Τέλος το «και κερατάδες και δαρμένοι»

Πολύ καλά κάνει η κυβέρνηση και αντί να υπογράψει μια βιαστική συμφωνία εφ' όλης της ύλης με τους Αμερικανούς για τις Βάσεις, προτιμά μια προσωρινή ανανέωση ενός χρόνου. Αυτήν που θα υπογράψει ο Πομπέο όταν θα έρθει στις αρχές Οκτώβρη στην Αθήνα. Διότι με την εξωτερική πολιτική του Σύριζα είχαμε χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Είχε δώσει τα πάντα, δίχως να πάρουμε τίποτα.

Από τη μια εσώτερος αντι-ιμπεριαλισμός τους που δεν τους άφηνε να ομολογήσουν ότι θέλουν μια ευρεία συμφωνία με τους «φονιάδες των λαών», από την άλλη ο Καμένος του οποίου ο φιλοαμερικανισμός εμφανιζόταν ως προσωπική και όχι ως εθνική πολιτική, είχαμε καταλήξει να είμαστε ο ορισμός του διαπραγματευτικού περίγελου. Επί πέντε χρόνια δίναμε βάσεις, επεκτάσεις και διευκολύνσεις, δίχως να υπάρχει ελληνικό πλαίσιο απαιτήσεων και ανταποδόσεων. Αυτοί ζητούσαν, εμείς δίναμε, όλα γίνονταν κρυφά, άτυπα και στο μιλητό.

Ειδικά όσοι τυχαίνει να έχουν μια πιο στενή σχέση με

τις περιοχές όπου λειτουργούν Βάσεις, έβλεπαν τις αλλαγές αυτές δια γυμνού οφθαλμού. Η αμερικάνικη παρουσία διογκωνόταν συνεχώς, αμερικάνικα καράβια, αεροπλάνα και ελικόπτερα πηγαινοέρχονταν μέρα νύχτα, το προσωπικό τους αυξάνονταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αλλά για την Ελλάδα κανένα κέρδος. Δε τα λέω εγώ, το ομολογούν επιτελείς που χειρίζονται τις ένοπλες δυνάμεις μας και την ένταση με τους Τούρκους.

Στα Χανιά, οι Αμερικανοί στρατιωτικοί που μένουν μόνιμα γύρω από την Βάση στο Ακρωτήρι είναι πια περισσότεροι κι απ’ τους τουρίστες της Airbnb. Στην Λάρισα τα ίδια, στην Αλεξανδρούπολη επίσης. Τα αμερικάνικα αντιτορπιλικά και πυραυλάκατοι που μπαίνουν στην Σούδα, κοντεύουν να ξεπεράσουν σε αριθμό τα οχηματαγωγά της γραμμής με τον Πειραιά. Αν ρωτήσεις όμως έναν Έλληνα στρατηγό ή ναύαρχο για τα δικά μας κέρδη απ’ αυτή την αμερικάνικη υπερδραστηριότητα, θα ανασηκώσει τους ώμους και στην καλύτερη περίπτωση θα απαντήσει μ’ ένα αναιμικό «λίγα πράγματα». Που θα πει «τίποτα».

Προφανώς η Ελλάδα έχει συμφέρον να βρίσκεται στην πλευρά της αμερικανικής υπερδύναμης. Αλλά να ξέρει τι θέλει απ’ αυτή την συμπόρευση και να τα διεκδικεί με σοβαρότητα, εντιμότητα και σχεδιασμό. Οι Αμερικανοί τα ξέρουν αυτά, είναι συνηθισμένοι να πληρώνουν για τις διευκολύνσεις τους ανά τον κόσμο, υπό την προϋπόθεση ότι αυτός που τις δίνει ζητά τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Αν μπορούν να τις πάρουν τσάμπα, ασφαλώς δεν έχουν καμιά αντίρρηση. Κορόιδα είναι;

Και ο Σύριζα έδινε δίχως να ζητά, αγοράζοντας χρόνο όχι για εθνικούς λόγους αλλά διότι προσπαθούσε να ξεκαθαρίσει τα ιδεολογικά του εσώψυχα. Να συμβιβάσει τον αντι-ιμπεριαλισμό με το εξόφθαλμο συμφέρον της χώρας, να βρει τρόπο και χρόνο για να μετατραπεί σε φιλοαμερικανική και φιλονατοϊκή δύναμη δίχως να στεναχωρήσει την αριστερή του πτέρυγα. Οπότε οι Αμερικανοί έπαιρναν, εμείς δίναμε, αλλά εθνικό κέρδος δεν είχαμε. Είδατε εσείς κάποια ενίσχυση των ενόπλων μας δυνάμεων, το λιγότερο που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε στην δύσκολη φάση που βρισκόμαστε με τους απέναντι. Καμία δυστυχώς. Αφού δεν ζητούσαμε, γιατί να μας δώσουν;

Οπότε καλά κάνει η κυβέρνηση που προκρίνει μια τεχνική συμφωνία ανανέωσης ενός χρόνου στο ζήτημα των βάσεων, ώστε να βρει τον χρόνο να συζητήσει σοβαρά μια μακροχρόνια συμφωνία με την υπερδύναμη, θέτοντας στο τραπέζι τα ανταλλάγματα που ζητάμε. Αν υπέγραφαν σήμερα βιαστικά, στην πραγματικότητα θα επισημοποιούσαν τις βλακείες που έκαναν οι Συριζαίοι και ιδιαίτερο ο Καμένος. Η Ελλάδα έχει φίλους, αλλά πρωτίστως έχει συμφέροντα. Και τέλος πάντων, το δόγμα «και κερατάδες και δαρμένοι, αλλά με σωσμένη την αριστερή ψυχή μας» έπρεπε να τελειώσει.

Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr