Η τρύπα της βελόνας

Επανέρχομαι στο ίδιο θέμα. Στο καυτό θέμα. Με αφορμή μια γενικευμένη γκρίνια. Που συνοψίζεται σε μια φράση. Με το πιο ήπιο ύφος. Να μην αναφερθώ στα δεκάδες καθημερινά γαμοσταυρίδια που ακούω. Σου λένε λοιπόν. Πολίτες όλων των παρατάξεων. Όπως ο Covid-19 δεν λογαριάζει τίποτα.  Από ηλικίες μέχρι κοινωνικά «στρώματα». Έτσι και η οργή. Κι αυτή δεν έχει χρώμα, ούτε ιδεολογία «Με τόσα μέτρα, με τόσους εγκλεισμούς, τόσες απαγορεύσεις και τόση ταλαιπωρία πως εξηγείται από τον Νοέμβριο μέχρι σήμερα ο ιός α καλπάζει με τόσους διασωληνωμένους και τόσους νεκρούς;»

Ποιος φταίει; Οι ειδικοί, οι λοιμωξιολόγοι, τα μέλη της επιτροπής.  Ποιος φταίει; Η κυβέρνηση. Αφού κανονικά αν οι επιστήμονες δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους θα πρέπει να είχαν φύγει. Και αν η κυβέρνηση δεν ακολουθεί τις γνωματεύσεις των ειδικών τότε τα μέλη της επιτροπής έπρεπε να είχαν παραιτηθεί και δημοσίως να είχαν δημοσιοποιήσει τις διαφωνίες τους με την κυβερνητική πολιτική. Έτσι δεν είναι;
Όμως στον θεό που πιστεύετε πέστε μου εσείς ποιος πρωθυπουργός θα ήταν ευχαριστημένος η απαθής μπροστά σ αυτή την κατάσταση; Μα φυσικά κανείς. Ούτε ο Βελόπουλος που λέει ο λόγος. Ποιος πρωθυπουργός θα αδιαφορούσε με την κορύφωση της πανδημίας, με τόσα θύματα και με αυτή την πρωτοφανή ασφυκτική πίεση που δέχεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας;

Και ποιος πρωθυπουργός δεν θα ήθελε η αγορά να έχει ανοίξει, η κανονικότητα να είχε επιστρέψει και τα κρούσματα να  είχαν σχεδόν μηδενιστεί; Ποιος; Ο κανένας! Τότε τι συμβαίνει;
Τρία πράγματα. Μαζί. Ταυτόχρονα. Δηλαδή βιώνουμε το τρίτο και το χειρότερο κύμα εφόρμησης του  Covid-19. Με τα περισσότερα κρούσματα. Δηλαδή η ισορροπία τρόμου ανάμεσα στο  Lockdown και την οικονομία. Και δηλαδή η γενικευμένη απελπισία. Τα νεύρα έχουν χτυπήσει κόκκινο. Οι πολίτες έχουν μπαφιάσει. Εντελώς δικαιολογημένο και εξηγήσιμο αυτό. Και ασυγκράτητοι οι νεότεροι κάνουν ό, τι μπορούν για  να ξεχαρμανιάσουν. 

Το σχέδιο είναι απλό. Και εξηγήσιμο. Το πλήθος προσωρινά  να συγκρατηθεί. Οι εμβολιασμοί στο άμεσο μέλλον να πολλαπλασιαστούν. Οι τουριστικοί προορισμοί να μην μολυνθούν. Η κορύφωση να κοπάσει. Ετσι ώστε γύρω στα μέσα Μαίου ο τουρισμός να ανοίξει


Δύο ζητηματάκια σχετικά και αναφορικά με την επιτυχή ολοκλήρωση αυτού του σχεδίου. Το πρώτο έχει να κάνει με τις δεκάδες συναθροίσεις σε πάρκα και σε πλατείες. Εδώ τι πρέπει να γίνει; Η Αστυνομία να εφορμήσει; Να κόβει πρόστιμα και κλήσεις; Να πλακώνονται οι αστυνομικοί με τους νεολαίους; Η κυβέρνηση ανεκτική. Για τους γνωστούς λόγους. Φοβούμενη, προφανώς, μια γενικευμένη ανταρσία. Οσο πιο χαμηλόφωνα τόσο καλύτερα. Αλλά και όσο χαμηλόφωνα, τόσο για την πανδημία χειρότερα. Αντιφατικό αλλά είναι γεγονός. Φύλαγε τα ρούχα σου για να χεις τα μισά


Το δεύτερο έχει να κάνει με την λειτουργία των εκκλησιών κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας των Παθών και το βράδυ της Αναστάσεως. Αφού, σου λέει, χιλιάδες νέοι γλεντοκοπάνε χωρίς τιμωρία, τότε γιατί και εμείς οι πιστοί να μην μπορούμε τις εκκλησίες  μας να επισκεφτούμε; Λογικό και θεμιτό


Είναι ανθρωπίνως δυνατόν όλα αυτά τα αντιφατικά να καταλήξουν ωφέλιμα και αποτελεσματικά; Κατά τη γνώμη δεν είναι. Σα να προσπαθεί ελέφαντας να περάσει την προβοσκίδα του από την τρύπα μιας βελόνας! Τότε; Με το ήξεις αφίξεις ροκανίζω χρόνο, ελπίζοντας σε μια ύφεση του τρίτου κύματος και την παράλληλη προστασία των εμβολιασμών. Το στοίχημα για τον Κυριάκο είναι αυτό. Μπας και σε ένα μήνα το άνοιγμα θα είναι γεγονός. Όλα θα κριθούν από τουρισμό, εστίαση, εμβόλια και μια κάποια κανονικότητα!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ