Πάλι διδάσκει ο Τουρνεσόλ

Υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση γύρω από την έννοια του σεξισμού. Εν μέρει, η σύγχυση αυτή είναι σκόπιμη, εκ μέρους εκείνων που εκμεταλλεύονται την αφέλεια του πλήθους. Διάβαζα, π.χ., σε ένα άρθρο στο CNN (στη διεθνή έκδοση), ότι ο Τραμπ έκανε «σεξιστική επίθεση» στην υποψήφια αντιπρόεδρο των Δημοκρατικών, Κάμαλα Χάρις, επειδή τη χαρακτήρισε κακιά και μοχθηρή.
Ενας άνθρωπος ο οποίος επαίρεται ότι του αρέσει να αρπάζει τις γυναίκες από το «pussy», όπως ο πρόεδρος Τραμπ, είναι πάντα ικανός για το αδιανόητο της ωμότητας· στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν υπάρχει σεξισμός. Μοχθηρός και κακός μπορεί να είναι κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου και γένους. Μπορεί οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί να είναι προσβλητικοί, άδικοι και ανυπόστατοι, δεν είναι όμως σεξιστικοί ούτε σε καμία περίπτωση χαρακτηρίζουν το σύνολο των γυναικών.
Επειδή, λοιπόν, είναι τόσο ευρεία εκείνη η εσφαλμένη αντίληψη που αναγορεύει σε
σεξισμό κάθε κριτική –βάσιμη ή μη– εις βάρος γυναικών και επειδή, επιπροσθέτως, η σύγχυση αυτή επιτρέπει σε διάφορους αυτόκλητους χωροφύλακες των προοδευτικών ηθών να γενικεύουν την κατηγορία του σεξισμού σε κάθε είδους κριτικής κατά γυναικών (και ιδίως όταν αυτές ανήκουν στην Αριστερά), ο Κώστας Γαβρόγλου με τη μεγαλειώδη γκάφα του προσέφερε μια σπουδαία υπηρεσία. Διότι με τον κατ’ αρχάς βλακώδη και κατόπιν σεξιστικό ισχυρισμό του, μέσω Twitter, ότι η Νίκη Κεραμέως «ενισχύει το στερεότυπο ότι οι γυναίκες δεν σκαμπάζουν από μαθηματικά», ήλθε ο άνθρωπος να εξηγήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τι είναι πραγματικά ο σεξισμός.
Σε μια εποχή ασάφειας γύρω από τον όρο και υστερόβουλης κατάχρησής του, ο τέως υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο καθηγητής Τουρνεσόλ της ριζοσπαστικής Αριστεράς, έρχεται να διαλύσει τα νέφη της σύγχυσης και να εξηγήσει με τον παραστατικότερο τρόπο τι είναι σεξισμός: όχι με τον λόγο του, αλλά με το ίδιο το παράδειγμά του! Να του αναγνωρίσω και την αυταπάρνηση που επιδεικνύει, λοιπόν, εκτός από την ανεκτίμητη εκπαιδευτική υπηρεσία που προσφέρει.
Και επειδή ο σεξισμός, όπως κάθε άλλη διάκριση βασισμένη στο φύλο ή στη φυλή, είναι πρωτίστως βλακεία, ο καλός καθηγητής δεν παρέλειψε να διδάξει ούτε αυτή την όψη της προκατάληψης, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει το σφάλμα του. «Οταν η κ. Κεραμέως», γράφει στο επεξηγηματικό σχόλιό του, «κάνει μια δήλωση που πάσχει από μαθηματική άποψη, αναπαράγει αυτό το στερεότυπο, αυτή τη λανθασμένη άποψη ότι οι γυναίκες δεν τα πάνε καλά με τα μαθηματικά».
Εδώ, ο σοφός καθηγητής υποδύεται άριστα τον βλάκα, διότι υπονοεί τον σεξισμό ως υπόθεση εξαρτώμενη από αντικειμενικές αποδείξεις και όχι ως προκατάληψη που προϋπάρχει της πραγματικότητας μέσα στο κεφάλι κάποιου. Στην προκειμένη περίπτωση, η προκατάληψη βρίσκεται στο δικό του κεφάλι, αφού αυτός αναγνωρίζει στην Κεραμέως το στερεότυπο και το επικαλείται.
Αν είχε παραδεχθεί νωρίς και ευθέως το λάθος του (ο πρώτος είναι που άλλο ήθελε να πει και αλλιώς του βγήκε;), σήμερα το θέμα θα είχε ήδη μπαγιατέψει και αύριο θα είχε ξεχαστεί. Χάρη στην αλαζονεία του, όμως, που τον κάνει να επιμένει εγωιστικά στο λάθος και να γελοιοποιείται, ο Κ. Γαβρόγλου κατορθώνει να ενισχύσει τη δύναμη του παραδείγματός του για το νόημα του σεξισμού.
Ομολογώ τον θαυμασμό μου προς τον Κ. Γαβρόγλου, διότι αν και πέρασε από τα ύπατα αξιώματα, αν και συγχρωτίσθηκε και συνομίλησε με τα μεγαλύτερα πνεύματα του αιώνα (Τσίπρα, Καρανίκα, Κούλογλου κ.ά.), μένει πρώτα απ’ όλα ένας δάσκαλος!
Στη φύση του
Η διδασκαλία είναι κάτι τόσο φυσικό στον σύντροφο Γαβρόγλου, ώστε πηγάζει από μέσα του αυθόρμητα, ακόμη και για θέματα στα οποία είναι αδιάβαστος. Στο επίμαχο τουίτ για την υπουργό Παιδείας, λ.χ., βρίσκει την ευκαιρία να θίξει και την παρουσία του Αλκιβιάδη Στεφανή σε εκδήλωση της Ενωσης Αποστράτων στον Γράμμο: «Εστειλαν υφυπουργό της κυβέρνησης σε γιορτή μίσους», γράφει κατεχόμενος από την ιερή αγανάκτηση της ηθικής ανωτερότητάς του. Μάλλον αγνοεί, όμως, ότι στις αρχές του μηνός η Νεολαία του κόμματός του οργάνωσε τριήμερο κάμπινγκ στον Γράμμο, με πρόγραμμα κομμουνιστικού ρετρό, που θα ζήλευαν και οι πρώτοι διδάξαντες της ΚΝΕ.
Ο υφυπουργός Στεφανής πήγε για ψηφοθηρικούς λόγους, φαντάζομαι, διότι πρόκειται να πολιτευθεί και σκοπεύει να ξεκινήσει με τις ψήφους των συναδέλφων του εν όπλοις. Μπορεί, επίσης, να πήγε και επειδή πίστευε στην τιμή που αρμόζει στους πεσόντες του Ελληνικού Στρατού κατά τον Εμφύλιο. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Γιατί, όμως, η τιμή στους νεκρούς της μιας πλευράς είναι γιορτή μίσους, ενώ της άλλης δεν είναι; Αντιθέτως, το κόμμα τους προέβαλε το κάμπινγκ στον Γράμμο ως «πολιτιστική εκδήλωση». Ισως επειδή, κατά την άποψή τους, η δική τους πλευρά στον Εμφύλιο πολεμούσε (και σκότωνε) κυρίως από αγάπη. Την υπέρτατη αγάπη, που σε σκοτώνει για να σε κάνει καλύτερο...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή