Στον κατήφορο της ακραίας πόλωσης

Ο υποτιθέμενος ανανεωτής της πολιτικής ζωής κ.Τσίπρας ξεκίνησε τις προεκλογικές  περιοδείες του, υιοθετώντας τις πιο φαύλες πρακτικές του παρελθόντος, αυτές πού με τόσο πάθος  κατηγορούσε… Αγκαλιά με τον αχώριστο πλέον σύντροφο του κ.Πολάκη κόβει κορδέλες σε έργα που βρίσκονται σε λειτουργία εδώ και χρόνια, εξαγγέλλει νέα, μοιράζει υποσχέσεις, ελπίζοντας ότι έτσι θα αντιστρέψει την κατηφορική πορεία που έχει πάρει το κόμμα του.
Στις 25 περίπου μέρες που μας απομένουν μέχρι τις ευρωεκλογές, είναι εμφανές πλέον ότι θα παρακολουθήσουμε μια σύγκρουση από το παρελθόν.Ήδη η προαναγγελθείσα μετατροπή της  συζήτησης για την πρόταση μομφής στον κ.Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση προδιαγράφει την ένταση της μάχης που θα ακολουθήσει. Οι «γέφυρες», οι προοδευτικές συμμαχίες τα
λοξοκοιτάγματα  προς τη σοσιαλδημοκρατία υποτάσσονται όλα στον αγώνα για μια διαχειρίσιμη, για τον κ.Τσίπρα εκλογική ήττα.
Η απροκάλυπτη στήριξη, παρά τις αντιδράσεις και στο εσωτερικό του Σύριζα, στον πασίγνωστο για τον… πολιτικό πολιτισμό του υπουργό του, δίνει και το στίγμα της εκλογικής σύγκρουσης που θα επακολουθήσει. Είναι προφανές πλέον ότι ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει την ακραία πόλωση, για να συσπειρώσει όσο μπορεί ένα  εκλογικό σώμα που διαρκώς φθίνει.
Με το ένα χέρι θα μοιράζει υποσχέσεις για παροχές από το υπερπλεόνασμα που έχει στραγγαλίσει οικονομία και κοινωνία και με το άλλο θα καλλιεργεί το φόβο, το διχασμό, την ένταση. Μόνο που η πολιτική ιστορία δείχνει ότι ουδείς πρωθυπουργός  σε αποδρομή διασώθηκε επειδή μοίρασε επιδόματα και υποσχέσεις για καλύτερες μέρες.
Με την πολιτική που έχει υιοθετήσει ο κ.Τσίπρας, μετατρέπει ουσιαστικά τις ευρωεκλογές σε ένα οιονεί δημοψήφισμα για την επιβίωση του. Επιστρέφει στη γνωστή πια τακτική του εμείς ή αυτοί. Μόνο που τώρα οι ψηφοφόροι δεν τρέφουν αυταπάτες, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει και τι συνεπάγεται, για τούς ίδιους  και για την οικονομία γενικότερα, η τετράχρονη διακυβέρνηση του.
Έχουν μάθει τι σημαίνει υπερφορολόγηση, υπερπλεονάσματα, ανυπαρξία κοινωνικής πολιτικής  και δεν πείθονται από νεοφιλελεύθερα φαντάσματα. Όση πόλωση κι αν καλλιεργήσει, όσα διχαστικά διλήμματα κι αν προβάλλει, οι ευρωεκλογές θα κρίνουν τελικά και τα όρια επιβίωσης αυτής της κυβέρνησης.

ΤΟ ΒΗΜΑ