Τα διλήμματα ενός εφιαλτικού σεναρίου

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η πανδημία προκαλεί συνέχεια ανατροπές και αβεβαιότητες που δεν έχουν αντιμετωπιστεί ξανά από τη σύγχρονη ανθρωπότητα. Κάθε τρεις μήνες, από τις αρχές του 2020, ο ιός αυτός αλλάζει πρόσωπο για να... υπενθυμίσει ότι ούτε έχουμε καθαρίσει απ’ αυτόν, ούτε μπορεί κανείς να μας διασφαλίσει ότι κάποια ώρα θα συμβεί.

Πριν από τη μετάλλαξη Δέλτα το κυρίαρχο σενάριο ήταν η επίτευξη της ανοσίας με τους εμβολιασμούς και τα αντισώματα (όσων πέρασαν τον ιό) στο 70% του πληθυσμού. Τώρα αναζητείται παραπάνω ποσοστό εμβολιασμών και κανείς δεν ξέρει αν η μετάλλαξη Ε, D, F θα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από τα σημερινά εμβόλια ή αν θα κολλάνε όλοι από την αρχή.

Μια πιο... ψύχραιμη ανάλυση βεβαίως καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επιστήμη σε ένα τέτοιο φαινόμενο έδρασε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, ποτέ άλλοτε δεν «βρέθηκαν» εμβόλια σε οκτώ μήνες (και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά), άρα στο εγγύς μέλλον είτε με τα ίδια είτε με πιο βελτιωμένα, είτε με κάποια αντιιικά φάρμακα, η επιστήμη θα υπερισχύσει και θα απελευθερώσει την κοινωνία.
Μέχρι τότε βεβαίως θα βαδίζουμε στην αβεβαιότητα και... το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρόβλημα του κορωνοϊού θα «γράψει» και τρίτη χρονιά εφόσον θα κυριαρχήσει αυτή η νέα μετάλλαξη που κολλάει τόσο γρήγορα τους ανεμβολίαστους, αλλά και το ένα τρίτο των εμβολιασμένων (στοιχεία των υπηρεσιών υγείας του Ισραήλ, χώρας με τεράστια εμβολιαστική κάλυψη).

Και τούτο γιατί, παρά το γεγονός ότι οι εμβολιασμένοι και να κολλήσουν θα έχουν από μηδαμινές μέχρι μικρές επιπλοκές υγείας (πλην ελάχιστων θανατηφόρων περιστατικών), αλλά... φτάνουν και περισσεύουν οι ανεμβολίαστοι για να δημιουργήσουν έναν ακόμα εφιαλτικό χειμώνα στις οικονομίες και τις αγορές του κόσμου. Αν, για παράδειγμα, στη Γερμανία των 85 εκατομμυρίων πολιτών έχουν εμβολιαστεί τα 50 εκατομμύρια, αρκούν τα υπόλοιπα 35 (όσο 3,5 Ελλάδες) για να προκαλέσουν τεράστια προβλήματα λειτουργίας ακόμα και του καλύτερου ευρωπαϊκού συστήματος υγείας, να ανοιγοκλείνουν επιχειρήσεις και να μην ανακάμψει ποτέ στα προσδοκώμενα μεγέθη το παραγόμενο προϊόν της χώρας.

Είναι λοιπόν «φονικός» ο συνδυασμός τεράστιο μέγεθος (του πληθυσμού) με τρομακτική ταχύτητα (εξάπλωσης) του ιού λόγω της νέας μετάλλαξης, με απολύτως λογικό αποτέλεσμα να αναβάλλει (για άγνωστο χρόνο) κάθε σχέδιο κανονικότητας που είχαμε στο μυαλό μας μόλις λίγες ημέρες πριν. Και φυσικά ουδείς γνωρίζει το επόμενο στάδιο ποιο θα είναι, τι θα «σκεφτεί η επόμενη μετάλλαξη» για να επιβιώσει και για πόσο.

Τι θα συμβεί λοιπόν από εδώ και στο εξής; Θα αρχίσουμε πάλι τα ίδια, κλειστές οικονομίες και δισεκατομμύρια δολάρια ή άλλα νομίσματα σε επιδοτήσεις επιχειρήσεων ή φυσικών προσώπων μέχρι τη λήξη του νέου κύματος ή των νέων κυμάτων για μήνες; Η απάντηση είναι αρνητική γιατί απλούστατα κάπου... λίγο πιο κάτω για τις φτωχότερες χώρες, άντε και... λίγο πιο μακριά για τις πιο πλούσιες τα λεφτά τελειώνουν και εκτός από το τέλος (...συγγνώμη, δεν υπάρχουν, άλλα να δώσουμε), υπάρχει και μια ηθική βάση που ήδη αρχίζει να συζητείται σε αρκετές κοινωνίες, πιο αυστηρές από τη δική μας, όπως εκείνες της βόρειας Ευρώπης. «Εμείς σας δίνουμε δωρεάν εμβόλια και περίθαλψη, εσείς κάντε τα εμβόλια να σωθείτε και να δουλεύετε. Αν δεν θέλετε να τα κάνετε, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα σωθείτε.

Αντιθέτως, είναι βέβαιο ότι δεν θα σας πληρώνουμε για να κάθεστε και να διακινδυνεύετε τις ζωές των άλλων αλλά και τη βιωσιμότητα της χώρας». Σκληρό και απότομο επιχείρημα; Μπορεί και ναι, αλλά έχετε αναρωτηθεί αν η πανδημία συνεχίσει να υφίσταται ακόμα για μια ολόκληρη χρονιά -το 2022 ας πούμε- τι άλλο μπορεί να γίνει εκτός από υποχρεωτική αργία και περιορισμό για όσους δεν εμβολιάζονται; Διχασμός της κοινωνίας; Ναι. Ο θάνατός σου η ζωή μου; Ισως. Αλλα για ποιον άραγε, τον εμβολιασμένο ή τον αρνητή;

 Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ