Πώς ο Τσίπρας «έφαγε πόρτα» από το ΚΙΝΑΛ

Προχθές ο πρωθυπουργός έκανε την παρακάτω δήλωση, αναφερόμενος στο ΚΙΝΑΛ: « Θα ήμουν ανόητος αν πίστευα ότι ένας ιστορικός πολιτικός χώρος μπορεί να αλωθεί ή να εξαϋλωθεί και θα ήμουν ακόμα πιο ανόητος αν ήταν και η πολιτική μας στρατηγική».

Μια λαϊκή παροιμία λέει: « όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Προφανώς και επεδίωξε ο ΣΥΡΙΖΑ να αλώσει πρώτα και να εξαϋλώσει στην συνέχεια το ΚΙΝΑΛ και προφανώς αυτή ήταν μια στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή.

Τι επεδίωξε ο Α.Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του κόμματος του; Να διεμβολίσουν το ΚΙΝΑΛ, ώστε να αναδειχθούν στον μοναδικό πόλο απέναντι στην Νέα Δημοκρατία. Να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στο ΚΙΝΑΛ να αμφισβητήσει τον ηγεμονικό ρόλο τους.

Απέτυχαν όμως πανηγυρικά.

Πλην κάποιων δεδομένων στελεχών του

ευρύτερου χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, κανένα στέλεχος πρώτης γραμμής του ΚΙΝΑΛ δεν βοήθησε στο κτίσιμο της περίφημης πλέον γέφυρας.

Απεναντίας, και αυτά τα ελάχιστα στελέχη του που έβλεπαν θετικά μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτά, λόγω πρωτόγονου τρόπου που έγινε το σχετικό εγχείρημα, τελικά στάθηκαν απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως έχουν επισημάνει έγκριτοι σχολιαστές, το ΚΙΝΑΛ συσπειρώθηκε απέναντι στο σχέδιο άλωσης του. Βρήκε τον εξωτερικό εχθρό που το ξαναζωντάνεψε. Και αυτή η ζωντάνια δεν παρατηρήθηκε μόνον στα ηγετικά κλιμάκια του Κινήματος, αλλά και στην βάση.

Ο Α.Τσίπρας πίστεψε πως θα μπορούσε να αποτελέσει αυτός τον νέο ηγέτη της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Αυτοί όμως οι δύο χώροι δεν συγγενεύουν. Άλλες αρχές έχει η ριζοσπαστική Αριστερά, άλλες η σοσιαλδημοκρατία.

Και το κυριότερο. Τα δύο στρατόπεδα τα χωρίζουν τα όσα διέπραξαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος των υπουργών του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2011-2014. Βαθύ το χάσμα, νωπό το τραύμα.

Μετά τις εκλογές δεν θα μπορούσε να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των δύο χώρων; Ναι, εφόσον ηττηθεί στρατηγικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Εφ΄όσον θα βρεθεί στο πολιτικό καναβάτσο. Γιατί μόνον τότε ένα κομμάτι του θα μπορέσει να μετακινηθεί από τις θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που είναι ουσιαστικά θέσεις πολιτικού ακτιβισμού.

Συνεπώς ο πρωθυπουργός ψεύδεται, όταν έκανε την προαναφερθείσα δήλωση. Προσπάθησε να καλύψει την αποτυχία του. Τα απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ που τον χειροκροτούν μόνον ζημία του κάνουν, καθώς φανερώνουν τα όρια του εγχειρήματος της διεύρυνσης προς την Κεντροαριστερά. Κάτι μπατιρόσπορα μόνον.

Και τώρα τι γίνεται; Αυτό το ερώτημα αφορά πλέον το ΚΙΝΑΛ και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΙΝΑΛ πρέπει να εκμεταλλευτεί την συγκυρία της καθολικής συσπείρωσης και, μετά το Συνέδριο, να πορευθεί προς την εκλογική μάχη με όλες τις δυνάμεις του. Ολα τα στελέχη του, μα όλα, θα πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή.

Ένα ποσοστό με διψήφιο αριθμό, μπορεί υπό προϋποθέσεις να κατακτηθεί. Αυτό θα είναι μια στρατηγική νίκη, καθώς έτσι το ΚΙΝΑΛ θα καθιερωθεί ως ο τρίτος πόλος του πολιτικού συστήματος, και με συγκροτημένες τις δυνάμεις του θα περιμένει πλέον να δει και να εκμεταλλευθεί την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, μακριά από την εξουσία.

Σ. Μουμτζής-liberal.gr