Η Τουρκία ακολουθεί την πορεία που έχει επιλέξει εδώ και καιρό. Προβάλει τις απαιτήσεις της, περιμένοντας ότι εμείς θα φοβηθούμε και θα υποχωρήσουμε. Κι όταν αυτό συμβαίνει, γεμίζει το «κενό» με νέα παράλογα αιτήματα. Όσο υποχωρούμε, όσο δείχνουμε αδυναμία, τόσο αποθρασύνονται και ζητούν περισσότερα. Αυτοί δεν είναι όροι καλής γειτονίας. Αυτός δεν είναι διάλογος. Και η τουρκική ηγεσία δεν άφησε χτες στον κ. Δένδια πολλές επιλογές.
Αν κάτι διακρίνουμε στην εξέλιξη αυτής της υπόθεσης είναι η επιμονή των Τούρκων στην ένταση. Θα ήταν αστείο να περιμένουν ότι ο εκπρόσωπος αυτής της ελληνικής κυβέρνησης θα έπαιζε τον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα. Το ήξεραν οι Τούρκοι, οπότε το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο μπήκαν σε αυτό τον κόπο να «διευρύνουν» το πρόγραμμα του κ. Δένδια με την συνάντηση και με την συμμετοχή του κ. Ερντογάν. Προφανώς θέλησαν να
στείλουν ένα θολό μήνυμα στους νέους συμμάχους της Ελλάδας στον αραβικό κόσμο, ότι δήθεν η Ελλάδα θα τα «έβρισκε» παρασκηνιακά με την Τουρκία και ότι η Ελλάδα είναι γι' αυτόν τον λόγο ανάξια εμπιστοσύνης.Τι άλλο, λοιπόν, μπορούσε να κάνει ο κ. Δένδιας πέρα απ' αυτό που έκανε; Αν δεν μιλούσε για τις αξιώσεις της Τουρκίας και χρησιμοποιούσε διπλωματική γλώσσα, τότε θα δικαίωνε την τακτική των Τούρκων. Τόσο ως προς τις διεκδικήσεις τους, όσο και ως προς τους ψιθύρους προς την πλευρά των Αράβων.
Η Ελλάδα έχει μία και μόνο επιλογή: Να μείνει σταθερή στις θέσεις της ! Όχι γιατί είμαστε δήθεν αδιάλλακτοι, αλλά διότι η συζήτηση πάνω σε ανύπαρκτα θέματα είναι σαν να αποφασίζει κανείς να ανοίξει τις θύρες του φρενοκομείου. Οι επόμενες διεκδικήσεις της Τουρκίας θα είναι ακόμη πιο εξωφρενικές.
Κι αν πάμε σε πόλεμο; Μα είμαστε σε πόλεμο! Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι όλα θα λυθούν στο τραπέζι του διαλόγου καπνίζοντας την πίπα της ειρήνης.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν η Τουρκία του Ερντογάν αναιρούσε τον εαυτό της, πράγμα που δεν είναι πιθανόν. Το πιο σημαντικό, λοιπόν, από την χτεσινή αντίδραση του κ. Δένδια είναι ότι αναδείχτηκε αυτό ακριβώς το πράγμα: Η Τουρκία δεν αλλάζει και εμείς είμαστε σταθεροί στις θέσεις μας και στις σχέσεις μας. Κι έτσι έχει περισσότερο νόημα η σημερινή συνάντηση του κ. Δένδια στην Κρήτη με τους ομολόγους του της Κύπρου, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων!
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ετοιμάζεται για τα χειρότερα και την ίδια ώρα να ενισχύει τις συμμαχίες της. Είναι αυτό που ενοχλεί και φοβίζει την Τουρκία. Κι αυτή είναι η ώρα που μετράμε φίλους και εχθρούς. Η Ευρώπη της Μέρκελ έχει τεράστιες ευθύνες για την μεγέθυνση του φαινομένου Ερντογάν. Με μία άλλη Ευρώπη ο Ερντογάν θα ήταν πιο προσεκτικός, πιο λογικός…
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr
Επιτέλους ένας υπουργός μας έκανε υπερήφανους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε πολύ κακό και προκλητικό γείτονα και οι συνεχείς υποχωρήσεις του ανοίγουν την όρεξη και οι παληκαρήσιες κουβέντες τον εξαγριώνουν. Ας είμαστε έτοιμοι για όλα. Γ.Κ.
Ας θυμηθουμε εκεινον τον προδοτη τον Κοτζια που τραγουδουσε χερακι με χερακι με τον Νταβουσογλου...ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΧΡΕΙΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήBλέπουμε ξεκάθαρα λοιπόν όλοι (ακόμα κ οι αρνητές ζαιοι), πως από το «έχει σύνορα η θάλασσα» περάσαμε στο «...αυτή είναι η συνθήκη τις Λωζάνης, που μπορεί να αρέσει ή μπορεί να μην αρέσει....». Είναι η διαφορά ενός χυμαδιό αγραβατωτου, αδιάβαστου, φαντασμενου, τάχαμου αριστερο-αεριτζή, και ανθρώπων που εργάζονται με στρατηγική, με Ευρωπαϊκή πολιτική αντίληψη κ δεν πλαισιώνονται από κατσαπλιάδες. Ο Συριζα με αρχηγό τον τυχάρπαστο αεριτζή, θα τρώει αργά κ σταθερά τις σάρκες του. Τα φιλιά μου, στους ζαίους κατσαπλιάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγινα τα αυτονόητα και στα εθνικά θέματα δεν χωράει αντιπολίτευση,το εσωτερικό εθνικό μέτωπο πρέπει να ειναι αρραγές, οποιος αντιπολιτεύεται την οποια κυβέρνηση, αντιπολιτεύεται την Πατρίδα.Η όποια συζήτηση, οχι αντιπολίτευση, γίνετε στο εσωτερικό και ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή