Επιτέλους έξω από τα δόντια, η πατρίδα μας πέρα από τα όρια

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ
Πάνω στο θέμα των στρατιωτικών μας που συνελήφθησαν από τους Τούρκους τα ερωτηματικά είναι πολλά, δικαιολογημένα και δυστυχώς αναπάντητα ή τουλάχιστον μη επαρκώς απαντημένα. Όποιος έχει υπηρετήσει στην περιοχή ή έστω την έχει επισκεφθεί, ξέρει και καταλαβαίνει καλύτερα. Αυτή ακριβώς ήταν και η δική μου πρώτη αντίδραση όταν πληροφορήθηκα το συμβάν., αφού έχω πέντε φορές επισκεφθεί την περιοχή. Πώς στην ευχή χάθηκαν; Τα περίπολα κινούνται σε συγκεκριμένα γνωστά δρομολόγια, και φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που τα συγκεκριμένα στελέχη έκαναν αυτή την περιπολία. Κι ας είχε περιορισμένη ορατότητα, τι δικαιολογία είναι αυτή; Πρώτη φορά είχε περιορισμένη ορατότητα στην περιοχή; Δηλαδή τι θα έπρεπε να συμβαίνει τις νύχτες; Ίσως ποτέ να μην μάθουμε τι πραγματικά συνέβη, αλλά όλα φαίνεται να συγκλίνουν προς την προσχεδιασμένη απαγωγή είτε με επιτήδειο εφελκυσμό της ελληνικής περιπόλου μέσα σε τουρκικό έδαφος όπου υπήρχε τουρκική ενέδρα είτε με εγκατάσταση ενέδρας εντός του ελληνικού εδάφους και αιφνιδιασμό της περιπόλου.
Αυτό όμως είναι κάτι που δεν αλλάζει. Συνέβη και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κι αν η σύλληψη των στελεχών μας προκαλεί θλίψη από μόνη της, οι επίσημες αντιδράσεις μας προκαλούν όχι μόνο θλίψη αλλά και αγανάκτηση. Οι κυβερνώντες για μια
ακόμη φορά αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, ανίκανοι να διαχειριστούν την κατάσταση. Ο νεοτοποθετημένος μπαρμπα Φώτης δεν πρόλαβε να χαρεί για την υπουργοποίησή του και δήλωσε πως ελπίζει ότι οι τουρκικές δικαστικές αρχές θα δουν το περιστατικό στις πραγματικές του διαστάσεις. Φοβερή πολιτική αντιμετώπιση. Ελπίζει! Αυτός που η δουλειά του είναι να πράττει, απλά ελπίζει! Ως αριστερός δεν είναι και θρησκευόμενος να κάνει κανένα ευχέλαιο, καμία παράκληση. Σίγουρα όμως μπορεί να κάνει κανένα ξεμάτιασμα ή να καθαρίσει την αύρα του υπουργείου και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αν θέλει, για πιο μεγάλη σιγουριά, μπορεί να ζητήσει από τον θρησκευόμενο υπουργό του να κάνει εκείνος καμία παράκληση, για να το δέσουν από παντού. Αλήθεια πού είναι η υπουργάρα μας; Ψάχνει μήπως για καμία καινούργια στολή ώστε να κάνει νέες φανφαροδηλώσεις και ακόμα πιο αυστηρές προειδοποιήσεις στην Τουρκία; Πού είναι ο Κοτζιάς να ξαναπεί ότι δεν θα ανεχθούμε άλλη φορά παρόμοιες προκλήσεις και ότι δεν θα είμαστε τόσο ειρηνικοί; Πού είναι ο Τσίπρας να πάρει τηλέφωνο τον Ερντογάν και να καθαρίσει; Πού είναι ο Παυλόπουλος να ξαναπεί τις μεγαλοστομίες του και να ξαναπροειδοποιήσει την Τουρκία ότι δεν ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές; Πού είναι όλοι αυτοί; Ασχολούνται προφανώς με πιο σημαντικά θέματα. Λυπηρό, θλιβερό και εξοργιστικό.
Κι αν οι ίδιοι οι στρατιωτικοί έκαναν δηλώσεις μετά τη σύλληψή τους, καταλαβαίνουμε κάτω από ποιες συνθήκες ψυχολογικής και φυσικής πίεσης μπορεί να τις έκαναν. Γιατί όμως το ΓΕΣ βιάστηκε να βγάλει ανακοίνωση; Πάλι καλά που στην ανακοίνωση υπάρχει η λέξη «φέρεται», και είναι σημαντική(άσχετα τι λένε κάποιο....είναι σημαντική ι). Αλλά κι έτσι μπήκαμε στο παιχνίδι των Τούρκων, το παίζουμε και τους επιβεβαιώνουμε. Το θέμα όμως ήταν επιπέδου ΓΕΣ; Αν ναι, γιατί δεν επιλήφθηκε το ΓΕΣ για την επίλυσή του; Αν όχι, γιατί έπρεπε να βγάλει ανακοίνωση και όχι να αφήσει το χειρισμό του θέματος σε αυτόν που έπρεπε; Δεν είναι υποχρεωτικό ούτε και κολακευτικό να τσιμπάμε σε κάθε δόλωμα. Ούτε η βιασύνη είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
Είναι βέβαιο ότι οι Τούρκοι χρησιμοποιούν επιτήδεια το συγκεκριμένο περιστατικό και διεξάγουν ψυχολογικές επιχειρήσεις, κατευθυνόμενες πρώτον στο «φίλιο» τουρκικό ακροατήριο, δηλαδή στο εσωτερικό τους, δεύτερον στο «εχθρικό» ελληνικό ακροατήριο με τα ΜΜΕ εκτός τόπυ και χρόνου , και τρίτον στο «ουδέτερο» διεθνές ακροατήριο. Στο τουρκικό ακροατήριο θέλουν να αναδείξουν επιτυχίες των δικών τους δυνάμεων και γελοιοποίηση των ελληνικών, ενώ παράλληλα να επιτύχουν συσπείρωση του τουρκικού λαού απέναντι σε έναν ακόμα επιθετικό και επικίνδυνο εχθρό που έστειλε μέσα στο έδαφός τους δύο οπλισμένους στρατιωτικούς για να καταλάβουν το προγεφύρωμα του Κάραγατς!!!. Στο ελληνικό ακροατήριο θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι δεν ιδρώνει το αυτί τους από προειδοποιήσεις και αυστηρές συστάσεις, ότι αυτοί έχουν την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων και ότι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ότι θέλουν, όποτε θέλουν και όπου θέλουν, χωρίς η Ελλάδα να έχει ούτε τη θέληση ούτε την ικανότητα να αντιδράσει, καλλιεργώντας έτσι κλίμα ηττοπάθειας.
Και τέλος, στο διεθνές ακροατήριο θέλουν να αποκτήσουν «διεθνή νομιμοποίηση» για τις όποιες ενέργειές τους, να δείξουν ότι δεν είναι αυτοί οι ταραχοποιοί στην περιοχή, αλλά μια περιφερειακή δύναμη φιλήσυχη και ειρηνική, πλην όμως ικανή και αποφασισμένη να προασπίσει τα συμφέροντά της. Κι ας καταλαβαίνουμε εμείς τι συμβαίνει. ...Το θέμα είναι πώς το πουλάνε οι Τούρκοι και πώς το αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Η διεθνής νομιμοποίηση μπορεί να μην είναι αναγκαία, είναι όμως πάντα χρήσιμη. Και πάλι θα θυμηθώ τον Θουκυδίδη, που είπε ότι το δίκαιο και το ηθικό το επικαλείται ο αδύναμος, ενώ ο ισχυρός επικαλείται τη δύναμή του. Όταν όμως ο ισχυρός έχει και το δίκαιο και το ηθικό με το μέρος του, τότε αποκτά «ηθική νομιμοποίηση» και παρουσιάζει τις ενέργειές του ως απόλυτα δικαιολογημένες. Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε οι ΗΠΑ ανακάλυπταν πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα στα κράτη και στα καθεστώτα που ήθελαν κάθε φορά να επιτεθούν.(υπήρχαν ή δεν υπήρχαν...) Όχι ότι δεν θα επιτίθενται και χωρίς να υπάρχουν τέτοια όπλα, η ύπαρξή τους όμως αποτελούσε την ηθική νομιμοποίηση ώστε να επέμβουν εναντίον των κακών προστατεύοντας τους καλούς. Έτσι και οι Τούρκοι, δείχνουν ότι πάντα αποτελούν μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη που έχει το δίκιο με το μέρος της. Και ο τρόπος που οι Τούρκοι εκτελούν αυτές τις ψυχολογικές επιχειρήσεις, δεν είναι ο παραδοσιακός τρόπος που λίγο-πολύ όλοι οι σχετικοί με ψυχολογικές επιχειρήσεις γνωρίζουν, αλλά ένας νέος υβριδικός τρόπος διεξαγωγής επιχειρήσεων με ολοκληρωμένη προσέγγιση (comprehensive approach), στην οποία εμπλέκονται όλες οι υπηρεσίες του κράτους, από την ανώτατη πολιτική ηγεσία μέχρι το τακτικό επίπεδο. Κι όταν λέμε όλες οι υπηρεσίες, εννοούμε την πολιτική ηγεσία, το σύνολο του κρατικού μηχανισμού, την πολιτική και οικονομική διπλωματία, τη δικαστική εξουσία, τις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας, τα μέσα ενημέρωσης, το μηχανισμό προπαγάνδας, και φυσικά τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας (στρατοχωροφυλακή, αστυνομία, λιμενικό κλπ).
Και σε αυτό το περιβάλλον, εμείς έχουμε παραχωρήσει στους Τούρκους την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων και σερνόμαστε πίσω από τα γεγονότα, προσπαθώντας κάθε φορά να αντιδράσουμε, όχι μεθοδικά, αλλά με επικίνδυνους και βιαστικούς αυτοσχεδιασμούς απέναντι σε λεπτομερώς σχεδιασμένες, προσεκτικά οργανωμένες και πλήρως συντονισμένες ενέργειες των Τούρκων. Η προχειρότητα για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται επικίνδυνη, όταν μάλιστα αυτή την προχειρότητα την επιδεικνύουν άσχετοι, ανεκπαίδευτοι, αμόρφωτοι και τυχάρπαστοι «αρμόδιοι», που βρέθηκαν στις καρέκλες τους σε εφαρμογή του νέου κανόνα της αναξιοκρατίας, ασχετοσύνης και αντι-αριστείας που επέβαλαν οι νεομπολσεβίκοι σε όλα τα επίπεδα. Κι αν κάτι σαχλόφατσες τύπου Καρανίκα προκαλούν γέλιο, άντε και λίγο εκνευρισμό, αν ο διορισμός ενός μηχανικού μοτοσυκλετών ως αντιπροέδρου του νοσοκομείου Σαντορίνης, επειδή είχε το προσόν να είναι φίλος και συνεργάτης του Πολάκη, θεωρείται δικαίωμα του υπουργού και περνάει στα ψιλά, δεν ισχύει το ίδιο και τα εθνικά μας θέματα, δεν μπορεί να ισχύει το ίδιο για την Άμυνα της χώρας. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Δεν είναι όλα παιχνίδι, δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Οι νεομπολσεβίκοι όμως έχουν τις δικές τους αξίες ή καλύτερα αντι-αξίες. Και αντί να φροντίσουν για την κατάρτισή τους έστω και ετεροχρονισμένα, αντί να μεριμνήσουν για την κατάρτιση των συμβούλων τους και όσων στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό, αντί να απευθυνθούν, έστω και την ύστατη ώρα, σε ανθρώπους σχετικούς, μορφωμένους, κατηρτισμένους και να ζητήσουν τη συμβουλή ή τουλάχιστον την άποψή τους, αυτοί συνεχίζουν να κάνουν επικίνδυνα πειράματα.
Σοβαρότης μηδέν, υπευθυνότης επίσης μηδέν. Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια…, μέρες που είναι.
ΥΓ. Με την ευκαιρία θα ήθελα να προσθέσω και κάποιες σκέψεις μου γύρω από την τοποθέτηση του μπαρμπα Φώτη Κουβέλη στη θέση του αναπληρωτή Υπουργού Άμυνας.
Ο Κουβέλης λοιπόν ίδρυσε τη ΔΗΜΑΡ, η οποία μετά την πολιτική της πανωλεθρία αποφάσισε να παντρευτεί με το ΠΑΣΟΚ για να επιβιώσουν τα στελέχη της, κι έτσι συγκρότησαν μαζί τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Και στη συνέχεια αποφάσισε να ενταχθεί στο Κίνημα Αλλαγής, μαζί με τα υπόλοιπα ψευτοσοσιαλιστικά απόνερα, ποτάμια, ρέματα, χειμάρους, καμίνια και φυσικά τον ΓΑΠ. Έτσι η ΔΗΜΑΡ έχει ταχθεί απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ σε θέση αντιπολίτευσης. Ο Κουβέλης όμως αποφάσισε να αποκληρώσει το παιδί του, τη ΔΗΜΑΡ, και να συμπαραταχθεί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και δέχθηκε τη θέση του αναπληρωτή Υπουργού. Ποιος; Ο Κουβέλης που ήθελε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κι αφού δεν έγινε Πρόεδρος, ας γίνει αναπληρωτής Υπουργός, κάτι είναι και αυτό. Καρέκλα να ‘ναι και ότι να ‘ναι. Άλλωστε ως αριστερός δεν είναι υπέρ των διακρίσεων.
Γιατί όμως δέχθηκε να αναλάβει αυτά τα καθήκοντα; Τι αισθάνεται ότι έχει να προσφέρει στο Υπουργείο Άμυνας; Τι φρέσκο αέρα μπορεί να φέρει; Τι σύγχρονο μπορεί να εκπροσωπήσει; Τι ελπίζει για τον εαυτό του; Η θέση του αναπληρωτή Υπουργού προσφέρεται για την ανάδειξη νέων προσώπων, που θα αποκτήσουν γνώσεις και εμπειρία σε δεύτερης προτεραιότητας θέματα, ώστε να αποτελέσουν το φυτώριο και τις εφεδρείες πολιτικών στελεχών για το μέλλον. Γιατί λοιπόν δέχθηκε ο Κουβέλης; Τόσο μεγάλο κίνητρο είναι η καρέκλα, ώστε να ξεπεράσει τις αξίες του και να ξεφτιλιστεί ο ίδιος στη δύση του πολιτικού του (και ίσως και του φυσικού του) βίου; Το τυράκι το είδε, τη φάκα γιατί δεν την είδε; Έπρεπε απλά να ευχαριστήσει τον Τσίπρα και να αρνηθεί τη θέση, χωρίς να παίξει το παιχνίδι του. Αυτός όμως το έπαιξε χωρίς να δει τις παγίδες. Και μόνο αυτό φτάνει για να σκεφτώ ότι μάλλον είναι ηλίθιος. Και τώρα έχουμε το δίδυμο Πάνου – Φώτη. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε, αλλά τώρα θυμήθηκα την ταινία με τον Τζιμ Κάρει και τον Τζεφ Ντάνιελς «Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος».
Ο Τσίπρας από την πλευρά του, με την τοποθέτηση του Κουβέλη προσπάθησε να διεισδύσει πολιτικά στην αριστερή πτέρυγα του Κινήματος Αλλαγής παίρνοντας μαζί τους όποιους ψηφοφόρους συμπαθούν τον Κουβέλη και να προκαλέσει πολιτική αναστάστωση στο νεοσύστατο κόμμα, συνασπισμό ή ότι άλλο είναι αυτό το μόρφωμα. Παράλληλα έδειξε ότι είναι ανοιχτός σε συνεργασίες με πολιτικούς που δεν ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, όντας πρόθυμος να φανεί γενναιόδωρος απέναντί τους, σε βαθμό που μπορεί να φτάνει μέχρι και την υπουργοποίηση. Λένε κάποιοι ότι ο Τσίπρας υπολογίζει να εκπροσωπήσει ο Κουβέλης και όχι ο Καμμένος την Ελλάδα στις συναντήσεις Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, ειδικά μάλιστα όταν θα συζητηθεί το θέμα ένταξης των Σκοπίων στη Συμμαχία και ο Καμμένος δεν θα είναι ο πιο κατάλληλος για διαπραγματεύσεις, μιας και δεν θα ταυτίζεται με τις επίσημες ελληνικές θέσεις. Μπορεί να είναι κι έτσι. Μια χαρά βολεύει και τον Καμμένο αυτό. Με πιάνει όμως τρόμος στη σκέψη ότι ο μπαρμπα Φώτης θα κάθεται στην καρέκλα της Ελλάδας σε σύνοδο Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ. Αρκεί να παραστεί κάποιος έστω και μια μόνο φορά σε τέτοια σύνοδο για να διαπιστώσει ότι οι Υπουργοί Άμυνας είναι δεινοί διπλωμάτες, σκληροί στις διαπραγματεύσεις και μεγάλα αρπακτικά. Όχι όλοι, μόνο οι 27 από τους 28. Ο άλλος θα είναι είτε ο Καμμένος είτε ο Κουβέλης. Βοήθειά μας.
Λένε επίσης κάποιοι ότι ο Τσίπρας υπολογίζει να δώσει το Υπουργείο στον μπαρμπα Φώτη όταν τα βρει με το Ζάεφ και «επιλύσει» το Σκοπιανό, με αποτέλεσμα όμως να χάσει τη στήριξη των ΑΝΕΛ και κατ’ επέκταση τη συνεργασία μαζί τους, και κατά συνέπεια θα πρέπει να καλύψει τη χηρεύουσα θέση του Υπουργού Άμυνας. Μπορεί και πάλι να είναι έτσι. Αυτό όμως είναι για το μετά. Εμένα υπάρχει κάτι που δεν μου «κολλάει» στο τώρα. Κι αυτό είναι το γεγονός ότι στο Υπουργείου Άμυνας, υπουργός και αναπληρωτής δεν προέρχονται από το ΣΥΡΙΖΑ. Και συμπτωματικά αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που η τουρκική προκλητικότητα είναι στα ύψη και ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου ή έστω και «ατυχήματος» πάρα πολύ υψηλός, και κάποιοι στο Υπουργείο ίσως κληθούν να διαχειριστούν μια κρίση πολύ σύντομα . Γιατί λοιπόν ο Τσίπρας δεν θέλει να υπάρχει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα αυτά; Μήπως για να μην χρεωθεί το κόμμα κάποια πιθανή πολιτική ήττα και για να έχει τη δυνατότητα να φορτώσει το φταίξιμο λάθος χειρισμών σε θύματα εκτός του κόμματος; Απλά αναρωτιέμαι.
ΥΓ2. Δεν βγήκε τελικά το σόου με τη Novartis όπως το υπολόγιζαν. Δεν μιλάω για το σκάνδαλο, για το σόου μιλάω. Ειδικά μετά το τιτίβισμα του Μητσοτάκη ότι ο Πάιατ του είπε πως δεν υπάρχει καμία έρευνα του FBI που να αφορά Έλληνες πολιτικούς. Γαργάρα το θέμα Novartis. Και όλοι έπαψαν πλέον να ασχολούνται. Τηλεοράσεις, εφημερίδες, ίντερνετ, όλοι. Θα μου πεις ότι μας προέκυψαν κι άλλα, πραγματικά σοβαρά θέματα που πουλάνε και περισσότερο. Με αυτούς τους απρόβλεπτους Τούρκους ούτε μια ολοκληρωμένη προπαγάνδα δεν μπορείς να κάνεις, ούτε έναν διχασμό δεν μπορείς να πετύχεις. Άντε τώρα να βρίσκεις άλλο θέμα… Ταλαιπωρία. Δύσκολοι καιροί για νεομπολσεβίκους.
Ο Θεός βοηθός