Πότε προλάβατε και σκάφος μωρέ;

Λένε, ότι το καλύτερο σκάφος του κόσμου είναι αυτό του φίλου σου. (Αν έχεις φίλο με σκάφος… Το «αν» είναι ένα θέμα). Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να πληρώνεις «λιμανιάτικα» δώδεκα μήνες τον χρόνο συν μισθοδοσία για να χαρείς λίγες μέρες, δεν γίνεσαι έρμαιο των καπετάνιων που θυμούνται αύξηση μισθού ακριβώς πριν σαλπάρεις και γενικώς σε κρατάνε στο χέρι, δεν αναζητάς εναγώνια παρέα για να φτουράει το έξοδο και το αχόρταγο πετρέλαιο. Aσε που περιέργως, στον -μικρό ή μεγάλο- χώρο ενός σκάφους, βγαίνει ο αληθινός χαρακτήρας του ανθρώπου και μπορεί να βρεθείς απέναντι σε εκπλήξεις δυσάρεστες, αμετροέπειες-βεντετισμούς, υφάκια κ.λ.π και πώς απαλλάσσεσαι με τη θάλασσα ένα γύρω; Υποψιάζομαι ότι οι έρμοι μεγαλοσκαφάτοι πολλές φορές θα έχουν ζηλέψει, εκείνον τον μόνον που ψαρεύει στο βαρκάκι του κι ακούει το πλάτσα πλούτσα γαλήνιος…
Από την άλλη, να λέμε και το «από την άλλη»… Σε τούτη την μαγευτική νησιωτική χώρα, σε τούτο το ωραιότερο οικόπεδο της υφηλίου, σε τούτη την πιο θάλασσα του πλανήτη, πώς να μην ζηλέψεις γλυκά αυτά τα κινητά σπίτια που μπορούν και απολαμβάνουν το «αρόδο» και τις τόσες δα απόκρυφες αγκάλες και τον μεσημεριανό υπνάκο με το αεράκι από τα φιλιστρίνια και την «κούνια μπέλα» ενός ξαφνικού κυματισμού και τα ψάρια από τις τράτες που σε προσεγγίζουν και είναι πιο φρέσκα από φρέσκα και την ξάπλα στην «κουβέρτα» ενώ σκάβεις θάλασσα και και… Μωρέ τι λέμε σήμερα; Πώς μας παρέσυρε ο Πρωθυπουργός σε τέτοιου είδους πολυτελείς αναλύσεις και συζητήσεις… Τον είδα στη φωτογραφία. Τον είδατε στη φωτογραφία; Ο Πορτοσάλτε που τις παρέδωσε στην κοινή γνώμη ισχυρίζεται ότι είναι μετά την τραγωδία στο Μάτι. Γι’ αυτό μοιάζει σκασμένος. Αλλά… Πόσο να σκάσει άνθρωπος; Από ‘κει ίσως βγήκε το «να καεί και το παλιάμπελο!» όταν κάποιος χολοσκασμένος τού δίνει να καταλάβει αφού εμπέδωσε την ματαιότητα. Τι να λέμε; Πόσο black χιούμορ. Πιο black πεθαίνεις. Μα αναρωτιέμαι ίσα για να αναρωτιέμαι… Πριν πόσα χρόνια κατέφθασε στην εξουσία; Τον θυμάστε να σταυροπροσκυνάει στην Καισαριανή με το χέρι στην καρδιά; Τους θυμάστε όλους σε ένα αεροπλάνο ασφαλώς όχι στην πρώτη θέση, όλοι στρυμωγμένοι να κατευθύνονται προς τας Ευρώπας να γαμήσουν το σύμπαν; Ενα ερωτευμένο ζευγάρι ονόμασαν το παιδί τους, πατριώτες, Ερνέστο. Κάπως σαν αγωνιστικός χαιρετισμός, σαν ακραίος ρομαντισμός, σαν πίστη σε μια ιδέα. Τι συγκινητικά ανθρώπινο! Αν ήταν τώρα η βάφτιση; Σωκράτης; Βαρδής; Περικλής; Τι διαδρομή, πατριώτες! Σαν έτοιμοι από καιρό… Σαν ες αεί ξελιγωμένοι… Εν τέλει. Ολα μπορεί να τα συγχωρήσει η ράτσα μας εκτός της έπαρσης, του ψωνίσματος, του ψηλώματος. Όχι, την εξουσία δεν την έχαναν κυβερνήσεις από σκάνδαλα, την έχαναν όταν ο κόσμος μυριζόταν ότι είχαν καβαλήσει ένα καλάμι… Μα τι καλάμι! Θυμηθείτε κάποιον με μια αστραφτερή οδοντοστοιχία, Θυμηθείτε έναν άλλον με γάμο στο «Four Seasons» στο Παρίσι, θυμηθείτε κάποιον άλλον που του κρατούσε υπασπιστής την ομπρέλα, θυμηθείτε και τον προτελευταίο που έκοβε βόλτες με ελικόπτερο, καμαρώστε και τον τελευταίο… Οχι, την εξουσία δεν την έχαναν οι κυβερνήσεις από τα σκάνδαλα αλλά από τα ψηλά αλώνια ενώ κοίταζαν στα χαμηλά το πόπολο. Καημένοι οι υψωμένοι! 
Ρέα Βιτάλη
Πηγή: Protagon.gr