Είναι η ώρα να «τα πάρει» ο Αλέξης

Από την αρχή ήταν γνωστό πως η ζωή στην αντιπολίτευση δεν είναι εύκολη. Είναι διαφορετική η κατάσταση σ’ ένα κόμμα όταν έρχεται από χαμηλά και κερδίζει την εξουσία και διαφορετική όταν τη χάνει και πρέπει να τη διεκδικήσει ξανά από την αρχή.

Δεν πέρασαν δύο μήνες από τις εκλογές και είναι πρόδηλο πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει μπροστά του μια δύσκολη εξίσωση. Δεν είναι μόνο που όλοι αυτοί έχασαν τις θέσεις, τους μισθούς, τα αυτοκίνητα, τη γοητεία της εξουσίας και δυσκολεύονται να διαχειριστούν την επόμενη μέρα και «γαργαλάνε» τον πρώην πρωθυπουργό. Είναι και οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν: με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Η σύγκρουση με τον Σκουρλέτη είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου και η αρχή μιας δύσκολης διαδρομής. Δύο τάσεις συγκρούονται αυτή τη στιγμή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Θα εξελιχθεί σε νέο ΠΑΣΟΚ ή θα ξαναβρεί την Αριστερά που τόσο μακιαβελικά άδειασε την περίοδο 2015-2019. Τι θα γίνει με τα νέα μέλη, σε τι ποσοστό θα είναι «τσιπρικό» το νέο κόμμα και κατά πόσο μπορεί να αφομοιώσει το μεγαλύτερο μέρος της Κεντροαριστεράς και του ΚΙΝ.ΑΛ. συμπεριλαμβανομένου. 
Μια πρώτη ένδειξη θα έχουμε τις επόμενες εβδομάδες. Οι... εορτασμοί της 3ης του Σεπτέμβρη θα δείξουν προς τα πού θέλει να το πάει ο Αλέξης και ανάλογα θα διαμορφωθεί και το εσωτερικό τοπίο. 

Ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος έχει ωραιότατη προϊστορία σε συγκρούσεις και σφαγές μέχρι τελικής πτώσεως από την εποχή του Συνασπισμού και ακόμη παλαιότερα. Οι παλιές γνώριμες εσωτερικές καταγγελίες για «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη» εμφανίστηκαν ξανά, τώρα που δεν έχουν υπουργεία να απασχοληθούν και ο... ταξικός αντίπαλος, η μεσαία τάξη, δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς εξουθενωμένη από τον «πόλεμο» της περασμένης τετραετίας προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της. 
Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να είχαν περιορισμένο ενδιαφέρον για την κοινή γνώμη, αν δεν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, η συμπεριφορά της οποίας έχει πάντα υψηλή σημασία. 

Παράδειγμα, τι στάση θα κρατήσει στο θέμα της ΔΕΗ που απ’ όσο φαίνεται είναι το πιο σοβαρό και το πιο επείγον πρόβλημα από εκείνα που κληρονόμησε η νέα κυβέρνηση. Οι πρώιμες διαμαρτυρίες απέναντι σε κάθε λύση δείχνουν μηδενική διάθεση αυτοκριτικής και επιμονή στον λαϊκισμό. Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν την εταιρεία σε τεράστια ελλείμματα, την έφεραν ένα βήμα πριν από την καταστροφή και έδωσαν σε ιδιώτες το 50% του κύκλου εργασιών χωρίς κανένα οικονομικό κέρδος.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να ψάχνει αρχαία μέσα από τους παρα-μηχανισμούς της εξουσίας για να μη γίνει ποτέ η επένδυση στο Ελληνικό ή θα συνεχίσει να κλαίει γοερά για την κυρία Θάνου και την απολεσθείσα θέση της στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. 
Οι πρώτες εβδομάδες τής μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχής έδειξαν ότι τα πράγματα τρέχουν πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι υπολόγιζαν εκεί στην Κουμουνδούρου. Τα πρόσωπα που επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Επιτροπή Ανταγωνισμού και όχι μόνο, η μείωση των φορολογικών βαρών, η προσήλωση στο θέμα της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων, η άρτια εικόνα του πρωθυπουργού κατά τις επισκέψεις στο εξωτερικό και, κυρίως, το θετικό κλίμα στην οικονομία δείχνουν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη χώρα. Σ’ αυτό το περιβάλλον ο Τσίπρας έχει μια ευκαιρία να τα «πάρει στο κρανίο», όπως ο ίδιος απείλησε πριν από μερικές εβδομάδες, και να προσαρμοστεί στη νέα κανονικότητα. Καλό θα του κάνει και του ίδιου και του κόμματός του και, κυρίως, της χώρας. Αυτό είναι και το πραγματικό δίλημμα που έχει μπροστά του. Το άλλο με τον Σκουρλέτη ή το «Κίνημα του Caravel» ακούγεται περισσότερο σαν ανέκδοτο. 

Μπ. Κούτρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ