Του Σάββα ΚαλεντερίδηΌλοι πλέον γνωρίζου ότι η Τουρκία έχει χαράξει τη δική της στρατηγική και δεν είναι διατεθειμένη να την αλλάξει, όσες παραινέσεις και αν της απευθύνουν ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., οι ΗΠΑ, η Ρωσία.
Το σύστημα στην Τουρκία δεν είναι πρωθυπουργικοκεντρικό -όπως στην Ελλάδα-, αλλά κρατικοκεντρικό, που σημαίνει ότι το κράτος σχεδιάζει, διαμορφώνει πολιτικές και δόγματα, γίνονται επεξεργασίες σχεδίων στα διάφορα υπουργεία και κρατικούς φορείς, τα σχέδια έρχονται για συζήτηση στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) και από κει και μετά, όταν τύχουν της έγκρισης του ΣΕΑ, υλοποιούνται.
Υπό την έννοια αυτή, το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, που το επεξεργάζονταν οι Τούρκοι επιτελείς από το 2009, από τη στιγμή που εγκρίθηκε από το ΣΕΑ, άρχισε να υλοποιείται σταδιακά και σε διάφορες φάσεις.
Οι ασκήσεις, οι υπερπτήσεις, οι αιτιάσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, η μονομερής χάραξη ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο, η υπογραφή συμφωνίας με τη Λιβύη για τη χάραξη της μεταξύ τους ΑΟΖ, η χάραξη θαλασσοτεμαχίων μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, στην Αν. Μεσόγειο, η αίτηση διεξαγωγής ερευνών σε επτά περιοχές ανατολικά της Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, οι δηλώσεις για αποστολή ερευνητικού και γεωτρύπανου νοτίως της Κρήτης, είναι οι διάφορες φάσεις της υλοποίησης του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας.
Άρα, μάλλον είναι παιδαριώδες να περιμένει κανείς ότι
η Τουρκία θα κάνει πίσω, με διαβήματα και διαμαρτυρίες της Ελλάδας προς διάφορες κατευθύνσεις, τα οποία δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνονται.
Απλώς, είναι τραγικό λάθος να πιστεύουμε ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί η τουρκική επεκτατική πολιτική, όπως είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η Τουρκία θα αλλάξει τους σχεδιασμούς της, με παραινέσεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε οι αποφάσεις του ΟΗΕ, ούτε οι παραινέσεις των μεγάλων δυνάμεων είναι σε θέση να αποτρέψουν την Τουρκία και να την κάνουν να εγκαταλείψει τα σχέδιά της.
Η εισβολή στο έδαφος του Ιράκ, για την οποία δεν μιλάει κανείς, ούτε η ίδια η Βαγδάτη, η εισβολή και κατοχή μεγάλων περιοχών της Συρίας, η εισβολή στη Λιβύη, η παραβίαση του εμπάργκο όπλων που έχει αποφασίσει ο ΟΗΕ για τη Λιβύη και μάλιστα μπροστά στα μάτια της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, είναι ζητήματα που θα πρέπει να αναλύσουν διεξοδικά οι σχεδιαστές της ελληνικής στρατηγικής αντιμετώπισης της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου.
Η Τουρκία μας έχει δείξει και το έχει ανακοινώσει με τον πιο επίσημο τρόπο ότι έχει αποφασίσει να λεηλατήσει τεράστια τμήματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο και ότι θα ακολουθήσει το Αιγαίο.
Ο κόμπος έφθασε στο χτένι.
Η Ελλάδα έχει δύο επιλογές.
Η μια είναι να αποδεχτεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς και να παραχωρήσει στην Τουρκία τις θαλάσσιες περιοχές που συμπεριλαμβάνονται στον χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας.Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή, όπως δεν υπάρχει και χρόνος να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, όπως κάναμε ή για την ακρίβεια έκανε το πολιτικό σύστημα και τα παπαγαλάκια του επί δεκαετίες.
Η άλλη είναι να αντισταθεί, να εξουδετερώσει τα τουρκικά σχέδια και να αποτρέψει το σφετερισμό και τη λεηλασία των ελληνικών θαλασσίων ζωνών.
Αν και υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθώ για αμετροέπεια, ορισμένοι είχαμε προβλέψει το πού θα φτάσουμε και είχαμε προειδοποιήσει, δεχόμενοι προσβολές και χαρακτηρισμούς, όπως πατριδοκάπηλοι, πολεμοκάπηλοι, τουρκοφάγοι και άλλα τοιαύτα.
Οι άλλοι, τα φερέφωνα της εξουσίας, έλεγαν ότι αυτά που βλέπαμε να τεκταίνονται και να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, «δεν είναι τίποτα, τα κάνουν οι Τούρκοι για εξαγωγή της κρίσης, για εσωτερική κατανάλωση», ενώ όταν οι προκλήσεις ήταν εξώφθαλμες, μας πετούσαν και το αμίμητο «καλά και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο;».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όλοι αυτοί που αντί να προειδοποιούν την εξουσία και το λαό για τα επερχόμενα, έπαιζαν παιχνίδια στις πλάτες της ίδιας της πατρίδας, είναι αυτοί που έφεραν τον πόλεμο στην πόρτα μας.Εν τω μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια, όλοι αυτοί, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι-δημοσιολογούντες, διαμόρφωσαν ένα κλίμα στην ελληνική κοινωνία, που κάθε άλλο παρά της επιτρέπει να είναι έτοιμη να δεχτεί και να υποστηρίξει έναν πόλεμο.
Φοβικά σύνδρομα, δειλίες, ωχαδερφισμός, αδιαφορία, είναι μερικά από αυτά που επικρατούν σε σοβαρό τμήμα της κοινωνίας, τη στιγμή που η Τουρκία προετοιμάζει μεθοδικά την τουρκική κοινή γνώμη να υποστηρίξει τα σχέδιά της εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας.
Αυτοί που έφεραν τον πόλεμο στην πόρτα μας, υπό καθεστώς τεράστιας πίεσης, τρέχουν τώρα να υπογράψουν συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο, που έχουν τεράστιες «τρύπες» τις οποίες θα τις βρούμε μπροστά μας.
Όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτά δεν αρκούν.
Τα έχουμε ξαναγράψει προσφάτως.
Η Τουρκία γράφει το διεθνές δίκαιο και τις συμφωνίες των άλλων στα παλιά της οθωμανικά υποδήματα, και επιβάλει τα σχέδιά της με τη δύναμη των όπλων.Και όπως προανέφερα, σχεδιάζει προσεκτικά και προετοιμάζεται σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό, κοινωνικό, τουλάχιστον δέκα χρόνια, αυτά τα χρόνια που εμείς, ως χώρα, λέγαμε αυτά που ανέφερα πιο πάνω, διαλύοντας εκτός από την εθνική οικονομία και την αμυντική μας βιομηχανία και μειώνοντας τη θητεία σε επίπεδα επικίνδυνα για την εθνική μας άμυνα.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Να κάνουμε σε τέσσερις πέντε μήνες, όλα όσα έκαναν οι Τούρκοι τα τελευταία 10-15 χρόνια και μάλιστα πρέπει να κάνουμε περισσότερα, για να βγούμε νικητές από αυτό το παιχνίδι, με ή χωρίς πόλεμο.Και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι όσο φθάνουμε στο κρίσιμο σημείο, όπου θα ληφθούν οι μεγάλες αποφάσεις, ο καθένας θα κάνει τους λογαριασμού τους.
Τι έχει να χάσει και τι να κερδίσει.
Εκεί η Ελλάδα πρέπει με την μεθοδική προετοιμασία των ενόπλων δυνάμεων και όλων των φορέων που εμπλέκονται σε έναν πόλεμο, τις συμμαχίες και αποφασιστικότητά της, να δώσει το μήνυμα στην Τουρκία, ότι αν τολμήσει να στείλει ερευνητικό σκάφος ή γεωτρύπανο σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, αυτό που θα συμβεί δεν θα είναι ένα τοπικό θερμό επεισόδιο, αλλά ένας γενικευμένος πόλεμος, που είναι πολύ πιθανόν να είναι νικηφόρος για την Ελλάδα, αφού σε επίπεδο στρατηγικών όπλων υπερέχει της Τουρκίας.
Και θα πρέπει να γνωρίζουν στην Άγκυρα ότι αυτό θα οδηγήσει στον πολιτικό θάνατο τον Ερντογάν και την Τουρκία του σε περιπέτειες, που θα οδηγήσουν μέχρι και τη δημιουργία του Κουρδιστάν.
Άλλωστε, η Ιστορία είναι εκεί και δεν παραλείπει να διαλαλεί ότι οι λίγοι και αδύναμοι Έλληνες ήταν αυτοί που επαναστάστησαν απέναντι στους πολλούς και ισχυρούς Οθωμανούς, και ότι παρά την ανισορροπία δυνάμεων, οι Έλληνες ήταν εκείνοι που κέρδισαν την ανεξαρτησία τους και έτσι άρχισε το ξήλωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Από τους Έλληνες θα αρχίσει το ξήλωμα και της σύγχρονης Τουρκίας. Καλό είναι να το έχουν κατά νου αυτό όλοι.
Καλό βόλι.
Δημοσιεύεται στη δημοκρατία και το pontos-news
infognomonpolitics.gr/
Αξιολογο , μελετημενο και σοβαρο σχολιο, με φωκο τους κινδυνους που διαγράφονται στον οριζοντα εξ ανατολων, π~ απαιτουν συνεση, προετοιμασια με σωστους στρατηγικους στοχους κι ικανα προσωπα, μετημενες αναλυσεις αδυναμιών/ισχυων (ανισορροπιων)των πολεμικων δυναμεων μας*, καλυψη των κενων με συγχρονα συστηματα ... κ.α.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επεκτατικη πολιτικη του γειτονα συμμαχου μας πρεπει να σταματησει!!
Η Τουρκία θα επιτεθεί στην Ελλάδα μόνο αν διασφαλίσει την υποστηρίξει των ισχυρών δυνάμεων όπως έγινε στη Κύπρο, Ιράκ, Συρία και Λιβύη. Όλες αυτές οι εισβολές ήταν κκεφτοπολεμοι και ουδέποτε εισέβαλλε σε ένα οργανωμένο ισχυρό κράτος. Με την Ελλάδα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από γεωπολιτικής και στρατιωτικής ισχύος.Ακομη και στη περίπτωση της Κύπρου αν η Ελλάδα ενεργωποιουσε τη στρατιωτική της δύναμη η απόβαση θα ήταν μοιραία για τη Τουρκια. Οι Τούρκοι ψάχνουν για πτώματα να δείξουν την ισχη τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε μια καθαρή στρατιωτική αναμέτρηση με την Ελλάδα θα υποστούν ανυπολόγιστες καταστροφές και δεν θα ύπαρξη καθαρός νικητής. Η στρατηγική τους είναι ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός , οι απειλές για να αποκομίσουν γεωπολιτικά οφέλη. Παράδειγμα ο Έβρος όπου δεν εκτίμησαν την αποφασιστικότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης, ενδεχομένως νόμιζαν ότι κυβερνούσε ακόμη η Τάσσος με τον Κυριτση,και η εισβολή με παρανκμους μετανάστες έγινε μπούμερανγκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα πολυ καθησυχαστικο σεναριο φιλε μου σε μια εποχη που η επιθετικοτητα της φυλης Τουρκιας ειναι επιθετικη και ασυγκρατιτη, δες , οπως και συ διαπιστώνεις, Κυπρο, Ιρακ, Συρια, Λιβυη και το καταλαγιασμα των Κουρδων, προσθετω και εγω! Λες υποθετικα οτι, αν η Ελλαδα ενεργοποιουσε τη στρατιωτικη της δυναμη η αποβαση θα ηταν μοιραια για τη Τουρκια !Σημαινει αυτο, οτι εν γνωσει και των συνεπειων παραδωσαμε το κατεχωμενο τμημα της Κυπρου και συνεπαγει αυτο και τη παραδωση δικαιωματων της φυλης μας σε κυπριακα οικοπεδα?
ΔιαγραφήΙσως εισαι καλιτερα πληροφορημενος και να υπαρχουν και τετοιες συνομηλιες! Κι οσο τη συγκριση της καταστασης στον Εβρο που ηταν καπνογονος βομπα και καταληξαμε να ηρωποιουμε σημερα τον κ. Κουλη για το αυτονοητο, σιωπω, ντρεπουμενος΅!Αλλοιμονο να μην καναμε κι αυτο, λες και δεν καναν το ιδιο οι Αυστριακοι , οι Κροατες,οι Πολωνοι, οι Τσεχοι , ακομα και οι Ρουμανοι και οι Βουλγαροι!
Ενα μονο να μη σε κουραζω! Η κατοχή πλούσιων κοιτασμάτων πρώτων υλών συνδέεται συχνά με πολέμους, δες Ιράν - Ιράκ, εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, ο πόλεμος των Φόκλαντ και αλλου.
Οταν* μια οικονομία διαθέτει ενεργειακούς πόρους προικίζεται με ιδιότητες που συντελούν στην αναβάθμιση της εθνικής της δύναμης, μιας σύνθετης έννοιας που εκφράζει την ανθεκτικότητα του κράτους και τις προοπτικές διατηρησιμότητάς του. Συνεπώς, είναι κάτι πολύ περισσότερο από την εξασφάλιση ενεργειακών πόρων για την τροφοδοσία του παραγωγικού της δυναμικού. Ουσιαστικά σχετίζεται με τη δυνατότητα της κρατικής οντότητας να υπάρχει και να επηρεάζει την πορεία των πραγμάτων στην περιοχή όπου βρίσκεται, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να καθορίζει τους όρους εμπορίου και τη συμμετοχή της σε ευρύτερες κρατικές οργανώσεις.!!
*πηγη> Π. Πετράκης καθηγητής στο ΕΚΠΑ
Πρέπει να γνωρίζεις ότι έχει καταγραφεί στην Ιστορία η λέξη προδοσία της Κύπρου, που συνεπάγεται με την ανικανότητα της χούντας και τη διάλυση του κράτους εκείνη την εποχή και ακριβώς τότε επέλεξε η Τουρκία να εισβάλλει στη Κύπρο με την κάλυψη των Αμερικανών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ακομη και εκείνη την εποχή αν είχαν αφεθεί ελεύθερες οι Ελληνικές δυνάμεις να δράσουν η Τουρκία θα είχε υποστεί πανωλεθρία γιατί ούτε η αεροπορική μας δύναμη αναπτύχθηκε ούτε και το ναυτικό μας έδρασε. Εκείνη την εποχή η αεροπορία και το ναυτικό της Τουρκίας ήταν για κλαματα. 4 Έλληνικα υποβρύχια ήταν έτοιμα μεταξύ Κυρηνειας και Ατταλειας να βυθίσουν τα αποβατικα της Τουρκίας ενώ τα Miraz που σηκώθηκαν από τη Κρητη
εμποδίστηκαν ουσιαστικά από τους Αμερικανούς και έτσι οι Τούρκοι έκαναν περίπατο στη Κύπρο. Τα σχολια του Πετρακη δεν εχουν καμια σχεση με τη ικανοτητα μιας χωρας να προστατεψει την ακαιρεοτητα της. Ολες οι χωρες επιθυμουν να κατεχουν ενεργειακούς πόρους, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και μπορούν να τις κατακτήσουν με στρατιωτικές επεμβάσεις.
Όσο για τον Έβρο η κομματική σου εμπάθεια περιορίζει την ικανότητα σου να αναλύσεις τη τακτική της Τουρκίας με τη χρησιμοποίηση παράνομων μεταναστών για την διάβρωση της Ελληνικής κοινωνίας και κατά επέκταση αποσύνθεση της. Βλεπεις ? στη Λιβύη δεν χρησιμοποιεί Τούρκους στρατιώτες αλλά τρομοκράτες του ΙSIS. Πάντοτε ύπουλα και με πλαγιοσκοπησεις εκμεταλλευόμενη αδυναμίες και ανώμαλες καταστάσεις στις χώρες που θέλει να επικρατήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό για την αφέλεια του να επιτρέψει την ανενόχλητη εισροή παράνομων μεταναστών στη χώρα στηρίζοντας τα βρώμικα σχέδια του Ερντογάν. Ο Έλληνικος λαός πρέπει να κατανοήσει ότι οι σημερινοί παράνομοι μετανάστες δεν έχουν καμία σχέση με τις ανθρωπιστικές αξίες και αρχές, αλλά εκτελούν ενδεχομένως άθελά τους τα ύπουλα σχέδια του Ερντογάν.
Ισως; ο κυρ Βασιλης το αναρτησει , διαβασε το παρον κειμενο , μεταφραση απο τα γερμανικα ,ταυτιζεται με το δικο σου αν η Ελλάδα ενεργωποιουσε τη στρατιωτική της δύναμη η απόβαση θα ήταν μοιραία για τη Τουρκια! Καλη ιασκεδασ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ερώτημα "Τι θα ήταν αν;" συναρπάζει.
Αν δεν είχα πιει ένα ποτήρι πάρα πολύ? αν δεν είχα χάσει το τρένο που έπεσε... Αυτό που μερικές φορές θρηνούμε στην καθημερινή ζωή, μερικές φορές ανακουφισμένοι, ότι αυτό που θα είχε γίνει αν, θέλαμε να επισημάνουμε ως μη ρεαλιστικό από εμάς, ανεξάρτητα από το αν είναι Peer Steinbrück με το "Had, had, αλυσίδα ποδηλάτων" ή η γιαγιά λέει "Αν η λέξη αν δεν ήταν". Αλλού, αφήνουμε ακριβώς τέτοια κερδοσκοπία ν~ανθίσει - ειδικά στη μυθοπλασία.
Είτε πρόκειται για το "He's Back" του Timur Verme ή το μυθιστόρημα του Robert Harris το 1992 "Πατρίδα", το 1978 "SS-GB" του Len Deighton ή το "Conspiracy Theory Against America" του Philip Roth από το 2005, βρίσκουμε εναλλακτικά σχέδια σε σχεδόν όλα τα νευραλγικά σημεία ή σταυροδρόμι της ιστορίας. Επίσης στα γερμανικά: Ο Κρίστιαν Κράχτ δεν άφησε τον Λένιν να φύγει από την Ελβετία το 2007, για να κερδίσει τον κομμουνισμό εκεί και να γίνει η Ανατολική Αφρική η ιδανική Ελβετία. Το 2013, ο Hannes Stein , γνωστός στους αναγνώστες του "Κόσμου", γύρισε τον Franz Ferdinand πριν από το Σεράγεβο. Ο παγκόσμιος πόλεμος ακυρώθηκε και έτσι στις ευρωπαϊκές μοναρχίες του 21ου αιώνα τα ηλεκτρονικά βιβλία και τα μικροκύματα είναι γνωστά.
Μεταξύ όλων των αντιπαραδειών της δυνατότητας, εκείνοι που ασχολούνται με το Τρίτο Ράιχ - αν είχε αποφευχθεί αν είχε κερδίσει - κατέχουν τη μερίδα του λέοντος. Το 1989, ωστόσο, υπάρχουν λίγες λογοτεχνικές προσπάθειες διόρθωσης, όπως το "Land of Love" του Jörg-Uwe Albig από το 2006, στο οποίο οι άνεργοι της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας διαδηλώνουν και η ΛΔΓ καταλαμβάνει το FrG. «Μπορεί να μην ήμασταν έτοιμοι για την αγορά ακόμα», συλλογίζεται ο ήρωας. Παραδείγματα, μερικές φορές πιο επιτυχημένα, μερικές φορές πιο ασήμαντα, θα μπορούσαν να αναπαραχθούν εκτενώς.
Μυθοπλασία, είτε λογοτεχνία, ταινία ή παιχνίδια στον υπολογιστή, θα ήθελε κανείς να παραδεχθεί τέτοια ονειροπόληση, αλλά και σε σοβαρή ιστορία, η οποία ασχολείται με το πώς ήταν πραγματικά; Είτε αυτό ονομάζεται εναλλακτική ιστορία, αντίστροφη ή εικονική ιστορία, είναι σαφές ότι από το 1990 ένα πολλαπλάσιο του δημοσιεύονται σε ολόκληρη την ιστορία πριν από τη δημοσίευσή της. Εάν ο Βρετανός ιστορικός Richard J. Evans, ένας ιδιαίτερα σεβαστός ειδικός στο "Τρίτο Ράιχ", μιλά επίσης έξω για αυτό, πρέπει να είναι αρκετά πεπεισμένος ότι μπορεί να πει περισσότερα ή κάτι άλλο από τους πολλούς προκατόχους. Μεταξύ αυτών είναι εξαιρετικά σοβαρά ονόματα, ο Alexander Demant και ο Michael Salewski, ο μορφωμένος στο Χάρβαρντ Niall Ferguson, για να αναφέρουμε μόνο τους πιο διάσημους συγγραφείς σε αυτό το είδος. Το εξαιρετικά σαφές και ευανάγνωστο βιβλίο του Evans αποδεικνύει ότι οι πιο κερδοσκοπικοί σύντροφοι της συντεχνίας του είναι τόσο ευγενικοί όσο είναι αναμφισβήτητα τα ελαττώματά τους, οι αντιφάσεις και οι ψεύτικες ελπίδες. Αυτό εγείρει κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκά ερωτήματα. Το βιβλίο του προσφέρει μια πλούσια εισαγωγή στα βασικά και τις δυνατότητες της ιστοριογραφίας, ειδικά για τους μη ενδιαφερόμενους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την ιστορία.
Αλλά τι γίνεται με τις μερικές φορές πιο, μερικές φορές λιγότερο έξυπνη αναζήτηση για εναλλακτικούς τρόπους στην ιστορία; Είτε πρόκειται για την ανακούφιση που συνέβη με αυτόν τον τρόπο και δεν υπάρχει άλλος τρόπος, ή τη λύπη γι 'αυτό? Είτε επιμένεις ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί διαφορετικά, είτε πιστεύεις ότι αυτό θα έπρεπε να είχε συμβεί, μια βεβαιότητα είναι βέβαιη από την αρχή. Δηλαδή, ότι τα μελλοντικά σχέδια και εναλλακτικές ιστορίες τελικά να πω κάτι για το παρόν.
Σε κουρασα, Καλη Κυριακη και παυσε να μιλας για τον κ. Κουλη με τοσο μενος, η Ελλαδα εχει και αξιζει καλιτερους!!
Φαινεσαι ακαταλληλος για μελος στρατηγικου επιτελείου πολιτικου η στρατιωτικου φορεα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανατικος ΝΔουλας οπαδος και αντισυριζαιος, ωστε να μπορεις να επιριριπτεις εκει κάθε στραβο κι αναποδο!
Το τι λεει ο κ. καθηγητης Πετρακης γιατι γινονται πολεμοι για την εξασφαλιση πορων
ενργειας μαλλον δεν το διαβασες η δεν το καταλαβες, αλλ~ ομως τον απερριψες!!