Το μυστικό κρύβεται στην... «προοδευτική διακυβέρνηση»

«Οι διεργασίες στο χώρο δεν μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους. Καθιστούν ρεαλιστική την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης» δήλωνε ο Αλέξης Τσίπρας την προηγούμενη Τετάρτη, στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ. Λίγη ώρα μετά ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε την απόφασή του να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ωστε να γίνει η παράταξη «Καταλύτης για την διαμόρφωση μιας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης». Η... κοινή ταυτότητα θέσεων δεν είναι σημερινή. Ούτε ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κρύψει το… ενδιαφέρον του για τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ.

Η απόφαση του Γ. Παπανδρέου δεν είναι τυχαία ούτε ελήφθη εν θερμώ. Απλά η Φώφη Γεννηματά και η πρόθεσή της να συμμετάσχει στη διαδικασία της εκλογής νέου αρχηγού ανάγκασε τον πρώην πρωθυπουργό να ποιήσει την ανάγκη φιλοτιμία. Όμως η αναγκαστική της αποχώρηση άνοιξε το δρόμο προκειμένου να δοκιμάσει στην αρένα της εκλογής με στόχο μια… ρεβάνς.

Ρεβάνς που δύναται να λάβει με βάση τα σημερινά δεδομένα μόνο σε

συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η ταύτιση θέσεων υπάρχει. Ουδείς δύναται να ξεχάσει τι έγινε στα τέλη του 2020 και τον πρώτο μήνα του 2021 όταν Γ. Παπανδρέου και Αλ. Τσιπρας αντάλλασσαν… μπαλιές μέσα απο τις αναφορές τους στην ανάγκη προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας και στην ανάγκη ενός μετώπου κατά της «συντήρησης» και της «δεξιάς».

Αν και τότε διαψεύστηκαν οι πληροφορίες περί συναντήσεων και «καλών σχέσεων» με τάσεις «συναντίληψης» των δύο πλευρών, τα όσα λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες ημέρες έρχονται να αναδείξουν την ύπαρξη υπόγειων διαδρομών μέσω και τρίτων προσώπων που από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές του 2019 (και πριν από αυτές είναι αλήθεια) επιδιώκουν μια συνύπαρξη των δύο κομματικών μηχανισμών και μια συνένωση των δυνάμεων.

Τα στελέχη που πίεζαν την Φώφη Γεννηματά να υποκύψει στο… φλέρτ του Αλέξη Τσίπρα πλαισιώνουν τώρα τον Γιώργο Παπανδρέου και δείχνουν το δρόμο μιας σύμπραξης αλλά με διακριτούς ρόλους, εφόσον βέβαια ο δεύτερος καταφέρει να εκλεγεί αρχηγός στο ΚΙΝΑΛ και να σβήσει από τη μνήμη και των ψηφοφόρων του τα όσα έχει πράξει ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία ως πρωθυπουργός, αλλά και τις δηλώσεις του ως πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ.

Από την άλλη πλευρά και ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί στο περιβάλλον του γεφυροποιούς αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν με ιδιαίτερα θετικό μάτι την ανάδειξη του Γιώργου Παπανδρέου ως αρχηγού, εκτιμώντας πως μόνο με αυτόν δύναται να ολοκληρωθεί το σχέδιο που καταρτίστηκε το 2016 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση από κοινού με τους ΑΝΕΛ προωθούσαν την απλή αναλογική που μόνο… άδολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ειδικά όταν αφορά μια χώρα που πρέπει να κυβερνήθεί και όχι να αναλώνει χρονο στην κατανομή εξουσιών και στον διαμοιρασμό θέσεων, ούτε, κυρίως, στην ανάγκη κάποιων να πάρουν μια ρεβάνς στο πλαίσιο του πολιτικού τους βίου.

Διότι όσο επιθυμεί δικαίωση ο Γιώργος Παπανδρέου άλλο τόσο θέλει ρεβάνς και ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του που αδυνατούν ακόμη και σήμερα να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους η πλειοψηφία ψήφισε Κυριάκο Μητσοτάκη και ΝΔ . Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στην Κουμουνδούρου εξακολουθούν να εκτιμουν πως οι πολίτες δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν το 2019. Ούτε και ότι προωθούν εξεταστική επιτροπή για «χειραγώγηση της κοινής γνώμης» υπονοώντας ότι οι πολίτες άγονται και φέρονται κατά το δοκούν των ΜΜΕ και της κυβέρνησης.

Ο Βαρουφάκης

Οι δύο μονοι δεν αρκούν για να υλοποιηθεί το σχέδιο που δεν είναι σημερινό. Και δεν αφορά μόνο τις προσωπικές τους βλέψεις και επιδιώξεις. Τα συμφέροντα που επιθυμούν μια κυβέρνηση… πολυδύναμη δεν είναι λίγα.

Ίδιον των ολιγαρχών αποτελεί η αέναη προσπάθεια διατήρησης των κυβερνήσεων υπό τον έλεγχό τους και τι πιο πρόσφορο για αυτή τη διαδικασία από μια πολυκερματισμένη κυβερνητική μηχανή που θα κληθεί να διαχειριστεί και μέρος των δισεκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Η παρουσία τρίτου κόμματος για να κουμπώσει η «άδολη» απλή αναλογική είναι κρίσιμη και στο πλαίσιο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αποτελεί την ιδανική λύση. Και μπορεί σήμερα να δηλώνει ότι δεν προτίθεται να συνεργαστεί με τον Αλέξη Τσίπρα ζητώντας εγγυήσεις και προγραμματικές δεσμεύσεις, ενδεχόμενη παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου δύναται να αλλάξει τα δεδομένα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι… παιδί του Γιώργου Παπανδρέου, εκ των ανακαλύψεων του πρώην πρωθυπουργού που γέμισε το τότε ΠΑΣΟΚ με εισερχόμενους δευτεραγωνιστές είτε μέσω… Πάρου είτε μέσω… εξωτερικού.

Μια σύμπραξη Τσίπρα - Παπανδρέου δεν θα άφηνε ασυγκίνητο τον πρώην στενό συνεργάτη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και πάλαι ποτέ συμβούλου του υποψηφίου για την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να προστεθεί και μια ακόμη παράμετρος. Ο Γιάννης Βαρουφάκης και το κόμμα του κινούνται στα όρια του στατιστικού λάθους στο σύνολο των δημοσκοπήσεων. Η απλή αναλογική ίσως τον βάλει στην Βουλή αλλά μια δεύτερη συνεχόμενη αναμέτρηση με το κλίμα να πολώνεται στο έπακρο ενδεχομένως να τον οδηγήσει εκτός κοινοβουλευτικού τόξου.

Αυτό παραμένει στην άκρη του κεφαλιού του πρώην τσάρου της οικονομίας που επίσης αναζητεί μαι δικαίωση για την πολιτική του πρώτου εξαμήνου του 2015, εμμένοντας ακόμη και σήμερα σε αυτή. Αν και θεωρητικά μια σύμπραξη θα οδήγησε και αυτόν στο να ρίξει νερό στο κρασί του.

Οι ρόλοι και οι πρωταγωνιστές

Με δεδομένο ότι και οι τρείς εν δυνάμει συνεργάτες κάτω από την ομπρέλα της απλής αναλογικής και της ανάγκης επανόδου στην εξουσία αναζητούν, ο καθένας για τον δικό του λόγο, τη δικαίωσή τους, το ερώτημα που τίθεται αφορά το σενάριο της επόμενης ημέρας μια εκλογής που δεν θα οδηγήσει στη δημουργία κυβέρνησης. Αυτός είναι άλλωστε και ο ρόλος της απλής αναλογικής, για αυτό και επελέγη από τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιγράφοντας και σε αυτό το πεδίο πρακτικές της περιόδου Κουτσόγιωργα και ΠΑΣΟΚ

Είναι βέβαιο πως και οι τρεος θα διεκδικήσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο αν και στο τέλος της ημέρας δύναται ο κάθε ένας από αυτούς μετρώντας τις δυνάμεις του αλλά και το ρίσκο να μην προχωρήσουν σε συμπράξεις και συμφωνίες, να υπαναχωρήσει. Η διανομή άλλωστε δεν θα αφορά μόνον αυτούς αλλά και όσους σπρώχνουν και συντηρούν το σενάριο της… προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας.

Το μυστικό του εγχειρήματος και η βάση του σχεδίου αφορά ακριβώς αυτή τη φράση που ξεκίνησε πριν τις εκλογές του 2019 όταν ο Αλέξης Τσίπρας συνειδητοποιούσε ότι χάνει και ότι οι δηλώσεις του πως δεν θα ηττηθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε εκλογές ούτε μια στο εκατομμύριο είχαν αντιστραφεί ως προς τα σχετικά… ποσοστά.

Τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τζογάρουν την μοίρα της χώρας μπροστά στη δυνατότητα να διαχειριστούν το σύστημα που θα μοιράσει το παιχνίδι και τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης δεν θα αφήσουν να χαλάσει το σχέδιο, αν και ο Αλέξης Τσίπρας φλερτάροντας το ΚΙΝΑΛ ξεκαθαρίζει παράλληλα πως ο ρόλος του πρωθυπουργού ανήκει σε αυτόν που ηγείται του πρώτου κόμματος.

Τα αναγκαία… καλά

Από την άλλη πλευρά και ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πως χωρίς τέτοιου είδους συμφωνίες δεν πρόκειται να μακροημερεύσει στην πολιτική σκηνή. Ειδικά μετά από μια διπλή ήττα που θα ανεβάσει το σκόρ στο 4, για άλλους στο 5 - 0.

Στην Κουμουνδούρου παρά τα όσα λέγονται έχουν διαπιστώσει, τουλάχιστον οι νουνεχείς, σίγουρα οι άτυποι σύμβουλοι (με προσβάσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ ο ένας εξ αυτών), ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα βρεί νέους ψηφοφόρους. Πολύ, δε, περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία δυσκολεύεται να κρατήσει αυτούς που το 2019 αποφάσισαν να του αναθέσουν το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «ταβανιάσει» και ως εκ τούτου η επάνοδος στην εξουσία περνά μέσα από τις συμμαχίες. Και ουδείς αναφέρεται σε αυτή που προσκολλήθηκε στο κόμμα (και στον τίτλο του) με τον αυτοπροσδιορισμό της… προοδευτικής αλλά για κομματικές προγραμματικές συμφωνίες και συμμαχίες.

Στέλεχη του υποστηρίζουν πως ο στόχος της νίκης είναι σίγουρο πως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ακόμη και με μια ψήφο όπως λέει ο αρχηγός τους. Όμως μια υπεροχή έναντι της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη αν τα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ υπερβαίνουν αυτό της κυβερνώσας παράταξης εκτιμούν πως ανοίγει το δρόμο σε συνδυασμό με την προσθήκη του Γιάνη Βαρουφάκη και την ανοχή ίσως του ΚΚΕ, αν και δεν κρίνεται απαραίτητη.

Τα σενάρια και η πραγματικότητα

Προς το παρόν πάντως και πάντα με βάση μετρήσεις και ποιοτικά στοιχεία το σενάριο που απεργάζονται πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι δύσκολα υλοποιείται. Πρώτα απ' όλα ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να κερδίσει την μάχη για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Στο διάστημα που απομένει θα κληθεί να αποσαφηνίσει θέσεις και προθέσεις, να παρουσιάσει στελέχη και υποστηρικτές και να απευθυνθεί σε ψηφοφόρους που αν μη τι άλλο στην πλειοψηφία τους έχουν δείξει πως κλείνουν τα αφτιά τους στις σειρήνες της Κουμουνδούρου.

Η πρώτη επικοινωνιακή εικόνα μπορεί να έδωσε κάποιους πόντους… αναθάρρησης αλλά ως γνωστόν οι εσωκομματικές διαμάχες και έριδες κρύβουν κινδύνους, ειδικά για όσους θέλουν να επανέλθουν στο προσκήνιο για προσωπικούς καθαρά λόγους.

Από την άλλη και για τον Αλέξη Τσίπρα τα πράγματα δεν είναι απλά. Το συνέδριό του θα ακολουθήσει αυτό της εκλογής αρχηγού και ήδη στελέχη του, εκ των πρωτοκλασάτων, έχουν ξεκαθαρίσει πώς βλέπουν το ενδεχόμενο σύμπραξης με το ΚΙΝΑΛ. Είναι χαρακτηριστική και η αντιμετώπιση προς τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν ήδη προσχωρήσει.

Χαρακτηριστική η περίπτωση της καταψήφισης της πρότασης του Αλέξη Τσίπρα για συμμετοχή των μελών της Προοδευτικής Συμμαχίας στην κεντρική επιτροπή που θα αναδειχθεί από το συνέδριο με… ποσόστωση. Οι… παλαιοί και η Ομπρέλα, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Πάνος Σκουρλέτης και άλλοι έστειλαν το μήνυμα λέγοντας όχι στην πρόταση.

Είναι οι ίδιοι που βλέπουν με μισό μάτι το ΚΙΝΑΛ και αντιδρούν κάθετα στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα.

Κυρίως όμως είναι και οι πολίτες που θα κληθούν να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές. Οι ίδιοι που στις δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι έχουν υπερβεί τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες τις ίντριγκες και τις υπόγειες διεργασίες αναζητώντας διέξοδο μέσα από μια ισχυρή κυβέρνηση που θα μπορεί να διαχειριστεί και κρίσεις και τα σημεία αιχμής που οδηγούν στην ανάκαμψη και τελικά στην ανάπτυξη της χώρας.

 Γράφει ο Insider-liberal.gr