ΣΥΡΙΖΑ: Μια Κεντρική Επιτροπή ανακύκλωσης φθαρμένων ιδεών

Σήμερα συνέρχεται η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία  θα συζητηθεί το κείμενο των Δραγασάκη, Μπαλτά, Δρίτσα, για τα αίτια της ήττας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η ηγεσία του κόμματος  φρόντισε να πέσουν οι τόνοι, και έτσι εκτός απροόπτου  δεν αναμένονται συνταρακτικές διαφοροποιήσεις, αφού το άτολμο,  φλύαρο  και στρογγυλεμένο κείμενο άγγιξε  λίγο από όλα. Δεν  έτμησε  τις αρνητικές  παθογένειες  της Συριζαϊκής διακυβέρνησης. Ως εκ τούτου η Κ.Ε. δεν αναμένεται να  αποτελέσει καθαρτήριο διαδικασία.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα άνοιγαν μεν πληγές,  αλλά θα αποτελούσε και το εναρκτήριο λάκτισμα επανεκκίνησης. Όμως το άνευρο κείμενο δεν προσωποποιεί πολιτικές συμπεριφορές και ευθύνες, και απλώς  παραδέχεται  μόνο  την συλλογική πλάνη: Αυτοί σωστά τα έλεγαν αλλά οι άλλοι ήταν οι κακοί και δεν τους κατανοούσαν. 
Ισως τελικά και  ο ίδιος  ο Τσίπρας  από
πολιτική κουλτούρα δεν μπορεί να κάνει επανεκκίνηση. Αναμασάει την πολυκαιρισμένη  φθαρμένη κασέτα. Εξ ου και επανήλθε στα παλιά επιχειρήματα, με ένα ριμέικ  του 2012-14. Έτσι το πρόβλημα  του ΣΥΡΙΖΑ  με την εξ παραλλήλου καρκινοβασία του ΚΙΝΑΛ, γίνεται πρόβλημα της χώρας. Δεν διαφαίνεται  στον ορίζοντα   κεντροαριστερή δύναμη  να πάρει την σκυτάλη οψέποτε η ΝΔ κουράσει, και να οδηγήσει τη χώρα στην εποχή της μετανεωτερικότητας, στην εποχή της ξέφρενης και άφρονης  καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Παραμένουν και οι δύο  στην ρητορική των 80ς. 
Ο Τσίπρας  είναι παλιάς κοπής. Δε γράφουμε αριστερός παλιάς κοπής γιατί αυτή η πτυχή  εκπροσωπείται από το ΚΚΕ, που τουλάχιστον είναι πιο συγκροτημένο.  Τις τελευταίες ημέρες  ξαναθυμήθηκε τις λιποθυμίες  των μαθητών  και τα μαγκάλια – αφού ως γνωστόν τα μαγκάλια από τις αρχές του 15 ως και τον χειμώνα του 19 έπαψαν  να εκπέμπουν μονοξείδιο του άνθρακα και δεν πέθαινε ο κόσμος .
Εν τω μεταξύ χθες στη Βουλή είπε στον Μητσοτάκη ότι είναι γνωστό  πόσες ομάδες, φράξιες  και κόμματα υπάρχουν  εντός της Κ.Ο. της ΝΔ. Αυτό το λέει την στιγμή  που  η κύηση  του καινούργιου στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκούντως ταραχώδης, με τους «53+» να είναι στην τσίτα, και να γίνεται αντικείμενο διαμάχης μια προσθήκη στο «brand» ΣΥΡΙΖΑ, αν θα συμπληρωθεί ως  Προοδευτική Συμμαχία, Πράσινη, κλπ ( στους αμύητους αυτά φαίνονται παιδαριώδη). 
Μα αυτός μιλάει; μοιάζει σαν τότε  που έλεγε στον Μητσοτάκη  ότι το γραφείο του δεν το προστατεύει  η αστυνομία, ενώ όλη η Αθήνα έβλεπε την Ηρώδου του Αττικού επί μονίμου βάσεως αποκλεισμένη από τις κλούβες. Οσο για τη ΝΔ λογικό είναι να υπάρχουν διάφορες τάσεις στη ΝΔ, άσχετα αν το παραδέχεται  η ίδια ή όχι.  Όμως αυτά δεν εκδηλώνονται,   και πολύ περισσότερο δεν εξωτερικεύονται, αφού υπάρχει η συγκολλητική ουσία της εξουσίας. Με τόσα  που έχουν δει το φως της δημοσιότητας  για την εσωτερική αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί ότι γίνεται πειστικός στον κόσμο, όταν  αναφέρεται  για ομάδες  σε άλλα κόμματα;  Δεν σκέπτεται  μήπως απλός πολίτης αναφωνήσει - σαρκαστικά - «κοίτα  ποιος μιλάει»;
Το ενδιαφέρον στην Κ. Ε. είναι εάν θα συζητηθούν  αυτά που δεν κατεγράφησαν  στο κείμενο  απολογισμού των τριών.  Ας πούμε  στην παράξενη σύμπλευση  με τους ΑΝΕΛ. Το κείμενο  αναφέρει ότι κατέληξαν σε αυτή την επιλογή  γιατί τα άλλα κόμματα ήταν εχθρικά. Σαφές  ψεύδος! Από το ρεπορτάζ γνωρίζουμε ότι η συνεργασία ήταν συμφωνημένη από την εποχή της αντιμνημονιακής «εποποιίας». Αλλωστε, τουλάχιστον  ο Θεοδωράκης, ήταν διατεθειμένος να συνεργαστεί με τον Τσίπρα, κινούμενος από την δική του καλόγνωμη άποψη, να συνεισφέρει για το καλό της χώρας. Αλλά δεν εκλήθη. 
Παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον, αν π.χ. ο Νίκος Φίλης, που κατά τα άλλα δεν σηκώνει μύγα στο αριστερό σπαθί του ( και που είχε ακούσει τον Καμμένο να δηλώνει ότι αν του το ζητούσε ο Ιερώνυμος θα έριχνε την κυβέρνηση),  θα καταλογίσει έλλειψη  αυτοκριτικής  στο κείμενο, για την υποταγή του αριστερού κόμματος στην εκκλησία. Ο ίδιος άλλωστε απομακρύνθηκε του υπουργικού θώκου κατόπιν απαίτησης  της εκκλησίας.
Περισσότερο και από την υποταγή στις μνημονιακές επιταγές (αφού στα ευρωπαϊκά   έπεσαν σε τοίχο και κατάλαβαν  ότι θα πάνε ειδικό δικαστήριο), θα συζητήσουν άραγε την υποταγή σε «ντόπια συμφέροντα» ,  που έλεγε κάποτε και το πρότυπο του Αλέξη; Για την φοροδιαφυγή ας πούμε από τα πετρέλαια, από την σύλληψη της οποίας θα ασκούσαν κοινωνική πολιτική, αλλά μετά ξεχάστηκαν; Θα συζητήσουν για την εχθροπάθεια, για τις κατηγορίες εναντίον αυτών που συνιστούσαν αυτά που τελικά υλοποίησαν, για τον κοινωνικό εμφύλιο που εξάπλωσαν με την ρητορική του μίσους, και που αυτά  δεν εντοπίζονται στο κείμενο;
Μάλλον όχι. Αυτά  τα θεωρούν δικαίωμά τους γιατί είναι αριστεροί, άρα εκ φύσεως διαρκείς κατήγοροι.   
Γ. Σιδέρης-liberal.gr