Επιστράτευση! Χθες!

…Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

 όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις… Κωστής Παλαμάς 

 Σα να ξάνοιγε ο καιρός, με μια αίσθηση της άνοιξης έτοιμης σχεδόν να «φουντώσει». Συνθήκη του Καιρού μοναδική για τον υπερβόρειο τόπο της Ορεστιάδας. Μάρτιος, 1987. Ο πατέρας ταξιδιώτης στην Αθήνα, για νέες παραγγελίες εμπορεύματος, ειδών λευκών, πάλλευκων. Όπως τα κορίτσια της ομογένειας που θα επέστρεφαν το θέρος στην μικρή Πατρίδα, να ενδυθούν τα νυφικά τους ρούχα. Μαζί και τα νυφικά σκεπάσματα. Από το μαγαζί του μπαμπά. Ο ήχος της ραπτομηχανής σε εναγκαλισμό με τα χρυσά χέρια της μάνας μου.. Ήχος μονότονος, ήχος νηφάλιος.. Την κόκκινη φούστα έραβε η μάνα, με κεντητή την ίσαλο της ζωής στο κάτω μέρος. Να τη φορέσω στην επίδειξη πιάνου που είχε οργανώσει η δασκάλα μου, η κυρία Άννυ .. Τον ήχο της ειρήνης διέκοψε το κουδούνι της εξώπορτας. Ένα χαρτί. Και η μάνα να ψελλίζει: «.. επιστράτευση..». Ο μπαμπάς – ταγματάρχης εξ εφέδρων πλέον από τις επάλληλες επιστρατεύσεις – επιστρέφει αιφνιδίως. Η μαμά με τη θεία Νέλλη σχεδόν μας αρπάζουν - αδελφό και ξαδέλφια - και φεύγουμε για τα Δίκαια, την ελάχιστη ουδέτερη ζώνη του τριεθνούς. Ο μπαμπάς ένστολος, με πρόσωπο μουτζουρωμένο, ψυχή τε και σώματι παρηλλαγμένα. Όλα «είδεσι διηλλαγμένα». Στη Λάδη, στο ανάχωμα του χωριού Λάδη. Στα 40 του.. Για .. νιοστή φορά επιστρατευμένος. Και χαμογελαστός. Η επίδειξη πιάνου δεν έγινε. Το κουδούνι του σχολείου δι’ ολίγον σιώπησε. Τα ξαδέλφια χτίζαμε για μέρες οχυρά, στην αυλή της θείας Αθηνάς. Κι εκείνη για κολατσιό μας πρόσφερε ψωμί ζεστό με λιωμένο το κασέρι πάνω στη σόμπα.. «Κασέρι» το λέμε το κίτρινο τυρί εμείς οι υπερβόρειοι ακρίτες… Είχε για μέρες νυχτώσει στην Αθήνα. Ο Έβρος, φάρος κατάμονος και πεισματάρης, παρέμεινε φωταγωγημένος. Με παραλλαγή στο σώμα, αλλά με φως ολόλευκο, άπλετο στην ψυχή. Ήταν γιορτή! Η επιστράτευση για μας είναι πάντα γιορτή! Η χακί γιορτή είναι μέσα σε μας τους υπερβορείους. Είναι η προβολή της ψυχής μας επάνω στην ύλη της Ιστορίας. 19 Μαρτίου 1987. Το Πίρι Ρέις από την Ίμβρο προσέγγισε τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη και τη Θάσο. Έφθασε 12 ναυτικά μίλια πριν το Περιβόλι της Παναγίας. Παραστάτες του το αντιτορπιλικό Adatepe και το κανονιοφόρο Akhisar. Το Πίρι Ρέις τολμά και ερευνά το δικό μας αιγαιϊκό βυθό. Κύκλος εστί των τουρκικών πρηγμάτων, ες αιεί! Και από το «βυθίσατε το Χόρα» στη δική μας χώρα, που είναι «χώρα», κύριε Τσίπρα, και όχι «χώρος», φθάσαμε στην απειλή εξόδου στο Αιγαίο του «Σισμικ-I»... Η πολιτική απόφαση τότε ήταν η προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με κάθε τρόπο, σε ξηρά και θάλασσα, αξιότιμε κύριε Τσίπρα! Κατ’ αρχήν με επιστράτευση! Με αυτήν την επιστράτευση μέσα μου πορεύτηκα 3 δεκαετίες. Σε 3 ώρες θα ήμουν έτοιμη να είμαι εκεί, όπου, για ό,τι… Δε γεννήθηκα στην Ορεστιάδα για να πλέξω τη φανέλα του στρατιώτη. Δε γεννήθηκα για να συναινώ σε “mea culpa”. Γεννήθηκα στην Ορεστιάδα και honor meus, patria mea est. Επιστράτευση! Χθες! Κύριε Τσίπρα! Διότι ο Νόμος που είσαι δε θα με υποτάξει! Δημήτρη και Άγγελε! Άγγελε και Δημήτρη! Οι Αρχάγγελοι και οι δικοί μας στρατιωτικοί Άγιοι Θεόδωροι να σας συνοδεύουν.. Εμείς προς το παρόν δε σας συνοδεύουμε! Σας σκεφτόμαστε. Δε σας συνοδεύουμε. Επιστράτευση! Τώρα! Χθες! 

 Βασιλική Γ. Τζότζολα Ορεστιαδίτισσα, σήμερα, εδώ..
/meaculpa.gr/