Ζητείται επειγόντως μια σοβαρή αντιπολίτευση

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης διευκολύνει το έργο της κυβέρνησης. Αρκετοί υποστηρίζουν ακόμα, ότι η αδυναμία ουσιαστικής παρέμβασης της ηγετικής ομάδας του Σύριζα στα τεκταινόμενα, μόνο θετικά μπορεί να επιδράσει στις εξελίξεις. Όμως σε κάθε σοβαρή χώρα, πρέπει να υπάρχει παράλληλα με μια σοβαρή κυβέρνηση, μια εξ ίσου σοβαρή αντιπολίτευση.

Μια αντιπολίτευση που να ασκεί έλεγχο και που να προτείνει τη δική της πολιτική γραμμή. Που να πιέζει μαζί με την κυβέρνηση υπέρ των ελληνικών θέσεων στους θεσμούς που συμμετέχει και να στέκεται πλάι στην κυβέρνηση στο τείχος της υπεράσπισης της χώρας, απέναντι στους εξωτερικούς κινδύνους.

Η ευκαιρία που δίνεται στη Ελλάδα, μέσω των μέτρων ανακούφισης της οικονομίας να αλλάξει το μοντέλο και τη δομή της, είναι μοναδική. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει στο μυαλό της, το δικό της μοντέλο. Το Κίνημα Αλλαγής, επικαλείται την

ανάγκη επιστροφής της σοσιαλδημοκρατίας και αναμασά τα γνωστά. Η αξιωματική αντιπολίτευση τι κάνει; Θα απαντήσω απλά για να το καταλάβει και ο πλέον αδιάφορος αναγνώστης. Η ηγετική ομάδα του Σύριζα ασκεί μικροπολιτική του εικοσιτετράωρου.

Ή είναι τόσο ανίκανη που δεν μπορεί να βάλει δυο-τρεις σκέψεις σε ένα χαρτί, ή ηθελημένα συνεχίζει να μολύνει τον πολιτικό λόγο και την καθημερινότητα με φούσκες που διογκώνονται ταχύτατα και σκάνε το ίδιο εύκολα. Αλήθεια, τι έγινε η φούσκα με το γνωστό hashtag «θα λογαριαστούμε μετά», στο οποίο είχαμε αντιπαρατεθεί σθεναρά με το άρθρο μας: «#ΜεταΘαΛογαριαστούμε; Μας απειλούν οι υπάνθρωποι»; Τι έγινε η φούσκα της δήθεν σκανδαλολογίας για τις ιδιωτικές κλινικές και τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, το οποίο είχαμε αποδομήσει με λογικά επιχειρήματα στο άρθρο: «Η υστερία του Σύριζα με τις ΜΕΘ και οι αριθμοί»; Τι έγινε με τη φούσκα των προτάσεων των εμπροσθοβαρών μέτρων, μου μοιάζουν σαν καρικατούρα, μπροστά στον ευρωπαϊκό κρουνό ρευστότητας, που πέτυχε η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Και τελικά τι υποστηρίζει σήμερα η αντιπολίτευση, για τους ανθρώπους και τους αριθμούς, που αποτελεί το αγαπημένο της δίλημμα, στην προσπάθεια της να φανεί ότι αποτελεί τον μοναδικό κοινωνικό φάρο της χώρας ; Ότι οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς, οπότε καλώς έγινε το lock down και κακώς άνοιξε η αγορά, ή ότι οι αριθμοί είναι πάνω από τους ανθρώπους, οπότε κακώς έγινε το lock down και ευτυχώς άνοιξε η αγορά;

Δυστυχώς, η αντιπολίτευση αδυνατεί να συμβάλει στον προβληματισμό για την επόμενη ημέρα. Στον προβληματισμό για την μετάβαση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σε ένα άλλο επίπεδο. Στην προσπάθεια για την δημιουργία και ανάπτυξη μιας οικονομίας, βασισμένη στην γνώση και στον καινοτομία.

Δυστυχώς, αναδύθηκε για μια ακόμη φορά, το πρόβλημα της χαοτικής απόστασης των αντιλήψεων του Σύριζα από την πραγματικότητα και από τις προκλήσεις της εποχής. Ο Σύριζα τις τελευταίες ημέρας με την ευκαιρία της συζήτησης για την Παιδεία στο κοινοβούλιο, “έφτυσε” στο πρόσωπο την πλειονότητα των ελληνικών οικογενειών. Οικογένειες που παλεύουν με νύχια και δόντια για την μόρφωση των παιδιών τους. Για να πάνε σε καλά σχολεία, να μάθουν καλά αγγλικά και να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια για την ζωή τους. Οικογένειες που γνωρίζουν ότι η μόρφωση, ανοίγει δρόμους και μεταβάλει το status των πολιτών, ειδικά σήμερα.

Η απαξίωση του Νομπελίστα που ηγείται της επιτροπής για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, η απαξίωση της έννοιας των προτύπων σχολείων, η καταδίκη της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία και ο εναγκαλισμένος με το πιο σκοτεινό και οπισθοδρομικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που δεν είναι άλλο, από την συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ, δίνει τα λάθος μηνύματα, τις λάθος στιγμές.

Φυσικά και η ηγετική ομάδα του Σύριζα ουδόλως πιστεύει όσα δηλώνει, αφού τα δικά της παιδιά, πηγαίνουν σε προνομιούχα σχολεία και ετοιμάζονται για σπουδές στο εξωτερικό. Εκτιμά όμως ότι η εκλογική βάση του 20% του Σύριζα, δεν αντιλαμβάνεται την ανακολουθία κι ότι απλά αρέσκεται στο να ακούει αυτά τα οκνηρά και αιχμηρά επιχειρήματα.

Είναι χρήσιμες οι θέσεις που διατυπώνει ο Σύριζα σήμερα; Βοηθούν σε κάτι;

Συμβάλλουν στην διαχείριση της κρίσης και στο ξεπέρασμα της; Ή μήπως με νύχια και δόντια προσπαθούν να συγκρατήσουν τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του, για να μην δραπετεύσει; Ο τόπος έχει ανάγκη από μια δυνατή αντιπολίτευση που να κρίνει, να ελέγχει και να προτείνει. Δυστυχώς, ο Σύριζα ακολουθεί την ίδια συνταγή που ακολουθούσε την περίοδο 2008-2014. Τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει. Το ίδιο και οι προτεραιότητες της κοινωνίας.

Την ίδια στιγμή που ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνει στη Βουλή ότι η επένδυση στην Παιδεία αποτελεί όρο εθνικής επιβίωσης, η ηγετική ομάδα του Σύριζα μασάει την γλώσσα της με μισόλογα, υπερασπιζόμενη ένα εκπαιδευτικό σύστημα που είναι ήδη νεκρό. Ευτυχώς σήμερα έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει. Είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει και μια αντάξια αντιπολίτευση, με γνώσεις και προτάσεις;

Κων. Χαροκόπος-in.gr
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής