Η ισχύς της Ελλάδος...

Το σόου που έστησε ο Ταγίπ Ερντογάν στην Αγία Σοφία δεν ήταν απλώς προκλητικό. Ηταν και γελοίο για τα μέτρα του 21ου αιώνα. Στην εποχή κατά την οποία ο κόσμος ενοποιείται από τα δίκτυα, αυτός προσπαθεί να χωρίσει λαούς και θρησκείες. Οταν όλοι μιλούν για τις προκλήσεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, στην Τουρκία συζητούν το ξίφος του ιμάμη. Οταν ολόκληρη η ανθρωπότητα κοιτάζει μπροστά, ο Ερντογάν ονειρεύεται το 1453. Ο δημοσκοπικώς απελπισμένος από τις προσευχές πιάνεται. Η οικονομία της Τουρκίας είναι σε μαύρα χάλια και ο πρόεδρός της προσφέρει θεάματα αντί άρτου. Αυτό δεν κάνουν όλοι οι λαϊκιστές;
Ασχέτως όμως των κινήτρων που έχει ο Ταγίπ Ερντογάν, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα του προηγούμενου αιώνα είχαν παράλογα θεμέλια, όπως οι θεωρίες περί υπεροχής κάποιων φυλών.

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι πολλάκις στρωμένος με γελοίες προθέσεις. Συνεπώς η Ελλάδα, που εκ των
πραγμάτων γίνεται το σύνορο της Δύσης στην περιοχή, πρέπει να έχει τα έχει τα μάτια της ανοιχτά. Πρέπει να απαντά στις προκλήσεις, ανεξαρτήτως της γελοιότητας των κινήτρων που όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν.
Γεννάται όμως ένα ερώτημα: ποια είναι η ενδεδειγμένη απάντηση στις προκλήσεις της γείτονος; Υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι αυτός ο Τούρκος, Τούρκους θα πρέπει να μας κάνει, διότι «μόνο αυτήν τη γλώσσα καταλαβαίνει ο Ερντογάν». Να απαντήσουμε στη γελοιότητα με αντίστοιχη γελοιότητα, όπως π.χ. «να μετατρέψουμε το μουσείο Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη σε μουσείο μνήμης Γενοκτονίας του Ελληνισμού». Αυτό θα εκτονώσει το θυμικό κάποιων και είναι σίγουρο ότι αυτοί θα διαδηλώσουν ντυμένοι στα γαλανόλευκα, όπως κάποιοι άλλοι αντιστοίχως διαδήλωσαν στην Αγία Σοφία ντυμένοι στα κόκκινα.
Ομως η ισχύς της Ελλάδος είναι η Δύση. Από την εποχή της μεγάλης Επανάστασης του 1821, όσο πληθυσμιακό και στρατιωτικό μπόι μάς έλειπε, το αναπληρώναμε με κατάλληλες συμμαχίες, προπαγανδίζοντας ότι σε αυτή τη γωνιά της Βαλκανικής δεν κατοικούν οι τυπικοί τσαμπουκαλήδες της Ανατολής, αλλά κληρονόμοι της Αρχαίας Ελλάδας και φορείς του Διαφωτισμού. Οι ελληνοτουρκικές διαφορές δεν είναι οι τυπικές βαλκανικές συγκρούσεις, αλλά μεταξύ μιας χώρας που η ηγεσία της κοιτάει στον μεσαίωνα και μιας άλλης που προσδοκά το μέλλον, μιας που θέλει να γίνει οθωμανική και η άλλη ευρωπαϊκή.
Η Ελλάδα πρέπει να απαντά με σθένος στις προκλήσεις του Ερντογάν, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά τη θέση της στον κόσμο. Αν και είναι, εκ της γείτονος, αναγκασμένη να ασχολείται με θέματα του 15ου αιώνα, δεν πρέπει να ξεχνά ότι η εθνική της επιβίωση εξαρτάται από το αν κερδίσει τα στοιχήματα του 21ου αιώνα. Μπορεί να μη συνορεύουμε με το Βέλγιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε σαν τον περίγυρό μας.
Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή