«Όταν οι αντάρτες μπούνε στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα». Κάνει ρίμα. Δεν έχω αντίρρηση. Απλώς αναρωτιέμαι ποιους αντάρτες εννοούν οι σαραντάρηδες πιτσιρικάδες που κλείνουν κάθε απόγευμα την πόλη. Υποθέτω τους έχουν δει σε φωτογραφία, γενειοφόρους με φισεκλίκια, έχουν και το πρόσωπο του Βελουχιώτη στο μυαλό τους. Και ονειρεύονται την ανάστασή τους εκ νεκρών. Είναι θρησκευτική σέχτα. Δεν είναι πάντως πολιτικό κίνημα.
Δεν διακρίνονται ούτε καν για πρωτοτυπία. Η πρωτοτυπία δεν είναι ύφος. Είναι έκφραση της ζωντανής σκέψης. Τους έχει προλάβει προ ετών ο φίλος Δημήτρης Φύσσας με το ενδιαφέρον μυθιστόρημά του «Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος». Στην υπόθεση, τον Εμφύλιο τον έχουν κερδίσει οι κομμουνιστές και η εξέγερση του Πολυτεχνείου γίνεται εναντίον του καθεστώτος τους. Υπέροχο το πρώτο κεφάλαιο με την ομιλία του Ρίτσου στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Κάθε απόγευμα συγκεντρώνονται στην πλατεία Συντάγματος. Φωνάζουν για την «πλατεία Κουφοντίνα» και σηκώνουν πανό που γράφουν «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη». Τίποτε φοβερό. Η Αθήνα έχει συνηθίσει. Τι διεκδικούν; Θέλουν η πολιτεία να
αποδεχθεί τα αιτήματα του ισοβίτη. Αυτό είναι το ελάχιστο. Το μέγιστο είναι να μπουν οι αντάρτες στην Αθήνα. Κοιτάνε γύρω τους κι αυτοί δεν φαίνονται πουθενά. Οι αντάρτες αθέτησαν τις υποσχέσεις τους.Ευτυχώς υπάρχουν τα υποκατάστατα. Η συνήγορος του ισοβίτη κ. Κούρτοβικ, που τους εμψυχώνει όταν λέει ότι η υπόθεση θα προκαλέσει κοινωνικό διχασμό. Κι αυτοί αισθάνονται μέρος του κοινωνικού διχασμού. Πόσοι είναι; Χίλιοι; Αντε δύο χιλιάδες. Πάντως προχθές το ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ μιλούσε για τετρακόσιους-πεντακόσιους.
Εκτός από τα υποκατάστατα υπάρχει και η πολιτική. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η αξιωματική αντιπολίτευση. Αναλαμβάνει την τύχη του ισοβίτη δολοφόνου και απεργού πείνας. Καταγγέλλει την κυβέρνηση διότι δεν αποδέχεται τα αιτήματά του. Ηθικολογεί αναζητώντας συμμάχους. Δεν τους βρίσκει στις δημοσκοπήσεις, όπου το 70% των ερωτηθέντων απαντάει ότι συμφωνεί με τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα του Κουφοντίνα. Τους βρίσκει αντιθέτως στους τετρακόσιους, άντε χίλιους ή δύο χιλιάδες που κλείνουν κάθε απόγευμα το Σύνταγμα.
Γιατί; Μα είναι απλό. Προσδοκά κι αυτή ανάσταση νεκρών. Οι δικοί της νεκροί είναι οι «Αγανακτισμένοι». Ξεκίνησαν κι αυτοί κάτι εκατοντάδες κι έφτασαν να γίνουν πλήθος που απειλούσε τη Βουλή και έριχνε κυβερνήσεις. Μέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα. Πόσες μέρες τώρα γίνονται οι συγκεντρώσεις συμπαράστασης στον ισοβίτη δολοφόνο; Δέκα, δεκαπέντε; Εχω χάσει τον λογαριασμό. Πόσοι έχουν προστεθεί στον αρχικό πυρήνα των κουφοντινιστών; Ενας ή κανένας;
Η ηγεσία της Αριστεράς πίστεψε ότι μπορεί το κίνημα συμπαράστασης στον ισοβίτη δολοφόνο να μετατραπεί σε κίνημα αγανάκτησης κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Εξ ου και οι απειλές της για κοινωνική αναταραχή σε περίπτωση που πάθει κάτι ο κατάδικος. Ταραχές μπορεί να προκληθούν. Ευτυχώς, υπουργός της Αστυνομίας είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και δεν είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος, όπως το 2008. Ομως απ’ τις «ταραχές» ώς την «κοινωνική αναταραχή» η απόσταση είναι μεγάλη. Τόσο μεγάλη όσο είναι αυτή που χωρίζει την Ελλάδα του 2021 από την Ελλάδα του 2008, όταν οι κουκουλοφόροι λεηλατούσαν και κατέστρεφαν το κέντρο της Αθήνας.
Την υπόθεση του ισοβίτη κατά συρροήν δολοφόνου η Αριστερά αποπειράθηκε να τη μετατρέψει σε ιδεολογική συνιστώσα. Το πρόβλημά τους δεν είναι ο Κουφοντίνας. Το πρόβλημά τους είναι ο κουφοντινισμός, η εκλεκτική συγγένεια της κοινοβουλευτικής Αριστεράς με την τρομοκρατία και τις παραφυάδες της. Την έκρυβαν χρόνια τώρα, όμως ήρθε η ώρα να την αποκαλύψουν. Το ιδεολογικό μπαούλο της Αριστεράς έχει αδειάσει. Εμεινε μόνον στον πάτο ο Κουφοντίνας.
Εν κατακλείδι: Δεν ξέρω τι θα γίνει με τον κατάδικο. Ελπίζω η ανάνηψη μετά τη νεφρική ανεπάρκεια να αποδώσει. Ξέρω όμως ποιο είναι το μέλλον του κουφοντινισμού. Θλιβερότερο ακόμη κι απ’ την απολογία του κ. Δρίτσα στη Βουλή. Οποια κι αν είναι η τύχη του, σε μερικούς μήνες θα τον θυμόμαστε σαν το σκήνωμα μιας Ελλάδας που κάποτε μας τρόμαζε, τώρα όμως μας ικανοποιεί με τη γραφικότητά της. Ε, ναι, η Αριστερά, όταν υιοθετεί τον κουφοντινισμό, τη γραφικότητά του υιοθετεί.
Θα μου πείτε, γραφικότητα με έντεκα νεκρούς; Είναι το μεγάλο επίτευγμα της Αριστεράς. Προσπαθούν να μεταμορφώσουν τη φρίκη σε γραφικότητα. Αλλιώς δεν θα ήσαν αυτοί που είναι.
Τάκης Θεοδωρόπουλος-Καθημερινή
...Ευτυχώς, υπουργός της Αστυνομίας είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και δεν είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος, όπως το 2008...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς για την αντιπολίτευση.
Στη δεκαετία του '80 πίσω απ τη 17Ν, ήταν ο Αντρέας και το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό της Ν.Δ τον πατέρα Μητσοτάκη , τώρα με αρχηγό τον υιό (ιό) πίσω απο απ την τρομοκρατία είναι η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Πόση χυδαιότητα!!! Μόνο τους πεπεισμένους θα πείσετε. Στην Νέα Σμύρνη πάντως τρομοκρατία άσκησαν τα ''όργανα'' του Χρυσοχοίδη σε οικογένειες και μικρά παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεστα φιλε μου Κυριακο, μιλα παντα για το δικαιο και τη λευτερια και μη φοβασαι τιποτα!
ΔιαγραφήΔυο οροσηματα, που στεκονται ψηλα στον ουρανο κι ειναι ακομα πιο λαμπερα και απο τον πιο αστραφτερο αυγουστιατικο ηλιο το καταμεσημερο να σε ποδηγετουν, φωτιζοντας το δρομο σου σ~ολη τη σταδιοδρομια σου!!
Το~ να ειναι, Το δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. - Νίκος Καζαντζάκης,
Και το αλλο, Καθε αληθεια περνα απο τρεια σταδια!
Πρωτα γελοιοποιειται.
Μετα βρισκει σφοδρα αντιθεση.
Και στο τελος θεωρειται αυτονοητη.- Σοπενχαουερ!!
Υστ.Δεν ξεχνω, οτι προσπαθησες καποτε να με βοηθησεις/συμβουλευσεις με καποιο σχολιο σου. Νασαι καλα !!Χ