Σιγά μη θέλαμε λεφτά από τους Ρώσους για τη Μακεδονία μας. Από ποιο άσυλο βγήκε ο Κοτζιάς;

 Του Θέμου Αναστασιάδη-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Διεκδικεί πανάξια τον τίτλο του Καρανίκα της διπλωματίας και εκτελεί τα πιο αδιανόητα σχέδια με περισσή ανοησία.

Εντάξει λοιπόν, λύθηκε το διεθνές διπλωματικό μυστήριο το πως ξαφνικά ο Ντόναλντ Τραμπ εκθείαζε τον Πούτιν «φτύνοντας» τις αμερικανικές υπηρεσίες! Συγχρόνως ξεδιαλύνεται και το σκοτάδι του πως και του γιατί ο Πούτιν από την πλευρά του εκθειάζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί τον αμερικάνο πλανητάρχη. Η απάντηση είναι απλή, η ισχύς εν τη ενώσει, όταν έχουν απέναντί τους τον μεγαλύτερο κοινό εχθρό... Ποια Κίνα, ποια Κορέα, αυτό που τους κάνει να τρέμουν και να προσπαθούν να διασωθούν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου είναι ο Νίκος Κοτζιάς. Μόλις ο δαιμόνιος Έλληνας ΥΠΕΞ υλοποίησε τη βλακωδέστερη διπλωματική ενέργεια στην ιστορία μας, ήτοι την απέλαση των ρώσων διπλωματών, αμέσως ο Βλαδιμίρ, που είδε να εξαρθρώνεται το παγκόσμιο δίκτυό του έτρεξε να κρυφτεί πίσω από τον όγκο του Τραμπ. Η πλάκα είναι ότι ενδιαμέσως ο Κοτζιάς είχε κάνει όλα τα τσατσιλίκια του Ντόναλντ και στο θέμα της ΠΓΔΜ και στην Αλβανία και πάει κλαίγοντας.
Ένα τηλέφωνο δεν μπορούσε να του είχε ρίξει δυο μέρες πριν ο Ρώσος του Κοτζιά να τον βάλει κι αυτόν στο πακέτο προστασίας της Διπλωματίας των Αθηνών, αφού όπως δήλωσε ο Έλληνας δελαπατρίδης της διπλωματίας τελείωσε για την Ελλάδα η εποχή της διπλωματίας της κότας. Και προφανώς -ρωτήστε παντού, από Τουρκία έως τον Ντιμιτρόφ- άρχισε της Κοκότας. Σε όλους καθόμαστε, σε όλους όλα τα kinky τους τα κάνουμε.

Είναι κλασική συνωμοσία της Ιστορίας να αδικούνται ορισμένες μεγάλες πολιτικές φυσιογνωμίες και κορυφαίοι πνευματικοί άνδρες μόνο και μόνο επειδή διαθέτουν κάποια γραφικά ή μη αποδεκτά από τη συμβατική κοινή γνώμη στοιχεία, με αποτέλεσμα να τους κολλάνε τη ρετσινιά, ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για πολύ βαριά μυαλά, όπως στην περίπτωση του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά.

Άλλωστε δεν είναι ο μόνος αριστερός δήθεν ιδεολόγος που στο βάθος της Ιστορίας κατέληξε να λειτουργεί σαν Δούρειος Ίππος. Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του καβαλημένου. Κάποιοι λένε ότι ο μεγαλοεαυτοϊδεατισμός του και ο ακατάσχετος βερμπαλισμός του τον έχουν κάνει εύκολο στόχο της χειραγώγησης από τις μεγάλες δυνάμεις, μας έφτασαν στο σημείο να μιλάμε για δεύτερο Βαρουφάκη. Οτι ο Κοτζιάς δηλαδή είναι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ό,τι και ο Βαρουφάκης στα οικονομικά, απλώς επειδή μέχρι σήμερα το πρόβλημά του δεν κόστιζε άμεσα λεφτά, ο Τσίπρας δεν θα το είχε αντιληφθεί καν. Αν είναι δυνατόν, ποιος, ο Τσίπρας, που εντός εξαμήνου συνειδητοποίησε ότι η χώρα δεν μπορεί να σταθεί εκτός Ε.Ε. και από εκεί και μετά του πήρε άλλα τρία χρόνια για να τη βγάλει πανηγυρικά στις αγορές με χρέος τριπλάσιο από πριν.

Ποιος, ο Τσίπρας, ο οποίος στο κάτω-κάτω έχει μπροστά του ζωντανό παράδειγμα για καθημερινή σύγκριση τον αρμόδιο σύμβουλο Στρατηγικού Σχεδιασμού, τον Καρανίκα, που αν ήταν στην Αμερική θα είχε αναγκάσει τον Γούντι Αλεν να επιστρέψει στον βουβό κινηματογράφο προκειμένου να τον αξιοποιήσει. Ποιος, ο Τσίπρας, που διατηρεί δίπλα του ως κόρη οφθαλμού τον διπλωματικό του σύμβουλο Βαγγέλη Καλπαδάκη, ο οποίος, όπως έχει δημοσίως αποδεχθεί, διατηρεί προσωπικές σχέσεις με διπλωμάτισσα τουρκικής πρεσβείας, με αποτέλεσμα άκρως ορατό για το τι γίνεται επί της ελληνοτουρκικής κλίνης. Ποιος, ο Τσίπρας, που διέσωσε την τιμή και την υπόληψη των πολιτικών ανδρών αφήνοντας τον εξάδελφό του να κάνει χρήση πλαστού πιστοποιητικού φορολογικής ενημερότητας, το οποίο από εδώ και πέρα θα τρίβει στα μούτρα των αντιπάλων του με το επιχείρημα «μα καλά, για τόσο… Ζανέτ με έχετε;».

Οπως λοιδορήθηκε ο Τσιάνο (ο Ιταλός στρατηγός του Μουσολίνι που έμεινε στην ιστορία με τους στίχους Αχ Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο, με την Ελλάδα πως μου ήρθε να τα βάλω. Πόσω μάλλον την Ελλαδάρα του Κοτζιά), έτσι λοιδορείται στους νατοϊκούς και διπλωματικούς κύκλους ο Ελληνας Κίσινγκερ (λόγω και της γοητείας του προς το άλλο φύλο) Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος με μία και μόνο κίνηση πέτυχε δυο τρυγόνια: και να αναγνωρίσει από μόνος του τη FYROM σαν «Βόρεια Μακεδονία» δήθεν και να ανοίξει διάλογο με τον Ράμα, τον μειλίχιο τύπου Γκάντι πρωθυπουργό της Αλβανίας, προκειμένου να τον αποζημιώσουμε και αυτόν για θέματα που δεν είχε τολμήσει να θέσει. Ο γίγας στο σώμα αλλά νάνος στο πνεύμα Ράμα δεν είχε φανταστεί ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει αποζημιώσεις από την Ε.Ε. επειδή οι πρόγονοί του Τσάμηδες ήταν όλοι πληρωμένοι δολοφόνοι, ντυμένοι ως γερμανικά Ες-Ες (φρίκη του Χίμλερ, μεταξύ μας, η εικόνα των ναζί, αλλά ήταν δύσκολες εποχές) και άλλα τα οποία δεν γνωρίζουμε ακόμη. Και μετά μου λέτε για τον Τραμπ… ότι τάχα μου έκανε γκάφα υπερασπίζοντας τον Πούτιν απέναντι σε όλη την αμερικανική διπλωματία και τις μυστικές υπηρεσίες. Σαχλαμάρες, αυτά του τα έχει μάθει σε σεμινάριο ο Κοτζιάς, ο οποίος, αφότου αναγνώρισε μόνος του μακεδονικό έθνος και γλώσσα, τώρα πιθανότατα θα παραχωρήσει στους Τσάμηδες και πλήρη σύνταξη αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών.

Επιπλέον θεωρούμε βαρύτατη προσβολή τη σύγκριση του Νίκου Κοτζιά και μάλιστα ως άλλου Βαρουφάκη, με βάση απλά συμπτωματικά στοιχεία και δημοσιογραφικές ελαφρότητες. Το ότι ξετρελαίνει ίσως με τον ίδιο τρόπο το γυναικείο φύλο, ήτοι με το πνεύμα του, δεν επιτρέπει οποιαδήποτε άλλη σύγκριση. Πρώτον, γιατί και ο ΥΠΕΞ έχει τη γοητεία του, αν δούμε πώς τον επιβουλεύονται με καυτές ματιές ο υπουργός Εθνικής Αμυνας της FYROM, ακόμη και ο Ράμα. Ο καθένας με τα γούστα του. Δεύτερον, είμαι διατεθειμένος, όπως γνωρίζουν και πολλοί άλλοι φίλοι του Ειδικού, να καταθέσω σε οποιοδήποτε δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισής του ότι διαθέτει χίλιες φορές το πολιτικό και όχι μόνο ακαταλόγιστο. Ή, μάλλον, για να είμαι πιο σωστός, ανατρέχοντας και στον Ζουράρι που τον αποκάλεσε «Σμίκρυνση Κεφαλής», το ακαταλόγιστο είναι που διαθέτει έναν, δύο, τρεις, χίλιους Κοτζιάδες, όπως έλεγε παλιά και ο Τσε Γκεβάρα.

Επιπροσθέτως, για λόγους ηθικής τάξης, ο Βαρουφάκης, κατά δήλωσή του («αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες»), γνώριζε ότι πήγαινε να κάνει το κακό, το προσπάθησε, αλλά απέτυχε. Αντιθέτως, ο Κοτζιάς πρέπει να διερευνηθεί επιστημονικά και από ειδικούς κατά πόσο διαθέτει στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα, πέραν εκείνης των 300 λευκών αλόγων που νομίζει ότι καβαλά θριαμβευτικά ως Νέος Καίσαρας. Το ουσιωδέστερο, όμως, είναι ότι ενώ τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος Βαρουφάκης, δηλαδή ο Γιάνης και ο Νίκος, μπορούν να επικαλεστούν το τεκμήριο του μειωμένου πολιτικού καταλογισμού, ο πρώτος και μεγαλύτερος Βαρουφάκης όλων, ο Αλέξης Τσίπρας, δεν μπορεί. Ηξερε πάντα τι κάνει, αποδεικνύεται ότι επιμένει ενώ το ξέρει και, τέλος, επιζητεί το Κακό για τον Ελληνισμό. Οπου βρεθεί όπως μπορεί, σ’ ό,τι πιάσει στα χέρια του. Αντιθέτως ο Κοτζιάς πρέπει να διερευνηθεί επιστημονικά από ειδικούς (ψυχοτρόπο-μουρλο- σπεσιαλίστες).

Υστερόγραφο: Δεν είναι τυχαίο, πάντως, ότι μετά τον Βαρουφάκη, ο Τσίπρας περνάει σε μια εποχή, (ενώ υποτίθεται πως είχε "μαζευτεί"), δεύτερη περίοδο Διεθνούς Ξεμωράματος και Παλιμπαιδισμού, αφήνοντας τον Κοτζιά να διαπράττει τις χίλιες δυο γελοιότητες που θεωρητικά τον εκθέτουν. Σκεφτείτε πόσα παραπάνω έχει να του φορτώσει σε σχέση με τον Γιάνης.