Μπας και είσαι εσύ και δεν το ξέρεις;

Αν είναι αλήθεια. Αν δηλαδή ο Δημήτρης Βίτσας, μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ  σε ραδιοφωνική εκπομπή διατύπωσε, πράγματι,  μια μεγάλη αλήθεια. Σχετικά με την αδιαφορία  και  την αποτυχία στρατολόγησης νέων. Θα πρέπει, λέει, να μοιραστεί ένα χαρτί με την ερώτηση  «γιατί δεν οργανώνεστε στον ΣΥΡΙΖΑ  κι εκείνοι θα απαντήσουν «γιατί είσαστε μαλ@@ες»!

Μεγάλη αλήθεια. Όσοι από τα άλλα κόμματα καγχάζουν και όσοι χλευάζουν μία η συμβουλή μου, η προτροπή μου και η πρότασή μου: να κάνουν το ίδιο. Να υποβάλλουν την ίδια ερώτηση σε κάποια γνωστά στέκια των νέων. Και τότε να είναι σίγουροι ότι πάνω κάτω την ίδια απάντηση θα εισπράξουν «γιατί είσαστε μαλ@@κες»

Μια ματιά σε πολλούς δείκτες είναι αρκετή. Όπως η ενημέρωση των νέων. Όπως η αδιαφορία τους. Όπως η περιφρόνησή τους. Όπως η απόσταση που διατηρούν από την επίσημη πολιτική πραγματικότητα. Όπως μερικές από τις ακόλουθες ερωτο-απαντήσεις:
Τι είναι η Βουλή; Συνάθροιση επαγγελματιών της πολιτικής που επιδίδονται σε ανταγωνισμό ρητορικών ικανοτήτων για την προσωπική τους προβολή. Τι είναι τα κόμματα; Μαγαζάκια. Ποιες οι διαφορές τους; Ελάχιστες. Γιατί ελάχιστες; Επειδή στην αντιπολίτευση όλο κριτική και όταν έρχονται στην κυβέρνηση αντιγράφει ο ένας τον άλλο. Ποιο το μέλλον; Ζοφερό και μαύρο. Ποια η προοπτική; Στην καλύτερη περίπτωση το μεροκάματο. Στην χειρότερη η ανεργία. Τι σκέφτεσαι να κάνεις; Σάμπως ξέρω. Μακάρι να μπορούσα να φύγω και πίσω μου μαύρη πέτρα να ρίξω. Τι είναι η Ελλάδα; Θάλασσα, παραλίες, τουρισμός

Σκέφτεσαι τον γάμο; Τρελός είσαι, πως θα ζήσουμε; Πιστεύεις στον έρωτα, στην αγάπη, στο συναίσθημα; Μόνο στις ταινίες και στα ρομάντζα. Ποιο το κορίτσι σου; Εξαρτάται τι θα κάτσει. Που μένεις; Με τους γονείς μου. Πως τα βγάζεις πέρα; Με επιδόματα και με χαρτζιλίκια. Βλέπεις ιδιωτικά κανάλια; Μερικές φορές για να σπάω πλάκα με reality και με κουτσομπολιά. Διαβάζεις εφημερίδες; Τι είναι αυτό, τρώγεται; Πως ενημερώνεσαι; Από τα social media. Τα πιστεύεις; Και ναι και όχι. Εξαρτάται. Πως περνάς την ώρα σου; Σε κάποια καφετέρια με φίλους. Πιστεύεις σε κάτι άλλο, σε κάποια εναλλακτική λύση; Τι εννοείς; Σ αυτό που πίστεψε ο πατέρας μου; Όχι!

Απύθμενος ο ρεαλισμός τους. Ανώμαλη η προσγείωσή τους. Επιδεικτική η περιφρόνησή τους. Ανελέητος ο σαρκασμός τους. Να τους δικαιολογήσουμε και να τους χαιδέψουμε; Εγώ όχι. Καθένας με την προσωπική του ευθύνη. Ελεος. Αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι όπως τα λένε, ένας επιπλέον λόγος να αντισταθούν, να αυτομορφωθούν να αγωνιστούν και να πολεμήσουν

Όλα αυτά μου θυμίζουν ένα ανέκδοτο με δύο βατράχια εγκλωβισμένα σε βαρέλι με γάλα. Χοροπηδάει το ένα αλλά δεν μπορεί. Κάθε εκτίναξη του καταλήγει στο πουθενά. Και φτου από την αρχή. Ωσπου στο τέλος εγκαταλείπει και πεθαίνει. Χοροπηδάει και το δεύτερο. Χοροπηδάει διαρκώς. Και τότε το γάλα πήζει, γίνεται γιαούρτι και τότε με την τελευταία εκτίναξη ο βάτραχος έξω από το βαρέλι εντελώς ζωντανός

Το συμπέρασμα απλό. Αγώνας μέχρι την τελευταία σταγόνα της ύπαρξής σου. Κανείς μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου. Αλλιώτικα καφετέρια, σουβλάκι, πίτσα και «είσαστε μαλ@@ες». Μπας πρώτος και καλύτερος είσαι εσύ και δεν το ξέρεις;

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ