Αναψε ο καβγάς για το ποιοι εξέθεσαν τον πρόεδρο του κόμματος προτρέποντάς τον να βάλει ψηλά τον πήχη με τις εγγραφές νέων μελών και ποιοι τον εγκλώβισαν στους λανθασμένους χειρισμούς στο θέμα της Novartis - Ο τέως πρωθυπουργός, σε περίπτωση που αποφασιστεί να γίνει εκλογή προέδρου από τη βάση, είναι σίγουρο ότι δεν θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος.
Το γεγονός ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει ήδη και
συζητούν την πιθανότητα ο Μητσοτάκης να παραμείνει περισσότερο από
τέσσερα χρόνια στην πρωθυπουργία δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος
που αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, επίλεκτα στελέχη της
οποίας «δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχασαν τις εκλογές και
συμπεριφέρονται σαν να είναι ακόμη υπουργοί», μας λέει βουλευτής και
πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ
«Πάρτε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σας», λέει και ξαναλέει ο Αλέξης Τσίπρας στους πολίτες που συναντά στις περιοδείες του ανά την επικράτεια. Oμως, δυστυχώς για τον ίδιο, οι φίλοι και οπαδοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται απρόθυμοι να λάβουν το μήνυμα. Τα μέχρι τώρα στοιχεία της εγγραφής νέων μελών είναι απογοητευτικά. Μόλις 8.000 είναι τα νέα μέλη. Οι αιτήσεις είναι 12.000, αλλά από αυτές οι 4.000 ήταν μέλη και στο παρελθόν και τώρα απλώς επανεγγράφονται. Δηλαδή, πολύ κακό για το τίποτα. Και έχουν δίκιο όσοι στην Κουμουνδούρου αναρωτιούνται: «Ποιος ανεγκέφαλος προέτρεψε τον Αλέξη να βάλει τόσο ψηλά τον πήχη;».
Εξυπακούεται ότι ο στόχος των 180.000 νέων μελών που ετέθη είναι πλέον όχι μόνο ανέφικτος, αλλά υπάρχει και έντονος προβληματισμός αν μέχρι το συνέδριο ο αριθμός των μελών, παλιών (20.000-22.000) και νέων, φτάσει τις 60.000. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του τέως πρωθυπουργού θεωρούν «εγκληματίες» τους συνεργάτες του επειδή «τον εξέθεσαν». Οπως λένε χαρακτηριστικά, «από τη στιγμή που ο στόχος της διεύρυνσης του κόμματος συνδέθηκε με συγκεκριμένα νούμερα και ως απόρροια πρωτίστως των πρωτοβουλιών του Αλέξη, είναι λογικό τα όντως πενιχρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα να εμφανίζονται ως προσωπική του ήττα, και αυτό είναι κακό για όλους μας».
Εκλογή από τη βάση
Ο αριθμός των νέων μελών δεν είναι ο μόνος εγκλωβισμός του Τσίπρα. Η πρόταση για εκλογή του στη θέση του προέδρου από τη λαϊκή βάση μπορεί να μην υιοθετήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στενοί συνεργάτες του όμως επιμένουν. Μετά τον ξάδελφό του Γιώργο Τσίπρα και ο Χρήστος Σπίρτζης τάχθηκε υπέρ της εκλογής του από τη βάση και όχι από το συνέδριο. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο. Στην πορεία προς το συνέδριο θα ακολουθήσουν κι άλλοι προεδρικοί. Ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην αρχή δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει το σώμα που θα τον επανεκλέξει, στη συνέχεια παρέπεμψε στην προσυνεδριακή διαδικασία και στα μέλη της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου την απόφαση για τον τρόπο εκλογής του. Εάν η γραμμή της εκλογής του προέδρου από τη βάση περάσει, ο κίνδυνος εγκλωβισμού του Τσίπρα σε έναν ακόμη λάθος στόχο αυξάνεται. Και μάλιστα μπορεί να αποβεί σε φιάσκο για την αξιωματική αντιπολίτευση και προσωπικά για τον αρχηγό της. Η έλλειψη ενδιαφέροντος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να γίνουν μέλη του κόμματος είναι λογικό να φέρνει μελαγχολικές σκέψεις και για τον αριθμό αυτών που θα μπορούσαν προσέλθουν να ψηφίσουν τον Τσίπρα σε περίπτωση που αποφασιστεί να εκλεγεί από τη βάση. Αν πάνε 60.000 ή 100.000 ή ακόμη και 200.000 για να ψηφίσουν, το φιάσκο θα είναι μεγάλο. Στην εκλογή της Φώφης Γεννηματά πήγαν 220.000, στου Κυριάκου Μητσοτάκη 400.000, στου Αντώνη Σαμαρά 780.000, ενώ στου Γιώργου Παπανδρέου έφτασαν το 1.000.000. Αν δεν πάνε τουλάχιστον όσοι και στην εκλογή Μητσοτάκη θα θεωρηθεί αποτυχία και οπωσδήποτε δεν θα εκληφθεί ως δυναμική επιστροφής στην κυβερνητική εξουσία. Προσώρας, και λαμβάνοντας υπόψη τα μέχρι τούδε αριθμητικά δεδομένα, κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο (τουλάχιστον για τους επόμενους τέσσερις μήνες) να συμβεί. Οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να μην είναι κόμμα του 32% ή του 36%, όπως ο αρχηγός του επιθυμεί να συμβεί, αλλά παραμένει στον ιστορικό πυρήνα του 3%.
Το χειρότερο για τον τέως πρωθυπουργό, σε περίπτωση που η προεδρική πλειοψηφία αποφασίσει να εκλεγεί από τη βάση, είναι ότι δεν θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος. Η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι περισσότερο και από βέβαιο ότι θα εκφραστεί με δικό της υποψήφιο. Η απόφαση είναι ειλημμένη: ο Τσίπρας θα έχει αντίπαλο για την αρχηγία εάν θελήσει να διαγράψει την αριστερή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και να τον μετατρέψει σε αρχηγικό κόμμα. Τουλάχιστον αυτό μας λένε όσοι μετέχουν και γνωρίζουν καλά τα παρασκήνια της Κουμουνδούρου. Θεωρούν ότι θα αναπτυχθεί αξιοσημείωτη δυναμική υπέρ της αντίπαλης υποψηφιότητας. Οχι επειδή αυτός/ή θα είναι καλύτερος ή ικανότερος από τον Τσίπρα, αλλά επειδή η βάση του κόμματος θέλει να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της Αριστεράς και να μη μετατραπεί σε αρχηγικό κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Δεν αποκλείουν, μάλιστα, η αντίπαλη υποψηφιότητα να κατεβάσει τα ποσοστά κομματικής αποδοχής του Αλέξη Τσίπρα ενδεχομένως και κάτω από το 70%, κάτι που οπωσδήποτε δεν θα αρέσει και ιδιαίτερα στον Τσίπρα, ο οποίος μέχρι τώρα εμφανίζεται να είναι χωρίς αντίπαλο και ο απόλυτος κυρίαρχος στον ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνουμε ότι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, σε αίθουσα ξενοδοχείου απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης, πραγματοποιήθηκε πανελλαδική σύσκεψη της ομάδας των «53+», στην οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, συμμετείχαν περισσότερα από 250 στελέχη και στο κείμενο στο οποίο κατέληξαν, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι «ήταν το 3% που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση». Επίσης, θέτουν θέμα εσωκομματικής δημοκρατίας, καθώς, όπως λένε, «έχει γίνει πλέον κανόνας η ηγεσία να αποφασίζει και η βάση απλώς να παίρνει τη γραμμή, χωρίς να συμμετέχει». Επιπροσθέτως, εγείρουν ενστάσεις τόσο για το περιεχόμενο της αντιπολίτευσης που ασκείται όσο και για την τακτική στελεχών στην υπόθεση Novartis.
βαριές κουβέντες
Δεν είναι όμως μόνο οι «53+», αλλά και άλλα ιστορικά στελέχη της ανανεωτικής Αριστεράς τα οποία αντιτίθενται στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε... νέο ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, ο Νίκος Φίλης, μιλώντας προ ημερών στον Πολυχώρο Αρχιτεκτονική στην οδό Πειραιώς, σε ημερίδα της εφημερίδας «Εποχή», υποστήριξε ότι η κυβέρνησή τους «περιορίστηκε σε ένα σχήμα εξουσίας που στον αριθμητή του είχε τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝ.ΕΛ., παράγοντες του καραμανλικού κατεστημένου στον κρατικό μηχανισμό και σε αρκετές περιπτώσεις την Εκκλησία. Και στον παρονομαστή του μια γενική αντιμνημονιακή αναφορά». Βαριές κουβέντες, αλλά, όπως παραδέχονται και οι περισσότεροι στην Κουμουνδούρου, είναι η αλήθεια. Επίσης, ο πρώην υπουργός Παιδείας και βουλευτής Α’ Αθηνών επισήμανε «την ανάγκη να συστηθεί εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία ως κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Και πρόσθεσε: «Δεν έχουμε ανάγκη να μετασχηματιστούμε σε κάτι άλλο, σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, σε συνθήκες μάλιστα ιδεολογικής ηγεμονίας της Δεξιάς, που δεν θα έχει τη δυνατότητα το ίδιο να συγκροτεί τη δική του προγραμματική-ιδεολογική αντεπίθεση, παραλύοντας μέσα στην αμορφία».
Ο τρίτος εγκλωβισμός του Τσίπρα είναι στους χειρισμούς που γίνονται για τη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis. Ακόμη και στενοί συνεργάτες του διαφωνούν με την κάλυψη που παρέσχε στους Πολάκη και Τζανακόπουλο, ενώ θεωρούν άκρως προβληματική για την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ τη συμπεριφορά (αρχικά του «νταή» και στη συνέχεια της «κότας», όπως την περιγράφει προβεβλημένος βουλευτής της συμπολίτευσης) που επέδειξαν οι δύο βουλευτές στην Προανακριτική για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Ελεγαν ότι τους εξαιρούν επειδή δεν θέλουν να καταθέσει ο Φρουζής και όταν κατέθεσε αποφάνθηκαν (διά στόματος Λάππα) ότι όσα λέει ο Φρουζής είναι άνευ αξίας αφού είναι κατηγορούμενος.
Εκ παραλλήλου, νουνεχή στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται ανήσυχα για την έκβαση του σκανδάλου Novartis. Φοβούνται μήπως στην πορεία της Προανακριτικής ή στη δικαστική διερεύνηση του σκανδάλου εμφανιστούν στοιχεία τα οποία να καθιστούν δύσκολη και με σημαντικό πολιτικό κόστος τη συνέχιση της στήριξης που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ στον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Μάλιστα, κάποιοι ιδιαίτερα καχύποπτοι διατείνονται πως η διατάξη νόμου που ψηφίστηκε προσφάτως -και με την οποία επιτρέπεται η χρήση υλικού, παρανόμως αποκτηθέντος- μπορεί να σχετίζεται με τη Novartis και με την προσπάθεια (;) κυβερνητικών παραγόντων να εκθέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω της αποκάλυψης υποκλαπεισών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του Παπαγγελόπουλου ή άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με δικαστικούς λειτουργούς και πρόσωπα είτε της φαρμακοβιομηχανίας είτε ευρύτερα των επιχειρήσεων. Σε κάθε περίπτωση, η κοινοβουλευτική διερεύνηση του σκανδάλου Novartis δεν εξελίσσεται με τρόπο που να ευνοεί πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ - κάθε άλλο.
Μάλιστα δεν είναι λίγοι στην Κουμουνδούρου, μεταξύ των οποίων και κάποιοι στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, αυτοί που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνιακά έχει ηττηθεί από την κυβέρνηση, αφού από την επόμενη εβδομάδα η Novartis θα αρχίσει να βγαίνει από τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας. Ξεκινά στη Βουλή η συζήτηση και η ψήφιση της συνταγματικής αναθεώρησης. Μετά, στα τέλη Νοεμβρίου, έχουμε το συνέδριο της Ν.Δ. Στις αρχές Δεκεμβρίου, εκείνο του ΠΑΣΟΚ. Επειτα είναι η συζήτηση και η ψήφιση του Προϋπολογισμού. Ακολουθούν τα Χριστούγεννα και φυσικά το Νέο Ετος θα έχουμε το όνομα του υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο εγκλωβισμός της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο σκάνδαλο Novartis αφαιρεί από την αξιωματική αντιπολίτευση τη δυνατότητα να κερδίσει πόντους σε δύο σημαντικά θέματα: στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό και στο Μακεδονικό. Και στα δύο η κυβέρνηση έχει προσγειωθεί ανώμαλα και ακολουθεί, έστω με μικρές διαφοροποιήσεις, την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ την οποία επέκρινε με δριμύ τρόπο όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αντί, λοιπόν, να επικεντρωθεί σε αυτά, σύρεται από τον «πολακισμό», ο οποίος όχι μόνο δεν εξυπηρετεί την προσπάθεια του Τσίπρα να μετακινηθεί προς την Κεντροαριστερά, αλλά προσφέρει πολλαπλές υπηρεσίες και στην κυβέρνηση. Οχι μόνο για τη Novartis, αλλά και για να επιβάλει την ατζέντα «νόμος και τάξη» με αφορμή τους μπαχαλάκηδες, τα Εξάρχεια και άλλες παραβατικές συμπεριφορές για τις οποίες δεν έχει σχέση ούτε ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ακτιβισμός του «πολακισμού» όμως τον καθιστά ευάλωτο, ειδικά στις μέρες μας που ο νεοσυντηρητισμός φαίνεται να καθίσταται κυρίαρχο ρεύμα όχι μόνο διεθνώς, αλλά και στην ελληνική κοινωνία μετά τη δεκαετή κρίση με τα μνημόνια και τα συμπαρομαρτούντα. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να είναι διχασμένο κορμί με πολλές ψυχές, διαφορετικές προτεραιότητες και αλλοπρόσαλλες στοχεύσεις. Αλλα θέλει ο Τσίπρας, άλλα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (ο οποίος, σημειωτέον, στην προαναφερόμενη σύσκεψη των «53+» δέχτηκε, όπως και ο Θοδωρής Δρίτσας και η Θεανώ Φωτίου, τα βέλη της αριστερής κριτικής από τους συντρόφους του), άλλα ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Βούτσης, άλλα ο Μπίστης, ο Θεοχαρόπουλος, ο Ραγκούσης και οι λοιποί γεφυροποιοί και άλλα ακόμη και ο Νίκος Παππάς, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται επανακάμπτει σε ρόλο εξ απορρήτων του Τσίπρα μετά τη διαφαινόμενη αποτυχία των... νεοπροεδρικών (Τζανακόπουλος, Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος και Βίτσας, που όμως λοξοκοιτάζει και προς την αντιπολίτευση) να καταστήσουν τον Αλέξη πανίσχυρο ηγεμόνα και τον ΣΥΡΙΖΑ κορμό της μεγάλης Προοδευτικής Παράταξης.
Οι «έξι ομάδες»
Πάντως, το γεγονός ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει ήδη και συζητούν την πιθανότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παραμείνει περισσότερο από τέσσερα χρόνια στην πρωθυπουργία δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος που έχει η αξιωματική αντιπολίτευση, επίλεκτα στελέχη της οποίας «δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχασαν τις εκλογές και συμπεριφέρονται σαν να είναι ακόμη υπουργοί», όπως μας λέει βουλευτής και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Το σίγουρο είναι ότι μέχρι την άνοιξη, όταν θα πραγματοποιηθεί εκτός απροόπτου το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρξουν πολλά επεισόδια τα οποία θα μας αναγκάσουν να γράψουμε είτε για τις «έξι ομάδες» που κάνουν σήμερα το παιχνίδι για το μέλλον της Κουμουνδούρου, είτε για τις παρασκηνιακές προσπάθειες του Τσίπρα και των συνεργατών του να βρουν κοινούς τόπους με τις δυνάμεις εκείνες και τα συμφέροντα τα οποία για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής δημοσίως σήμερα μπορεί να καταγγέλλουν, αλλά στο παρελθόν είχαν αγαστή συνεργασία μαζί τους.
Οι πολίτες, τους οποίους ο Αλέξης καλεί να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια τους, μπορεί να μην το ξέρουν, όμως ο Τσίπρας γνωρίζει εκ πείρας, και το γνωρίζει καλά, ότι η επίτευξη αμοιβαίως επωφελών ισορροπιών ανάμεσα στην πολιτική τάξη και τα κάθε λογής συμφέροντα, εγχώρια και της αλλοδαπής, είναι πολύ πιο σημαντική από την έκβαση της εσωκομματικής αναμέτρησης ανάμεσα στον Τσακαλώτο και τον Μπίστη για το αν... η νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβερνητική αλλαγή τον Οκτώβρη του 1981 πρέπει μαζί με το ΕΑΜ και το Πολυτεχνείο να περιλαμβάνονται στους σταθμούς της Ιστορίας που εμπνέουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και καθοδηγούν τη δράση τους...
«Πάρτε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σας», λέει και ξαναλέει ο Αλέξης Τσίπρας στους πολίτες που συναντά στις περιοδείες του ανά την επικράτεια. Oμως, δυστυχώς για τον ίδιο, οι φίλοι και οπαδοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται απρόθυμοι να λάβουν το μήνυμα. Τα μέχρι τώρα στοιχεία της εγγραφής νέων μελών είναι απογοητευτικά. Μόλις 8.000 είναι τα νέα μέλη. Οι αιτήσεις είναι 12.000, αλλά από αυτές οι 4.000 ήταν μέλη και στο παρελθόν και τώρα απλώς επανεγγράφονται. Δηλαδή, πολύ κακό για το τίποτα. Και έχουν δίκιο όσοι στην Κουμουνδούρου αναρωτιούνται: «Ποιος ανεγκέφαλος προέτρεψε τον Αλέξη να βάλει τόσο ψηλά τον πήχη;».
Εξυπακούεται ότι ο στόχος των 180.000 νέων μελών που ετέθη είναι πλέον όχι μόνο ανέφικτος, αλλά υπάρχει και έντονος προβληματισμός αν μέχρι το συνέδριο ο αριθμός των μελών, παλιών (20.000-22.000) και νέων, φτάσει τις 60.000. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του τέως πρωθυπουργού θεωρούν «εγκληματίες» τους συνεργάτες του επειδή «τον εξέθεσαν». Οπως λένε χαρακτηριστικά, «από τη στιγμή που ο στόχος της διεύρυνσης του κόμματος συνδέθηκε με συγκεκριμένα νούμερα και ως απόρροια πρωτίστως των πρωτοβουλιών του Αλέξη, είναι λογικό τα όντως πενιχρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα να εμφανίζονται ως προσωπική του ήττα, και αυτό είναι κακό για όλους μας».
Εκλογή από τη βάση
Ο αριθμός των νέων μελών δεν είναι ο μόνος εγκλωβισμός του Τσίπρα. Η πρόταση για εκλογή του στη θέση του προέδρου από τη λαϊκή βάση μπορεί να μην υιοθετήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στενοί συνεργάτες του όμως επιμένουν. Μετά τον ξάδελφό του Γιώργο Τσίπρα και ο Χρήστος Σπίρτζης τάχθηκε υπέρ της εκλογής του από τη βάση και όχι από το συνέδριο. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο. Στην πορεία προς το συνέδριο θα ακολουθήσουν κι άλλοι προεδρικοί. Ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην αρχή δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει το σώμα που θα τον επανεκλέξει, στη συνέχεια παρέπεμψε στην προσυνεδριακή διαδικασία και στα μέλη της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου την απόφαση για τον τρόπο εκλογής του. Εάν η γραμμή της εκλογής του προέδρου από τη βάση περάσει, ο κίνδυνος εγκλωβισμού του Τσίπρα σε έναν ακόμη λάθος στόχο αυξάνεται. Και μάλιστα μπορεί να αποβεί σε φιάσκο για την αξιωματική αντιπολίτευση και προσωπικά για τον αρχηγό της. Η έλλειψη ενδιαφέροντος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να γίνουν μέλη του κόμματος είναι λογικό να φέρνει μελαγχολικές σκέψεις και για τον αριθμό αυτών που θα μπορούσαν προσέλθουν να ψηφίσουν τον Τσίπρα σε περίπτωση που αποφασιστεί να εκλεγεί από τη βάση. Αν πάνε 60.000 ή 100.000 ή ακόμη και 200.000 για να ψηφίσουν, το φιάσκο θα είναι μεγάλο. Στην εκλογή της Φώφης Γεννηματά πήγαν 220.000, στου Κυριάκου Μητσοτάκη 400.000, στου Αντώνη Σαμαρά 780.000, ενώ στου Γιώργου Παπανδρέου έφτασαν το 1.000.000. Αν δεν πάνε τουλάχιστον όσοι και στην εκλογή Μητσοτάκη θα θεωρηθεί αποτυχία και οπωσδήποτε δεν θα εκληφθεί ως δυναμική επιστροφής στην κυβερνητική εξουσία. Προσώρας, και λαμβάνοντας υπόψη τα μέχρι τούδε αριθμητικά δεδομένα, κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο (τουλάχιστον για τους επόμενους τέσσερις μήνες) να συμβεί. Οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να μην είναι κόμμα του 32% ή του 36%, όπως ο αρχηγός του επιθυμεί να συμβεί, αλλά παραμένει στον ιστορικό πυρήνα του 3%.
Το χειρότερο για τον τέως πρωθυπουργό, σε περίπτωση που η προεδρική πλειοψηφία αποφασίσει να εκλεγεί από τη βάση, είναι ότι δεν θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος. Η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι περισσότερο και από βέβαιο ότι θα εκφραστεί με δικό της υποψήφιο. Η απόφαση είναι ειλημμένη: ο Τσίπρας θα έχει αντίπαλο για την αρχηγία εάν θελήσει να διαγράψει την αριστερή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και να τον μετατρέψει σε αρχηγικό κόμμα. Τουλάχιστον αυτό μας λένε όσοι μετέχουν και γνωρίζουν καλά τα παρασκήνια της Κουμουνδούρου. Θεωρούν ότι θα αναπτυχθεί αξιοσημείωτη δυναμική υπέρ της αντίπαλης υποψηφιότητας. Οχι επειδή αυτός/ή θα είναι καλύτερος ή ικανότερος από τον Τσίπρα, αλλά επειδή η βάση του κόμματος θέλει να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της Αριστεράς και να μη μετατραπεί σε αρχηγικό κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Δεν αποκλείουν, μάλιστα, η αντίπαλη υποψηφιότητα να κατεβάσει τα ποσοστά κομματικής αποδοχής του Αλέξη Τσίπρα ενδεχομένως και κάτω από το 70%, κάτι που οπωσδήποτε δεν θα αρέσει και ιδιαίτερα στον Τσίπρα, ο οποίος μέχρι τώρα εμφανίζεται να είναι χωρίς αντίπαλο και ο απόλυτος κυρίαρχος στον ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνουμε ότι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, σε αίθουσα ξενοδοχείου απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης, πραγματοποιήθηκε πανελλαδική σύσκεψη της ομάδας των «53+», στην οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, συμμετείχαν περισσότερα από 250 στελέχη και στο κείμενο στο οποίο κατέληξαν, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι «ήταν το 3% που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση». Επίσης, θέτουν θέμα εσωκομματικής δημοκρατίας, καθώς, όπως λένε, «έχει γίνει πλέον κανόνας η ηγεσία να αποφασίζει και η βάση απλώς να παίρνει τη γραμμή, χωρίς να συμμετέχει». Επιπροσθέτως, εγείρουν ενστάσεις τόσο για το περιεχόμενο της αντιπολίτευσης που ασκείται όσο και για την τακτική στελεχών στην υπόθεση Novartis.
βαριές κουβέντες
Δεν είναι όμως μόνο οι «53+», αλλά και άλλα ιστορικά στελέχη της ανανεωτικής Αριστεράς τα οποία αντιτίθενται στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε... νέο ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, ο Νίκος Φίλης, μιλώντας προ ημερών στον Πολυχώρο Αρχιτεκτονική στην οδό Πειραιώς, σε ημερίδα της εφημερίδας «Εποχή», υποστήριξε ότι η κυβέρνησή τους «περιορίστηκε σε ένα σχήμα εξουσίας που στον αριθμητή του είχε τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝ.ΕΛ., παράγοντες του καραμανλικού κατεστημένου στον κρατικό μηχανισμό και σε αρκετές περιπτώσεις την Εκκλησία. Και στον παρονομαστή του μια γενική αντιμνημονιακή αναφορά». Βαριές κουβέντες, αλλά, όπως παραδέχονται και οι περισσότεροι στην Κουμουνδούρου, είναι η αλήθεια. Επίσης, ο πρώην υπουργός Παιδείας και βουλευτής Α’ Αθηνών επισήμανε «την ανάγκη να συστηθεί εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία ως κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Και πρόσθεσε: «Δεν έχουμε ανάγκη να μετασχηματιστούμε σε κάτι άλλο, σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, σε συνθήκες μάλιστα ιδεολογικής ηγεμονίας της Δεξιάς, που δεν θα έχει τη δυνατότητα το ίδιο να συγκροτεί τη δική του προγραμματική-ιδεολογική αντεπίθεση, παραλύοντας μέσα στην αμορφία».
Ο τρίτος εγκλωβισμός του Τσίπρα είναι στους χειρισμούς που γίνονται για τη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis. Ακόμη και στενοί συνεργάτες του διαφωνούν με την κάλυψη που παρέσχε στους Πολάκη και Τζανακόπουλο, ενώ θεωρούν άκρως προβληματική για την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ τη συμπεριφορά (αρχικά του «νταή» και στη συνέχεια της «κότας», όπως την περιγράφει προβεβλημένος βουλευτής της συμπολίτευσης) που επέδειξαν οι δύο βουλευτές στην Προανακριτική για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Ελεγαν ότι τους εξαιρούν επειδή δεν θέλουν να καταθέσει ο Φρουζής και όταν κατέθεσε αποφάνθηκαν (διά στόματος Λάππα) ότι όσα λέει ο Φρουζής είναι άνευ αξίας αφού είναι κατηγορούμενος.
Εκ παραλλήλου, νουνεχή στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται ανήσυχα για την έκβαση του σκανδάλου Novartis. Φοβούνται μήπως στην πορεία της Προανακριτικής ή στη δικαστική διερεύνηση του σκανδάλου εμφανιστούν στοιχεία τα οποία να καθιστούν δύσκολη και με σημαντικό πολιτικό κόστος τη συνέχιση της στήριξης που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ στον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Μάλιστα, κάποιοι ιδιαίτερα καχύποπτοι διατείνονται πως η διατάξη νόμου που ψηφίστηκε προσφάτως -και με την οποία επιτρέπεται η χρήση υλικού, παρανόμως αποκτηθέντος- μπορεί να σχετίζεται με τη Novartis και με την προσπάθεια (;) κυβερνητικών παραγόντων να εκθέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω της αποκάλυψης υποκλαπεισών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του Παπαγγελόπουλου ή άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με δικαστικούς λειτουργούς και πρόσωπα είτε της φαρμακοβιομηχανίας είτε ευρύτερα των επιχειρήσεων. Σε κάθε περίπτωση, η κοινοβουλευτική διερεύνηση του σκανδάλου Novartis δεν εξελίσσεται με τρόπο που να ευνοεί πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ - κάθε άλλο.
Μάλιστα δεν είναι λίγοι στην Κουμουνδούρου, μεταξύ των οποίων και κάποιοι στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, αυτοί που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνιακά έχει ηττηθεί από την κυβέρνηση, αφού από την επόμενη εβδομάδα η Novartis θα αρχίσει να βγαίνει από τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας. Ξεκινά στη Βουλή η συζήτηση και η ψήφιση της συνταγματικής αναθεώρησης. Μετά, στα τέλη Νοεμβρίου, έχουμε το συνέδριο της Ν.Δ. Στις αρχές Δεκεμβρίου, εκείνο του ΠΑΣΟΚ. Επειτα είναι η συζήτηση και η ψήφιση του Προϋπολογισμού. Ακολουθούν τα Χριστούγεννα και φυσικά το Νέο Ετος θα έχουμε το όνομα του υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο εγκλωβισμός της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο σκάνδαλο Novartis αφαιρεί από την αξιωματική αντιπολίτευση τη δυνατότητα να κερδίσει πόντους σε δύο σημαντικά θέματα: στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό και στο Μακεδονικό. Και στα δύο η κυβέρνηση έχει προσγειωθεί ανώμαλα και ακολουθεί, έστω με μικρές διαφοροποιήσεις, την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ την οποία επέκρινε με δριμύ τρόπο όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αντί, λοιπόν, να επικεντρωθεί σε αυτά, σύρεται από τον «πολακισμό», ο οποίος όχι μόνο δεν εξυπηρετεί την προσπάθεια του Τσίπρα να μετακινηθεί προς την Κεντροαριστερά, αλλά προσφέρει πολλαπλές υπηρεσίες και στην κυβέρνηση. Οχι μόνο για τη Novartis, αλλά και για να επιβάλει την ατζέντα «νόμος και τάξη» με αφορμή τους μπαχαλάκηδες, τα Εξάρχεια και άλλες παραβατικές συμπεριφορές για τις οποίες δεν έχει σχέση ούτε ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ακτιβισμός του «πολακισμού» όμως τον καθιστά ευάλωτο, ειδικά στις μέρες μας που ο νεοσυντηρητισμός φαίνεται να καθίσταται κυρίαρχο ρεύμα όχι μόνο διεθνώς, αλλά και στην ελληνική κοινωνία μετά τη δεκαετή κρίση με τα μνημόνια και τα συμπαρομαρτούντα. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να είναι διχασμένο κορμί με πολλές ψυχές, διαφορετικές προτεραιότητες και αλλοπρόσαλλες στοχεύσεις. Αλλα θέλει ο Τσίπρας, άλλα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (ο οποίος, σημειωτέον, στην προαναφερόμενη σύσκεψη των «53+» δέχτηκε, όπως και ο Θοδωρής Δρίτσας και η Θεανώ Φωτίου, τα βέλη της αριστερής κριτικής από τους συντρόφους του), άλλα ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Βούτσης, άλλα ο Μπίστης, ο Θεοχαρόπουλος, ο Ραγκούσης και οι λοιποί γεφυροποιοί και άλλα ακόμη και ο Νίκος Παππάς, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται επανακάμπτει σε ρόλο εξ απορρήτων του Τσίπρα μετά τη διαφαινόμενη αποτυχία των... νεοπροεδρικών (Τζανακόπουλος, Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος και Βίτσας, που όμως λοξοκοιτάζει και προς την αντιπολίτευση) να καταστήσουν τον Αλέξη πανίσχυρο ηγεμόνα και τον ΣΥΡΙΖΑ κορμό της μεγάλης Προοδευτικής Παράταξης.
Οι «έξι ομάδες»
Πάντως, το γεγονός ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει ήδη και συζητούν την πιθανότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παραμείνει περισσότερο από τέσσερα χρόνια στην πρωθυπουργία δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος που έχει η αξιωματική αντιπολίτευση, επίλεκτα στελέχη της οποίας «δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχασαν τις εκλογές και συμπεριφέρονται σαν να είναι ακόμη υπουργοί», όπως μας λέει βουλευτής και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Το σίγουρο είναι ότι μέχρι την άνοιξη, όταν θα πραγματοποιηθεί εκτός απροόπτου το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρξουν πολλά επεισόδια τα οποία θα μας αναγκάσουν να γράψουμε είτε για τις «έξι ομάδες» που κάνουν σήμερα το παιχνίδι για το μέλλον της Κουμουνδούρου, είτε για τις παρασκηνιακές προσπάθειες του Τσίπρα και των συνεργατών του να βρουν κοινούς τόπους με τις δυνάμεις εκείνες και τα συμφέροντα τα οποία για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής δημοσίως σήμερα μπορεί να καταγγέλλουν, αλλά στο παρελθόν είχαν αγαστή συνεργασία μαζί τους.
Οι πολίτες, τους οποίους ο Αλέξης καλεί να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια τους, μπορεί να μην το ξέρουν, όμως ο Τσίπρας γνωρίζει εκ πείρας, και το γνωρίζει καλά, ότι η επίτευξη αμοιβαίως επωφελών ισορροπιών ανάμεσα στην πολιτική τάξη και τα κάθε λογής συμφέροντα, εγχώρια και της αλλοδαπής, είναι πολύ πιο σημαντική από την έκβαση της εσωκομματικής αναμέτρησης ανάμεσα στον Τσακαλώτο και τον Μπίστη για το αν... η νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβερνητική αλλαγή τον Οκτώβρη του 1981 πρέπει μαζί με το ΕΑΜ και το Πολυτεχνείο να περιλαμβάνονται στους σταθμούς της Ιστορίας που εμπνέουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και καθοδηγούν τη δράση τους...
Νικ. Φελέκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.