Και η συνωμοσία της Novartis δεν είναι τραμπισμός;

Στην συμπεριφορά του Τραμπ, στα χρόνια της θητείας του, συμπυκνώνεται ένας νεομουσολινισμός και η βάναυση καταπάτηση των θεσμών. Αποκλειστικό κριτήριο τού τρόπου που πολιτεύτηκε ο απερχόμενος Πρόεδρος ήταν η παράκαμψή τους, εφόσον δεν εξυπηρετούσαν ή έθεταν φραγμούς στην πολιτική του. Γιατί το σύστημα με το οποίο είναι οργανωμένη η πολιτική ζωή των ΗΠΑ διαθέτει πολλές ασφαλιστικές δικλείδες που το προστατεύουν. Έτσι, όλοι οι Πρόεδροι στο παρελθόν, πλην ενός, του Νίξον, δεν διανοήθηκαν να μην τις σεβαστούν. Μια από αυτές τις πολλές ασφαλιστικές δικλείδες είναι η διαδικασία μετάβασης από τον έναν Πρόεδρο στον επόμενο. Αυτήν ακριβώς την διαδικασία επιχείρησε προχθές να τορπιλίσει ο Τραμπ. Μάλιστα, με πρόσφατη δήλωση του, καυχιέται για τα έκτροπα που έγιναν λέγοντας πως «δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτήν την μέρα.»

Φυσικά και δεν θα την ξεχάσουμε, όχι όμως για τους λόγους που υπονοεί ο απερχόμενος Πρόεδρος, αλλά γιατί

πέραν όλων των άλλων υπήρξαν και τέσσερις νεκροί. Γιατί όμως έφτασε ο Τραμπ σε αυτό το έσχατο σημείο πόλωσης; Γιατί δεν αποδέχθηκε την ήττα του που σφραγίστηκε με μια διαφορά εφτά εκατομμυρίων ψήφων υπέρ του αντιπάλου του; γιατί αμφισβήτησε τα αποτελέσματα των επανακαταμετρήσεων και των δικαστικών αποφάσεων που απέρριπταν σωρηδόν τους ισχυρισμούς του; 

Για έναν απλό λόγο. Γιατί δεν αποδέχεται πως το παιχνίδι της διαδοχής αποτελεί ένα από τα ουσιώδη γνωρίσματα της δημοκρατίας. Γιατί πρωτόγονος ο τρόπος της πολιτικής σκέψης του δεν αναγνωρίζει πολιτικούς αντιπάλους, αλλά μόνον εχθρούς, εναντίον των οποίων δολοπλοκούσε. Έψαχνε να βρει έντεκα χιλιάδες ψήφους για να ανατρέψει ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Αδίστακτος στην αφέλεια του. 

Εννοείται πως αυτά τα χαρακτηριστικά που αποτυπώθηκαν στο φαινόμενο Τραμπ προϋπήρχαν, κάποια δε από αυτά τα γευτήκαμε κι εμείς στην Ελλάδα. 

Γιατί τραμπισμός είναι να δηλώνεις πως ο στρατός θα εγγυηθεί την εσωτερική τάξη και ασφάλεια.

Γιατί τραμπισμός είναι να θέλεις να ελέγξεις τους τηλεοπτικούς σταθμούς ή να τους περιορίσεις με δυσώδεις μεθοδεύσεις.

Γιατί τραμπισμός είναι να χαρακτηρίζεις πολιτικό ακτιβισμό τους τραμπουκισμούς των ομοϊδεατών σου.

Γιατί τραμπισμός είναι να θέλεις να κλείσεις στην φυλακή τους πολιτικούς σου αντιπάλους με κατασκευασμένα στοιχεία. Πλήρης ευτελισμός των θεσμών και της διάκρισης των εξουσιών. Για να είμαι ειλικρινής και δίκαιος, συνωμοσία σαν αυτή της Novartis ούτε ο Τραμπ δεν διανοήθηκε να μεθοδεύσει. Ίσως δεν είχε κάποιον σαν τον Ρασπούτιν και τον μέντορά του. Ίσως δεν είχε τόσο διεστραμμένο μυαλό και ο ίδιος.

Όλα αυτά τα συμπτώματα τα ζήσαμε στην πατρίδα μας στην αλήστου μνήμης εποχή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ήταν πρόδρομα φαινόμενα αυτού που χαρακτηρίστηκε τραμπισμός.

Όπως η Ελλάδα βρήκε τον βηματισμό της μετά την λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έτσι και οι ΗΠΑ, πολύ σύντομα, θα ξεπεράσουν τον εφιάλτη που έζησαν.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr