Η ΛΑΡΚΟ πτώχευσε, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη λύση...

Τι είναι η ΛΑΡΚΟ; Είναι μια πτωχευμένη εταιρεία, που αν ζούσαμε σε κανονική χώρα θα είχε βάλει λουκέτο εδώ και χρόνια. Δεν φτάνει που παράγει ένα προϊόν σε τιμές μεγαλύτερες από τις εμπορεύσιμες διεθνείς τιμές, συσσωρεύοντας συνεχώς νέο χρέος, την ίδια στιγμή χρωστάει 485 εκατ. ευρώ σε ΔΕΗ, τράπεζες, προμηθευτές και εργολάβους. Επίσης απειλείται με πρόστιμα 50 εκατ. για περιβαλλοντικές παραβάσεις. Ενώ βάσει απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, καλείται να επιστρέψει στο Δημόσιο 135 εκατ. ευρώ, που κρίθηκαν παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Είναι κοντά, πολύ κοντά όμως, σε αυτό που αποκαλούμε "σαπάκι του Δημοσίου”. Κάθε μέρα που περνάει η εταιρεία συσσωρεύει ζημιές 223.000 ευρώ. Δεν το λες και επιτυχία.

Πρόσφατα οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, συνάντησαν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και του μετέφεραν την εύλογη αγωνία τους για τις δουλειές τους. Απόλυτα θεμιτό. Αν δεν ήταν

"κακομαθημένα παιδιά του δημοσίου" θα ήταν ήδη στο ταμείο ανεργίας. Δικαιολογημένα ανησυχούν.

Τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας στους εργαζόμενους, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εταιρεία; Για τα χρέη; Για το προϊόν που παράγει και που δεν είναι ανταγωνιστικό; Απολύτως τίποτα. Σαν να μην υπάρχουν αυτά τα προβλήματα.

Αντίθετα τους είπε ότι "πρέπει να παραμείνει σε λειτουργία αυτή η επιχείρηση διότι αποτελεί μια επιχείρηση σημαντική και για την τοπική και για την εθνική οικονομία και συμβάλει σημαντικά στο ΑΕΠ με την εξαγωγική δραστηριότητα της”. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τα νούμερα ο πρώην, αλλά πρέπει να το συνηθίσουμε.

Τι άλλο τους είπε ο κ. Τσίπρας;

Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ 4,5 χρόνια έδωσε μάχη, παρά τις δυσκολίες, "για να κρατήσει (ζωντανή) την επιχείρηση". Σωστό. Αυτό που δεν τους είπε -και δεν μας είπε- είναι το πώς ακριβώς έδωσε αυτή τη μάχη. Ποια ήταν τα όπλα του "πολεμιστή Τσίπρα";

Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο "πρώην" έδωσε μάχη, ώστε να φορτωθούν οι φορολογούμενοι τα χρέη της ΛΑΡΚΟ και να κρατηθεί έτσι στη ζωή η πτωχευμένη εταιρεία. Με αλλεπάλληλους διακανονισμούς, με εκπτώσεις στο ρεύμα και με άλλες μεθοδεύσεις, που επέτρεψαν στην εταιρεία να μείνει ζωντανή. Πλήρωναν οι φορολογούμενοι. No problem.

Και ομως παρά τους διακανονισμούς και τις εκπτώσεις που έκανε η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, η ΛΑΡΚΟ συνέχισε να μην πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει. Ποιος πλήρωσε και πληρώνει το φέσι; Οι Ελληνες φορολογούμενοι. Ετσι ξέρω να δίνω κι εγώ μάχες όμως. Αν πληρώνουν οι άλλοι, και πάλι no problem.

"Μην ξεχνάμε ότι εμείς δεν κρατήσαμε μονάχα ανοικτή την επιχείρηση, αλλά κάναμε και μια ρύθμιση με τη ΔΕΗ για φτηνό ρεύμα που έδωσε τη δυνατότητα αυτή. Άρα κι αυτό είναι ζήτημα που πρέπει να μπει στην εξίσωση μιας συνολικής λύσης", είπε υπερήφανος ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά είπαμε ο πρώην πρωθυπουργός δεν ήταν ποτέ πολύ δυνατός με τα νούμερα.

Τι άλλο δεν τους είπε ο πρώην πρωθυπουργός; Ότι όσο καιρό βρισκόταν στο Μαξίμου, ο υπουργός Οικονομικών προσπαθούσε να βρει τρόπο να πουλήσει την εταιρεία. Υπάρχει επιστολή του κ. Τσακαλώτου προς την Κομισιόν, που λέει ότι η κυβέρνησή του ψάχνει ιδιώτη επενδυτή. Δεν το είπαν του Σκουρλέτη, αλλά η επιστολή υπάρχει...

Η αφωνία Τσίπρα για τις ρυθμίσεις που προηγήθηκαν, για τα δυσεπίλυτα προβλήματα της εταιρείας,  συμβαδίζει με την αφωνία των συνδικαλιστών για το παρελθόν και τις διεκδικήσεις τους. Γιατί είναι φυσικά θεμιτή η αγωνία τους για τις δουλειές τους, αν θέλετε συμπάσχουμε μάλιστα, αλλά ορισμένα πράγματα πρέπει να τα θυμίσουμε. Γιατί μάλλον με χρονοκαθυστέρηση αγωνιούν για την τύχη της εταιρείας.

Οπως έχει γράψει στο παρελθόν το Capital.gr, οι συνδικαλιστές και η διορισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ διοίκηση της πτωχευμένης εταιρείας, ενώ η ΛΑΡΚΟ βυθιζόταν στα χρέη, διαπραγματεύονταν μέχρι τέλους, μια συλλογική σύμβαση που έβγαζε και βγάζει μάτι. Η Σύμβαση προέβλεπε όρους και παροχές, όπως υψηλούς πρώτους μισθούς για τους ανειδίκευτους εργάτες που αυξάνονταν ανάλογα με την ειδικότητα και την προϋπηρεσία, 23 διαφορετικά επιδόματα, παροχές όπως γαλοπούλα τα Χριστούγεννα και αρνί το Πάσχα, ακόμη και επιδότηση από το ταμείο της εταιρείας χοροεσπερίδων των συνδικαλιστών. Και η εταιρεία έμπαινε μέσα.

Προέβλεπε μέχρι και υψηλά πριμ παραγωγικότητας, την ίδια ώρα που όσο περισσότερο παράγει η εταιρεία τόσο περισσότερο χάνει. 

Το 2019, όπως ανέφερε ο Κωστής Χατζηδάκης, το μέσο μεικτό κόστος μισθοδοσίας για τους 1.082 εργαζόμενους της εταιρείας ήταν 40.558 ευρώ τον χρόνο, ενώ γι' αυτούς που δουλεύουν από 20 χρόνια και πάνω, είναι 62.500 ευρώ τον χρόνο. Pas mal.

"Θέλουμε βοήθεια από εσάς", είπε ο πρόεδρος των εργαζομένων, Ανδρέας Κορετζέλος στον Αλέξη Τσίπρα. Θεμιτό. Αρκεί να μην την πληρώσουμε πάλι εμείς…

Τι απάντησε ο κ. Τσιπρας; "Τυχόν νέες εργασιακές σχέσεις πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας διαβούλευσης που θα καταλήξει σε νέα συλλογική σύμβαση". Να η λύση στο πρόβλημα της ΛΑΡΚΟ. Απορώ πως δεν το είχαμε σκεφτεί τόσα χρόνια. 

Του Μανόλη Καψή-capital.gr