Να κάνουμε τον σταυρό μας

Επιστρέφω στο κολαστήριο και στη Μόρια. Στον τόπο του εγκλήματος. Στάχτες και μπούρμπερη λοιπόν. Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής. Η επέλαση της πύρινης φλόγας. Όλα ταιριάζουν. Όπως το καζάνι της κολάσεως.

Επιστρέφω να διευκρινίσω μερικά «πραγματάκια». Όπως, λόγου χάριν, πως πέντε οι κυβερνήσεις που «έφτιαξαν» το «καζάνι». Όμως η κυβέρνηση Πικραμένου με τις ελάχιστες, ίσως και μηδενικές ευθύνες. Ετσι δεν είναι;
Στοιχεία και αριθμούς δεν υπολογίζω. Και δεν υπολογίζω για τον απλούστατο λόγο πως είμαι «κουμπωμένος» και καχύποπτος με την ελληνική Αριθμητική. Τα ίδια και χειρότερα έκαμαν με την Στατιστική υπηρεσία και το δημοσιονομικό χρέος. Αντε βγάλε άκρη

Ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου «οικοδόμησε» αυτό το (κατ ευφημισμό) «Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης» μεταναστών και προσφύγων για να «φιλοξενηθούν» σ αυτό περί τις δυόμιση χιλιάδες κατεστραμμένες ψυχές. Τελικώς ο αριθμός εκτινάχθηκε. Πότε; Και επί κυβερνήσεως Σαμαρά και επί Τσίπρα και επί Κυριάκου.
Πόσοι τελικά στριμώχθηκαν, στέναξαν δεν ξέρω. Ο Κυριάκος κατηγορούσε τον Τσίπρα πως σ αυτό το κολαστήριο «στεγάστηκαν» καμιά εικοσαριά χιλιάδες. Ο Τσίπρας ισχυρίζεται πως το παρέδωσε με 5. 500 και πως επί Μηταράκη ο αριθμός εκτινάχθηκε στις 12. 000. Ο Μηταράκης ισχυρίζεται πως από τις είκοσι και άνω χιλιάδες που παρέλαβε από Τσίπρα, κατάφερε να «αφαιρέσει» τους μισούς και τους υπόλοιπους σε άλλες περιοχές να σκορπίσει

Σημασία έχουν τρία γεγονότα. Το πρώτο πως η μικρή, αντιπαραγωγική και καταχρεωμένη Σωρακώσταινα, παρέλαβε από τους συμμάχους μια καυτή, ζεματιστή πατάτα. Αν και η Ελλάδα δεν συμμετείχε στους βομβαρδισμούς, τις γενοκτονίες και σε όλα τα άλλα ευρωπαικά «σπορ», εντούτοις, αναγκάστηκε να μετατραπεί σε χωματερή ανθρώπινων «ερειπίων». Άλλος γλεντάει, άλλος πληρώνει

Το δεύτερο, πως η στοιχειώδης δικαιοσύνη επιβάλλει σ αυτούς του μεγάλους, τους τρανούς παικταράδες που έχουν μετατρέψει πολλές αραβικές χώρες σε κρανίου τόπο, αυτοί και όχι εμείς, να παραλάβουν, να φιλοξενήσουν, να περιθάλψουν και να αφομοιώσουν στις κοινωνίες τους όλους αυτούς που τους άφησαν άστεγους, κατεστραμμένους, ορφανούς, απελπισμένους, και αδέκαρους. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Σιγά που θα το έκαναν. Σκάσε και κολύμπα. Αλλιώτικα δεν έχει ούτε δανεικά, ούτε προστασία

Το τρίτο πως όλες οι κυβερνήσεις-και οι πέντε, κυρίως οι τέσσερις, δηλαδή Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας, Κυριάκος-βρέθηκαν είτε αδιάβαστοι, είτε χωρίς σχέδιο, είτε ασυντόνιστοι, είτε ανοργάνωτοι, είτε άσχετοι. Θα έλεγα μάλιστα πως η περίπτωση του Νότη Μηταράκη, υπουργού Μεταναστευτικής πολιτικής και Ασύλου, είναι από τις χειρότερες

Γιατί εκτός των άλλων, το κρίσιμο έχει να κάνει με τον Covid 19 . Τι έκανε όλους αυτούς τους μήνες; Γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες Υγείας δεν «ξεσκόνιζαν» επί 24ωρου βάσεως όλο αυτό το πλήθος των στριμωγμένων πλασμάτων; Δεν πέρασε καν από το μυαλό του πως εκεί σ αυτό το κολαστήριο, αλλά και σε άλλα, επωάζεται ατομική βόμβα; Τώρα κυρ Νότη μου τι θα γίνει; Πόσοι εξ αυτών οι μολυσμένοι; Πόσοι ακόμα θα νοσήσουν; Και πως γίνεται από τη μια ο βομβαρδισμός για την λήψη μέτρων με την διαρκή και μονότονη καμπάνια υπέρ μασκοφόρων, και από την άλλη όλες αυτές οι εστίες που έτσι κι αλλιώς είναι φιλικές σε κάθε μικρόβιο και κάθε ιό, όλες αυτές να μείνουν ακάλυπτες, ασύδοτες και απροστάτευτες; Ε;

Το μεταναστευτικό και προσφυγικό «εργαλειοποιήθηκαν». Για εσωτερική κατανάλωση. Για να χαιδεύουμε τα αυτιά ακραίων απόψεων. Αντι να λύνουν προβλήματα, δημιουργούσαν χειρότερα. Το κολαστήριο στη Μόρια είναι η συμπύκνωση όλων των παραμέτρων. Ανικανότητας, αδυναμίας, προχειρότητας, κουτοπονηριάς, προπαγάνδας και πάει λέγοντας.

Αν κοντά σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την Καφκική γραφειοκρατία. Τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Τον έρποντα και ενίοτε φανερό ρατσισμό. Καθώς και το γεγονός πως η παραγωγική βάση της Σωρακώσταινας αδυνατεί να αφομοιώσει όλο αυτό το πλήθος των προσφυγο-μεταναστών, το συμπέρασμα μελαγχολικό. Να κάνουμε το σταυρό μας που η στάχτη και η μπούρμπερη περιορίστηκαν εντός ενός χωρίου με το όνομα Μόρια! 
Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ