Φτηνό θέατρο, κατώτερο των περιστάσεων, από Τσίπρα-Καμμένο

Καθόλου δεν μας ξάφνιασε η χθεσινή δήλωση Καμμένου ότι η συγκυβέρνηση θα φτάσει ως το τέλος. Για αυτό και προσωπικά όλο αυτό τον καιρό δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με την «ψύχρανση» στις σχέσεις των δύο. Όχι ότι αυτή δεν υπήρχε εν σπέρματι, αλλά επειδή οι πρωταγωνιστές φρόντιζαν με τη σημειολογία των κινήσεών τους (ειδικά ο Πάνος με την σκόπιμη απουσία του), να την υπερτονίσουν παίζοντας κακότεχνο θέατρο, επειδή έτσι τους εξυπηρετούσε επικοινωνιακά.
Δύο πολιτικοί που έχουν καταπατήσει κάθε δέσμευσή τους απέναντι στο λαό σε σχέση με την αντιμνημονιακή τους στάση, δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη ότι θα μπορούσαν να απαρνηθούν την εξουσία τυπτόμενοι ξαφνικά από αρχές τους - οι μεν ούτε νεκροί δεν θα συνεργάζονταν με αυτούς που θα ψήφιζαν μνημόνια, οι δε ήταν αφύσικο να συνεργαστούν με το ακροδεξιό διαμέρισμα της Δεξιάς Πολυκατοικίας.
Σήμερα οι κ. Τσίπρας και Καμμένος συναντώνται λέει και για το
θέμα των δύο ελλήνων στρατιωτών, των δύο «ομήρων», όπως είπε ο «υπερτροφικός», κατά Κουβέλη, λόγος του Πάνου. Οι δύο κυβερνώντες θα συναντηθούν 15 ημέρες μετά το γεγονός της αιχμαλωσίας. Νωρίς το θυμήθηκαν! Δεν συναντήθηκαν αμέσως την ημέρα που έγινε, δεν συναντήθηκαν αμέσως όταν έγινε ο εμβολισμός  του Γαύδος, δεν συναντήθηκαν ούτε όταν έφυγε το γεωτρύπανο της ΕΝΙ από την κυπριακή ΑΟΖ. Ακόμη και ψύχρανση να υπήρχε, ήταν υποχρεωμένοι εκ της θέσεως ευθύνης που έχουν και οι δύο να την παραμερίσουν και να συναντηθούν πάραυτα. Ήταν καθήκον τους. Αλλά φαίνεται στο αξιολογικό τους κριτήριο δεν πρυτανεύουν αυτά, αλλά η διακύβευση της εξουσίας και μόνο.
Και το μόνο που μπορεί να κλονίσει τη απροβλημάτιστη τρίχρονη συνεργασία τους έρχεται από το Σκοπιανό. Όχι γιατί ο Πάνος είναι με αυταπάρνηση ταγμένος υπέρ βωμών και εστιών. Απλώς η όποια συγκατάβασή του στο θέμα της ονομασίας τον εξαφανίζει πολιτικά. Χάνει το target group των εθνοπατριωτών που εθίζονται στην ηχηρή κενόδοξη πατριδολατρία, αυτών που εκλαμβάνουν την προσήλωση προς την πατρίδα μόνο μέσα από τους στομφώδεις λυρικούς και κενόλογους δεκάρικους, ή με εύκολα νταηλίκια τα οποία στην κρίσιμη στιγμή κατασιγάζουν.
Επί της ουσίας η συνάντηση των δύο γίνεται ενόψει της μετάβασης του ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, στα Σκόπια στις 22 Μαρτίου. Στόχος να «αμπαλάρουν» το θέμα έτσι ώστε να μην διακυβευτεί η παραμονή τους στην εξουσία. Γι' αυτό, έστω και αν προτρέχουμε, δεν θα μας εκπλήξει αν η επίλυση του Σκοπιανού μετατεθεί «για αργότερα», έτσι ώστε να μη χρειαστεί ο Πάνος να φύγει από το υπουργείο.

(Αλλά και αν ακόμη φύγει, η στήριξη στην κυβέρνηση εκ μέρους του είναι δεδομένη. Σε μια τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση πλήττεται άμεσα πολιτικά αλλά δεν καταρρέει. Με το γράμμα του νόμου, δεδηλωμένη θα υπάρχει – πέραν του ότι μπορεί να βρεθούν πρόθυμοι χρήσιμοι της αντιπολίτευσης που ναι μεν θεωρούν καταστροφική την κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα διακηρύσσουν ότι πρέπει αυτή να ολοκληρώσει τη θητεία τους, και μετά αναρωτιούνται τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε!).
Το πιο πιθανό πάντως είναι να μην χρειαστεί καμία «περήφανη» στάση. Φροντίζουν τα Σκόπια γι' αυτό με την αδιαλλαξία τους. Έχουν παραλάβει τις ελληνικές θέσεις δια της διπλωματικής οδού από τις 12 Μαρτίου και η πρώτη τους αντίδραση είναι ότι κάποιες από αυτές τις είναι παράλογες.
Δεν γνωρίζουμε ποιες εννοούν, αλλά με βάση τις κατά καιρούς διακηρύξεις τους, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι φωτογραφίζουν το ελληνικό αίτημα για αναθεώρηση του συντάγματος προκειμένου η ονομασία να ισχύει erga omnes. Η άρνηση τους αυτή, εμμέσως προαναγγέλλει την επερχόμενη κατάρρευση των συνομιλιών, μια κατάρρευση που θα απαλλάξει την κυβέρνηση από τον βραχνά της άρνησης του Πάνου.
Ως εκ τούτου η κατάσταση θα αποβεί υπέρ τους, εκτός από την απευκταία περίπτωση που οι ελληνικές αντιρρήσεις δεν εισακουστούν και τα Σκόπια εισέλθουν σε ΝΑΤΟ και ΕΕ με την προσωρινή τους ονομασία. Κάτι τέτοιο ανήκει στη σφαίρα του απίθανου αλλά όχι του αδύνατου, ειδικά για το ΝΑΤΟ. Με τον Trump επικεφαλής των ΗΠΑ τίποτε δεν είναι αδύνατο...
Γ. Σιδέρης-liberal.gr