Το ωραιότερο χωριό…

Το χωριό του καθενός είναι, όχι να το περιαυτολογήσει, αλλά είναι το καλύτερο στον κόσμο. Σαν το χωριό το δικό του, δεν υπάρχει άλλο. Τέλειωσε. Μοναδικό. Ανεπανάληπτο. Σπάνιας ομορφιάς. Και ακόμη σπανιότερης όταν η φύση δίνει τα ρέστα της, την άνοιξη. Άσε πια το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει άλλο χωριό σαν το δικό του, το καλοκαίρι. Σε θάλασσες και σε ξηρές. Στα όρη και τα βουνά. Αμ το φθινόπωρο; Υπάρχει καλύτερο χωριό από το δικό του, το φθινόπωρο; Δεν υπάρχει. Και δεν συζητάμε για τον χειμώνα. Εκεί πια, ο κόσμος όλος υποκλίνεται στα χειμωνιάτικα τοπία του δικού του χωριού. Πώς, κατά την παροιμία, η κουκουβάγια βλέπει τα παιδιά της ως τα ωραιότερα του κόσμου; Ε, έτσι ακριβώς αισθάνεται ο καθένας για το δικό του το χωριό. Ως εκ τούτου, είναι δυνατόν το Πάσχα στο χωριό, το δικό του το

χωριό, να μη γιορτάζεται καλύτερα απ’ οπουδήποτε στη χώρα; Όχι, το δηλώνω και εγώ, κατηγορηματικά. Μετά βεβαιότητας. Μο-να-δι-κό! Και δεν συζητάμε καθόλου για το ψήσιμο του αρνιού, με σούβλα ή χωρίς. Οπως δεν συζητάμε και καθόλου για τα συμπαρομαρτούντα – μαγειρίτσες, κοκορέτσια, αβγά κόκκινα, σπληνάντερα, τσουρέκια, κουλουράκια. Η αποθέωση. Στο δικό του το χωριό. Μόνο!..

… και η αλήθεια για το Πάσχα

Αυτά σκέφτεται, καλύτερα αυτά έχει στο μυαλό του, ο… καραντινοπληγείς, και μετά στήνει αφτί να ακούσει τι υποστηρίζουν και τι προβλέπουν επί του τεραστίου ζητήματος οι λοιμωξιολόγοι στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα – στην καθημερινή πασαρέλα που κάνουν. (Τώρα τελευταία δε, πλην των λοιμωξιολόγων και των συνδικαλιστών γιατρών που έχουν μεταβληθεί σε κανονικές τηλεπερσόνες, άρχισαν να σκάνε μύτη στα κανάλια και γιατροί συναφών με τον κορωνοϊό ιδιοτήτων. Διευθυντές ΜΕΘ, πνευμονολόγοι και λοιποί, υπηρετούντες σε διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, διαθέτοντες όμως άποψη για την πορεία του κορωνοϊού – άλλο φαινόμενο και αυτό. Καμία σεμνότης, και καμία σοβαρότης). Επανέρχομαι.

Φτιάχνει ο άλλος λοιπόν εικόνες στο κεφάλι του, για το πού θα περάσει το Πάσχα, και έρχεται η τάδε τηλεπερσόνα να του χαλάσει το όνειρο. «Να θυσιάσουμε το Πάσχα για το καλοκαίρι μας», του λέει ο ένας. «Μήπως θα ήταν καλύτερα αντί του Πάσχα στο χωριό, να προσανατολιστούμε ενδεχομένως στις θερινές διακοπές;», διερωτάται (η τηλεπερσόνα). Και μπερδεύεται ο άνθρωπος, παθαίνει σύγχυση, τον πιάνουν τα νεύρα, δεν ξέρει τι να υποθέσει 13 ημέρες σήμερα, πριν από το Πάσχα.

Τον δικαιώνω απολύτως (για τα νεύρα και τα υπόλοιπα). Οχι διότι το δικό μου το χωριό, η αξεπέραστη Κράψη Ιωαννίνων, είναι το… ωραιότερο χωριό του κόσμου, αλλά επειδή δεν υπάρχει ένας (αριθμός 1) να βγει και να του πει την αλήθεια: κοιτάξτε κύριε, ξεχάστε το Πάσχα στο χωριό. Διότι όσο είστε εσείς στην Αθήνα, και οι άλλοι πολλοί σαν εσάς, ο κορωνοϊός ζει ανάμεσά μας. Αν πάτε στο χωριό, θα τον μετακομίσετε ενδεχομένως στο χωριό σας. Μετά εσείς θα επιστρέψετε Αθήνα, αλλά το κράτος θα τρέχει να μαζέψει τα συντρίμμια που θα έχετε εσείς αφήσει πίσω σας. Δεν καθόσαστε λοιπόν εδώ, να το γιορτάσουμε όλοι μαζί;

Master Doctor

Το άλλο που έχω να επισημάνω, και το οποίο είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της βαριάς κούρασης που πλέον προκαλεί η πασαρέλα των κάθε λογής λοιμωξιολόγων από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, είναι ότι ακριβώς αυτή η ιδιαίτερη και εντεινόμενη έκθεση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι που κατά τη γνώμη μου έχει κάνει τη μεγάλη τη ζημιά. Ανθρωποι που ως χθες ασχολούνταν με την επιστήμη τους, και τους ασθενείς τους, σήμερα εμφανίζονται παράγοντες στον δημόσιο βίο της χώρας, διεκδικώντας ουσιαστικά μια δουλειά που δεν τους ταιριάζει, και δεν την ξέρουν – αυτή των πολιτικών. Το βλέπεις κάθε στιγμή πάνω τους. Προσπαθούν με υποτιθέμενες περίτεχνες διατυπώσεις να αποφύγουν να πουν ευθέως αυτό που θέλουν (ή πρέπει) να πουν, για να μη χρεωθούν κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό, από όσα υποστηρίζουν εντός της επιτροπής. Ολο αυτό έχουν στο μυαλό τους. Και επιτείνουν τη σύγχυση, δημιουργούν νεφελώματα, και το μόνο που καταφέρνουν είναι να δυσκολεύουν και την κυβέρνηση στην αντιμετώπιση της κατάστασης.

Αν είναι τόσο αδήριτη η ανάγκη τους για δημοσιότητα, όπως δείχνει να είναι, γιατί δεν αναλαμβάνει ένα κανάλι να τους δώσει μια διέξοδο; Να ας πούμε, να γίνει ένα reality υπό την επωνυμία… Master Doctor! Θα σπάσει τα ταμεία αφενός, και αφετέρου θα δώσει μια διέξοδο και στους ανθρώπους αυτούς, που ανακάλυψαν τη δημοσιότητα στα 60 φεύγα, και έχουν τρελαθεί τελείως…

 Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ