποίοι θα είναι ευγνωμονούντες την κυβέρνηση, που αντί ανάπτυξης τους δίνει ελεημοσύνη και συσσίτια). 

Λογικό εν μέρει, η ανέχεια κουράζει και αποθαρρύνει. Στα πιο πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για το 16, που ανακοινώθηκα πριν τρεις μέρες, η Ελλάδα καταλαμβάνει την Τρίτη θέση στην κλίμακα της ανέχειας, με ποσοστό πληθυσμού 36%. Μας ξεπερνούν μόνο δύο πρώην κομμουνιστικές, η Ρουμανία (50%) και η Βουλγαρία (48%). Και επειδή κάποιοι  θα καταφύγουν στην καραμέλα ότι φταίνε οι προηγούμενοι, η έκθεση του ιδρύματος Bertelsmann δείχνει ότι για το 2017 - επί αριστερής κυβέρνησης - η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτές μένουμε πίσω και από Βουλγαρία και Ρουμανία!

Πάντως προς παραμυθίαν και ελπίδα, η κυβέρνηση διακινεί ότι θα ζητήσει από τους εταίρους να ακυρώσουν τη μείωση συντάξεων και αφορολόγητου για το 18 και το 19.

Ας ελπίσουμε του χρόνου το κοινωνικό επίδομα να μην το χρειάζονται περισσότεροι. 

Γ. Σιδέρης-liberal.gr