Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας με θέα τη Μακρόνησο

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι ο κ. Τσίπρας «θα το γυρίσει», αναφερόμενοι φυσικά στο πολιτικό στραπάτσο που υπέστη με το σπίτι στο Σούνιο. Αν πράγματι το πιστεύουν (και δεν τον λένε προσχηματικά), νομίζω ότι είναι το μόνο κόμμα που δύσκολα μαθαίνει από τα λάθη του. Εδώ δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με το πρακτικό σκέλος της υπόθεσης και καλοπροαίρετα δέχομαι ότι όλα έγιναν όπως τα περιέγραψε ο τέως πρωθυπουργός. Τον έδιωξαν από το παλιό εξοχικό, βρήκε τον «καλό ταβερνιάρη» και τον ιδιοκτήτη Περόνε και νοίκιασε για τους λόγους που εξήγησε σε χαμηλή τιμή.

Πολιτική, όμως, είναι πάνω απ' όλα η «διαχείριση των συμβόλων». Το γνωρίζουν οι πάντες και περισσότερο από όλους ένας Αριστερός ηγέτης με τη διαδρομή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Δεν θα μας ρίξει ένα κ@λ@σπιτο», είχε πει ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος για την περίφημη ροζ βίλα του Ανδρέα και της Μιμής, αναγνωρίζοντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε θέματα που δεν έχουν να κάνουν άμεσα με την «πολιτική», αλλά με τους πολιτικούς και τη δημόσια εικόνα τους. Το ξέρει ή το διαισθάνεται και ο Αλέξης, γι’ αυτό άλλωστε... χαράμισε σχεδόν τριάντα λεπτά μιας τηλεοπτικής συνέντευξης για να απαντήσει, με τον τρόπο που εκείνος πιστεύει καλύτερο, στους επικριτές του, αλλά κυρίως να πείσει τους πολίτες.
Δικαιούται ένας τέως πρωθυπουργός να νοικιάσει εξοχικό σπίτι, όπως αυτό στο Σούνιο; Προφανώς και δικαιούται. Το πρόβλημα αρχίζει όταν επιχειρεί να εμφανιστεί ως αρχηγός της Αριστεράς και εκφραστής των μην προνομιούχων και... συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω να κρυφοκοιτάζει προς τη γοητεία της μπουρζουαζίας. Δύσκολο να πείσει τον Αριστερό για την ειλικρίνειά του, όταν επιλέγει ένα σπίτι με θέα προς τη Μακρόνησο, την «Ακρόπολη» της Αριστεράς. Πήγαν χαμένα και τα μεγάλα λόγια και το προσκύνημα στην Καισαριανή. Η ανακολουθία λόγων και πράξεων όταν γίνει αντιληπτή φέρνει την πολιτική απαξίωση.

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας έπαιξε με διπλά χαρτιά και ως πρωθυπουργός και ως αρχηγός της αντιπολίτευσης. Από τη μια καλλιέργησε την εικόνα ενός πολιτικού που μένει στο νοίκι και ζει ταπεινά και από την άλλη έκανε σημαία τα σπίτια και την οικονομική κατάσταση του βασικού πολιτικού του αντιπάλου, του κ. Μητσοτάκη. Από το σπίτι «του Βολταίρου» της Μαρέβας στο Παρίσι (που ερευνήθηκε λεπτομερώς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2017-18, αλλά δεν προέκυψε τίποτα ) έως το «τσουρέκι», το ποδήλατο στην Πάρνηθα και το σύνθημα «ζουν αλλού, ζουν αλλιώς», προσπάθησε να πλήξει τον Κυριάκο σε ζητήματα ηθικής, κοινωνικής αναλγησίας και ταξικής διαφοροποίησης. Επεδίωξε μάλιστα να αλλάξει την ατζέντα γιατί κατάλαβε ότι οι πολιτικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν αδιάφορη την κοινωνία. Είναι ενδεικτικό ότι μόλις προχθές δημοσκόπηση της Alco (που συνήθως εμφανίζει ποσοστά ευνοϊκά για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης) παρουσιάζει τη Ν.Δ. στο 38%, τον ΣΥΡΙΖΑ στο 22,6%, τον Μητσοτάκη στο 42% και τον Τσίπρα στο 23%. Το χειρότερο όλων, ότι μόλις το 17%, δηλαδή ούτε καν το δημοσκοπικό ποσοστό, πιστεύει ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνούσε καλύτερα απ' ό,τι η σημερινή.

Ο τέως πρωθυπουργός δείχνει πολύ εκνευρισμένος από τις διαστάσεις που πήρε η υπόθεση με το σπίτι στο Σούνιο. Τι περίμενε όμως, να του χαριστούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι; Μόνος έβαλε τους κανόνες στο παιχνίδι και με αυτούς την... πάτησε. Και αντί να καταλάβει το λάθος του, επιμένει να το κάνει χειρότερο. Θα προσπαθήσει, λένε στην Κουμουνδούρου, να το «γυρίσει» ανοίγοντας ξανά και ξανά θέματα για σπίτια, συζύγους κ.λπ. Νομίζω ματαιοπονεί. «Τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα», που έλεγε και ο Λένιν, και δεν αλλάζουν. Ο Κυριάκος όταν ηττηθεί, δεν θα ηττηθεί ούτε για τον «Βολταίρο», ούτε για τις «Βερσαλλίες», ούτε για το σπίτι στο Λυκαβηττό. Είναι γόνος μιας αστικής οικογένειας, παιδί ενός πρώην πρωθυπουργού. Κρίθηκε για αυτά. Τώρα θα κριθεί για τις πολιτικές του και την αποτελεσματικότητά του. Αντίθετα, ο Αλέξης θα κριθεί για αυτά που δείχνει αλλά δεν είναι. Και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο λαός δεν συγχωρεί την κοροϊδία. Ετσι εξηγείται και η ταραχή του.

 Μπάμπης Κούτρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ