Σκιές

Ο βίος της σημερινής κυβέρνησης έχει φτάσει πλέον στο τέλος του. Και μπορεί να μην έχει έρθει ακόμη εκλογικά, αλλά πολιτικά αυτό το τέλος έχει ήδη έρθει. Προκαλεί απορία λοιπόν πώς σε μια τέτοια φάση η κυβέρνηση ξοδεύει και τις τελευταίες της δυνάμεις για να περάσει τροπολογίες που φέρνουν από την πίσω πόρτα τα περίφημα αντισταθμιστικά ωφελήματα στα εξοπλιστικά προγράμματα, τα οποία σημειωτέον έχουν καταργηθεί με νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης.
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Εχει παρατηρηθεί πως εκείνοι που στεντορεία τη φωνή καταγγέλλουν τους άλλους για διαφθορά, είναι συνήθως εκείνοι που πρώτοι βάζουν το χέρι στο βάζο με το μέλι. Οι φωνές είναι ένα προπέτασμα καπνού που
καλύπτει αδιαφανείς διαδικασίες και πρακτικές - ή τουλάχιστον αυτό επιχειρείται.
Η σύμβαση του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος είναι ένα εξέχον παράδειγμα. Η κυβέρνηση θα στερούσε από το ελληνικό Δημόσιο 600 εκατ. ευρώ χωρίς την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και τώρα καθυστερεί να φέρει τη σύμβαση στη Βουλή όπου φυσικά θα ελεγχθεί για το χαμηλό τίμημα που είχε αποδεχθεί. Καθυστερεί δε ενώ γνωρίζει ότι το ημερήσιο κόστος της καθυστέρησης ανέρχεται σε χιλιάδες ευρώ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ύψωσε τη σημαία της κάθαρσης για να πλήξει, όπως αποδεικνύεται, τους πολιτικούς της αντιπάλους. Εχει έρθει η ώρα να λογοδοτήσει για τα του οίκου της. Ενός οίκου που όπως γίνεται όλο και πιο φανερό ημέρα με την ημέρα είναι γεμάτος σκιές.
ΤΑ ΝΕΑ