Ζώνη

Τώρα που το κυβερνητικό καράβι βάζει νερά, αποδεικνύεται ποια ήταν η πραγματική πολιτική επιτυχία της αντιπολίτευσης την τελευταία τριετία: ότι διαμόρφωσε, στήριξε και συντήρησε μια υγειονομική ζώνη γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμη και μέσα στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι «ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού» δεν πρόκειται να υπάρξει διότι αυτή η υγειονομική ζώνη δεν το επιτρέπει. Τα σενάρια που κυκλοφορούν είναι απλώς αστειότητες κι ευσεβείς πόθοι.

Το πεπρωμένο λοιπόν φυγείν αδύνατο. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι υποχρεωμένοι (κατά τη γνωστή φράση του Παναγιώτη Γιαννάκη…) «να κρεμαστούν ο ένας από τον άλλο για να μην τους κρεμάσουν μαζί».

Ελλείψει άλλης προοπτικής, θα ζήσουν και θα πεθάνουν παρέα - προς το παρόν μάλλον οδηγούμαστε στη δεύτερη επιλογή… Με τα καβγαδάκια τους και με τα ωραία τους.

Πόσο άραγε θα αντέξει ακόμη αυτό το σφιχταγκάλιασμα σκοπιμότητας και συνενοχής;

Κανείς δεν μπορεί να πει κι ας τρίζει επικίνδυνα το μαγαζί. Ο φόβος είναι ισχυρή κολλητική ουσία.

Να ξέρετε όμως ότι ποτέ δεν φοβούνται όλοι το ίδιο, ούτε φοβούνται όλοι για τους ίδιους λόγους, κι άλλωστε δεν έχουμε να κάνουμε με τίποτα παλικαράδες.    

Αλλά ό,τι κι αν συμβεί στη συγκυβέρνηση, όποτε κι αν συμβεί, το βέβαιο είναι ότι η ύπαρξη υγειονομικής ζώνης αποκλείει κάθε άλλη εξέλιξη.

Γέφυρες δεν υπάρχουν. Και κανείς δεν διανοείται ένα remake του 2015. Μόνο κάλπη, λοιπόν.

Κατά τη γνώμη μου η αντιπολίτευση οφείλει αυτήν την επιτυχία σε τρία γεγονότα.

Πρώτον, στην εκλογή του Μητσοτάκη. Η αρχηγία του έβγαλε οφσάιντ τους «συνεννοησάκηδες» που σουλατσάριζαν στη ΝΔ (κι όχι μόνο…) και οι οποίοι δεν διακρίνονται για το υψηλό εθνικό φρόνημα όσο για το ένστικτο αυτοπροστασίας και την έφεση στο νταραβέρι.      

Δεύτερον, στη γενναία απόφαση του ΠΑΣΟΚ και της Φώφης να μην συνδράμουν ούτε να υποστηρίξουν τον τυχοδιωκτισμό της απλής αναλογικής.

Κράτησαν κλειστά τα αφτιά τους στις παραινέσεις διαφόρων «παραγόντων του δημοσίου βίου» που (για διάφορους λόγους…) πασχίζουν να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ «στα μαλακά».

Τρίτον, στην αδυναμία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ να απαλλαγεί από καθεστωτικές φιλοδοξίες, διωκτικές εμμονές και διχαστικές πρακτικές. Καμία άλλη κυβέρνηση δεν έχει βοηθήσει τόσο πολύ τους αντιπάλους της να την απομονώσουν.

Ολοι και όλα συνέτειναν και συνέβαλαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο σημερινό αποτέλεσμα.  

Το οποίο δεν πρόκειται φυσικά να αλλάξει όσο πλησιάζει το τέλος της παράστασης.

Ενδεχομένως δεν ξέρουμε ακόμη πότε θα συμβεί. Αντιλαμβανόμαστε όμως με αυξανόμενη βεβαιότητα ποιο μπορεί να είναι.

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ