«Φωνάζει ο κλέφτης….»

Ο κ Τσίπρας πηγαίνει «στον τόπο του εγκλήματος» και καταγγέλλει τους άλλους για το «έγκλημα» που ο ίδιος έκανε, ελπίζοντας να προκαλέσει - την πολύ αγαπητή κατάσταση στον πολιτικό του χώρο, σύγχυση.

Υπάρχει μια τακτική, παλιά τακτική και πολυχρησιμοποιημένη, σύμφωνα με την οποία καταγγέλλεις, και μάλιστα σε υψηλούς τόνους, πράγματα και γεγονότα για τα οποία υπεύθυνος είσαι εσύ.
Δι’ αυτού του τρόπου, επιδιώκεις να προκαλέσεις σύγχυση στους ακροατές σου, για την ουσία του πραγματικού θέματος.

Δηλαδή, όποιοι δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του συγκεκριμένου θέματος, μπορεί πιο εύκολα να πεισθούν από εσένα, μιας και «φωνάζεις δυνατά και πρώτος», ενώ και όσοι γνωρίζουν το θέμα, αρχίζουν να αμφισβητούν ακόμα και αυτά που γνωρίζουν, μιας και η επιθετική τακτική σου, προκαλεί αμφιβολίες και ερωτήματα.

Η τακτική αυτή, ένα σύστημα που πραγματικά έγινε «επιστήμη» από τις

αρμόδιες υπηρεσίες της πρώην ΕΣΣΔ, θα μπορούσε με μια μικρή παράφραση να είναι η ελληνική φράση «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Την τακτική αυτή, σε πολλές περιπτώσεις την εφάρμοσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πριν το 2015 (κατά κόρον) αλλά και κατά την διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Μάλιστα η τακτική αυτή, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες της εποχής, «έπιασε τόπο» και πριν τις εκλογές του 2015 αλλά και εν μέρει τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης Σύριζα.

Βέβαια, η τακτική αυτή καθώς και η αντίστοιχη τακτική των υποσχέσεων όλων προς όλους, από ένα σημείο και μετά δεν έχει αποτέλεσμα. Όμως, έως τότε όποιος την εφάρμοζε είχε πέτυχει τον στόχο του (πχ ο Σύριζα να πείσει το 2015, ότι μπορούσε να είναι αξιόπιστη κυβερνητική λύση).

Φαίνεται πάντως πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε δεν κατάλαβε ότι οι τακτικές του είδους «φωνάζει ο κλέφτης…», είναι μιας χρήσης, είτε δεν έχει άλλου είδους επιχειρήματα, γι΄ αυτό και το τελευταίο διάστημα την επανάφερε στο προσκήνιο.

Χαρακτηριστική περίπτωση, η επίσκεψή του πριν μερικές μέρες στην Ηλεία.

Εκεί, αναμεσά στα άλλα που είπε, αναφέρθηκε και στον πολύπαθο δρόμο «Πατρών-Πύργου», που εδώ και δεκαετίες ακούμε να γίνεται αλλά δεν γίνεται. Και βέβαια, είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει τους κατοίκους της περιοχής.

Κατηγόρησε λοιπόν ο κ Τσίπρας την κυβέρνηση πως δεν προχωρά ο δρόμος.

Μόνον που εδώ τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.

Ο δρόμος Πατρών-Πύργου (προϋπολογισμού 450 εκατ. περίπου) είχε δημοπρατηθεί ως έργο το 2014. Αν ο διαγωνισμός προχωρούσε είναι βέβαιο ότι το έργο θα είχε τελειώσει εδώ και δυο-τρία χρόνιά.

Όμως, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, μόλις ανέλαβε την εξουσία το 2015 ακύρωσε τον διαγωνισμό και «έσπασε « το έργο σε 7-8 διαφορετικές εργολαβίες. Το γιατί, μάλλον είναι κατανοητό…

Χάθηκαν λοιπόν δυο χρόνια μέχρι να γίνουν τα τεχνικά δελτία και ο προϋπολογισμός ανέβηκε κατά 50-60 εκατ., ευρώ…

Μόνον όμως που και έτσι δεν προχώρησε το έργο.

Μέχρι τις εκλογές του 2019, δηλαδή πάνω από τέσσερα χρονιά μετά, είχαν υπογραφεί μόνον οι πέντε συμβάσεις από τα 7-8 κομμάτια του δρόμου, ενώ κάποιες από τις εργολαβίες δεν μπορούν να προχωρήσουν μιας και ο «κόκκινος» εργολάβος κ. Καλογρίτσας, στον οποίο ανατέθηκαν, κηρύχθηκε έκπτωτος, καθώς δεν μπορούσε να φέρει ούτε εγγυητικές επιστολές.

Αποτέλεσμα, το έργο που θα μπορούσε να έχει τελειώσει από το 2018, αν είχε προχωρήσει ο διαγωνισμός του 2014, καρκινοβατεί, με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα.

Ε, ο κ. Τσίπρας πηγαίνει «στον τόπο του εγκλήματος» και καταγγέλλει τους άλλους για το «έγκλημα» που ο ίδιος έκανε, ελπίζοντας να προκαλέσει την πολύ αγαπητή κατάσταση στον πολιτικό του χώρο, τη σύγχυση.

Μόνον που ξεχνά ότι η τακτική του φωνάζει ο κλέφτης, μπορεί να «πιάσει» από τον ίδιο τον «κλέφτη», μόνον μια φορά αλλά και επίσης ότι, όπως αποδεικνύουν και τα αστυνομικά χρονικά, ο «δολοφόνος» που γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος για να δει το αποτέλεσμα του έργου του, συνήθως συλλαμβάνεται…..

 Πέτρος Τρουπιώτης- www.lawandorder.gr/