Τα σκουπίδια ανήκουν στους σκουπιδοντενεκέδες

Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί εδώ και μέρες τη μούργα από το βαρέλι με το κρασί ποικιλίας Καμμένου- Τσίπρα. Το οποίο, όπως όλα τα κακά κρασιά, αντί να γίνεται κονιάκ γίνεται ξύδι. Και το διακύβευμα δεν είναι οι εκλογές ή η πτώση της κυβέρνησης. Είναι η ποιότητα των προσώπων που πρωταγωνιστούν, και τα οποία είναι επιλογής του ελληνικού λαού. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Για το αύριο.
Υποτίθεται ότι η πολιτική και τα κόμματα στηρίζονται πάνω σε ιδεολογίες. Και με βάση αυτές ψηφίζουν οι πολίτες τους αντιπροσώπους τους. Αυτή η πάγια αρχή, από παλιά, δεν υπάρχει πλέον!
Ακόμα και όταν οι πολίτες ψηφίζουν με ιδεολογικά κριτήρια, το αποτέλεσμα δεν είναι πια ιδεολογικό! Δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε ιδεολογικά από τους αριστερούς ψηφοφόρους που δεν επιλέγουν το ΚΚΕ, και από όσους
πασόκους ψηφοφόρους είναι αντιδεξιοί. Χωρίς να προσμετρήσουμε σ αυτούς, τους τυχοδιώκτες και τους μικροαπατεώνες της πάγιας ελληνικής κουτοπονηριάς του εξυπνάκια που ψηφίζει αυτόν που του τάζει τα περισσότερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε μέσα σε 6 μήνες σε ένα ανιδεολογικό κόμμα εξουσίας, χωρίς καμιά ιδεολογία, έχοντας ξεπουλήσει κάθε αρχή ισονομίας, ισοπολιτείας και δικαιοσύνης που διέπει την ανανεωτική αριστερά, προχωρώντας ακόμα πιο πέρα. Σαν υπηρέτης ξένων συμφερόντων και απόλυτα αντιαριστερής οικονομικής πολιτικής, μόνο και μόνο για να διατηρήσει την εξουσία.
Από την άλλη πλευρά, οι ΑΝΕΛ του Π. Καμμένου εκλέχτηκαν από δεξιούς ψηφοφόρους, που αντιτίθονταν στη ΝΔ που ψήφιζε και εφάρμοζε μνημόνια, πιστεύοντας σε μια «λαϊκή δεξιά», πιο κοντά στον κοσμάκη.
Δεν πέρασαν ούτε 6 μήνες από τις εκλογές του 2015 για να αποδειχτεί ότι αυτοί οι υπέρμαχοι του κοσμάκη έγιναν οι πιστότεροι εφαρμοστές των μνημονίων, αλλά και κάτι χειρότερο: Συγκυβέρνησαν και συγκυβερνούν με έναν ιδεολογικό τους αντίπαλο χωρίς να του έχουν εναντιωθεί ποτέ σε τίποτε. Και δεν φταίει που ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει την πολιτική που θα εφάρμοζε και ο Σόιμπλε αν ήταν εδώ, δηλαδή μια δεξιά πολιτική.
Φταίει που αποδείχτηκε ότι πίσω από τους ΑΝΕΛ και τον αρχηγό τους δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμιά ιδεολογία Παρά μόνο η ιδεολογία της καρέκλας της εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο από τις δηλώσεις όσων εγκαταλείπουν τη βάρκα του κόμματός τους προκειμένου να ξανακερδίσουν μια θέση στη βουλή, προσκολλημένοι στην «ισχυρότερη» κυβέρνηση, όπως τους υπόσχεται το λιγοστό μυαλό που τους απέμεινε! Ποιος από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει τα ορφανά του Καμμένου;
Αλλά, όπως αποδεικνύεται από τις τρέχουσες εξελίξεις και από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, των υπουργών και των βουλευτών από άλλα κόμματα, ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός και αμοραλισμός πρωταγωνιστεί σε όλο του το μέγεθος όχι μόνο στη συγκυβέρνηση.
Οι βουλευτές του Ποταμιού, που υποτίθεται ότι ανήκουν στη σοσιαλδημοκρατία και στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, και που ψηφίστηκαν από τους ψηφοφόρους τους μ αυτό το κριτήριο, αποδείχτηκε ότι δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τη σοσιαλδημοκρατία ούτε με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Παρ’ όλο που κάποιοι προσπαθούν να διατηρήσουν ένα πολιτικό, ιδεολογικό προφίλ, αυτό αποδεικνύεται απολύτως ατομικό. Δεν εκφράζει το κόμμα. Του οποίου η εικόνα παραπέμπει πλέον σε παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και στην κοινοβουλευτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Και δεν είναι απλώς παρακολούθημα. Αλλά, από τις δηλώσεις και τη στάση βουλευτών του φαίνεται καθαρά η απόπειρα συναλλαγής είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη ΝΔ, όχι για λόγους ιδεολογικούς. Για λόγους επανεκλογής στις επόμενες εκλογές!
Το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη βρίσκεται επί ξυρού ακμής. Η απολύτως ανιδεολογική του υπόσταση στέλνει τους βουλευτές του να φλερτάρουν με τα δύο πρώτα κόμματα προκειμένου να μη χάσουν το στασίδι. Μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με εγκατάλειψη ιδεολογίας ή θέσεων. Εδώ τουλάχιστον δεν υπήρχε ιδεολογία. Εγκαταλείπεται ο αρχηγός που «δεν τραβάει».
Τι έχει απομείνει από το ιδεολογικό πολιτικό σκηνικό; Δηλαδή, από τα κόμματα που πιστεύουν σε κάτι έμπρακτα; Το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ πρώην και πάντα ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει τουλάχιστον μια σταθερή γραμμή κακοποίησης της σοσιαλδημοκρατίας και του κρατικού προϋπολογισμού. Όπως σχεδόν όλες οι σοσιαλδημοκρατίες.

Αλλά, τι πρωταγωνιστεί πια στη νοοτροπία των Ελλήνων πολιτών και ψηφοφόρων; Τι ακριβώς τους έχει μάθει η ελληνική πολιτική σκηνή, τα κόμματα, με τη στάση τους; Όλο και πιο πολύ ότι δεν υπάρχουν ιδεολογίες. Δεν υπάρχει δεξιά και αριστερά, πρόοδος και συντήρηση, αυταρχισμός και αυτοδιοίκηση, υποχρεώσεις και δικαιώματα, ανάπτυξη και ύφεση, προστατευτισμός και ελευθερία. Υπάρχει μόνο «ό,τι αρπάξουμε». Χωρίς κανόνες. Με όποιο τρόπο μπορούμε. Αυτό μαθαίνουν τα κόμματα στους πολίτες.
Και αυτό είναι το μεγάλο έγκλημα που παίζεται στο θέατρο Τσίπρα- Καμμένου και των άλλων παιδιών του πολίτικού σκηνικού. Ότι μαθαίνουν τους Έλληνες να είναι τυχοδιώκτες πολιτικά όπως είναι οι ίδιοι. Να είναι ανιδεολόγοι όπως είναι οι ίδιοι. Να έχουν ακόμα λιγότερες απαιτήσεις κανόνων δικαίου και ισότητας. Να συνηθίζουν στο νόμο της ζούγκλας. Τελικά, μαθαίνουν τους Έλληνες να αποδέχονται την πολιτική και κομματική βρώμα που πρωταγωνιστεί στη ζωή τους. Ψηφίζοντάς την κι όλας. Για να τους διοικούν οι σαν τα μούτρα τους.
Αλλά, μόνο οι Έλληνες πολίτες μπορούν να αντιδράσουν και να σωθούν από όλη αυτή τη βρώμα. Στέλνοντάς την στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
liberal.gr