Θα ξεπουλάμε, θα τους σερβίρουμε και εκείνοι θα μας π@@@νε

Και ένα τελευταίο υστερόγραφο σχετικά με την περίπτωση της Ινγκεμποργκ Μπέουχελ. Και υπογραμμίζω κάτι ακόμα: το σχόλιό μου γίνεται ανεξάρτητα από την παράταξη που κυβερνάει αυτή την δύσμοιρη χώρα. Ανεξάρτητα από το όνομα του πρωθυπουργού και ανεξάρτητα από την ιδεολογία των κομμάτων.

Και τούτο για ένα απλό λόγο. Επειδή είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι η Ινγκε, έτσι κι αλλιώς, αντιλαμβάνεται, προσεγγίζει και τοποθετείται απέναντι στην Ελλάδα όπως κάθε νοσταλγός της αποικιοκρατίας προς τους «ιθαγενείς» μιαw ημι-ευρωπαικής, ημι-βαλκανικής και ημι-τριτοκοσμικής χώρας. Γι αυτό.

Και είμαι επίσης βαθιά πεπεισμένος ότι τέτοιο επεισόδιο, τέτοιο σόου και τέτοια λόγια ούτε στον υπέρτατο οίστρο της φαντασίας της θα τολμούσε να εκστομίσει ενώπιον του Ταγίπ Ερντογάν. Και ο λόγος είναι ένας και μοναδικός: με το τέλος της συνέντευξης θα είχε εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Θα την είχαν τσουβαλιάσει και ίσως μέχρι το τέλος της ζωής της θα το περνούσε σε κάποιο μπουντρούμι σε κάποια «άγνωστη» και «ανεξερεύνητη» περιοχή της Ανατολίας και της Τουρκίας

«Μα που είναι το κορίτσι;» Ποιο κορίτσι; «Να εκείνη η Ολλανδέζα» Ξέρω κι εγώ; Κι εμείς την ψάχνουμε αλλά άφαντη η Ινγκε. Αν με το καλό την βρείτε θα σας παρακαλούσαμε να μας ειδοποιήσετε να την φροντίσουμε και να την επιστρέψουμε στους δικούς της.

Τα γράφω όλα αυτά για έναν απλό λόγο. Εμείς μαζί με τους πολιτικούς μας και με τις προκαταλήψεις αλλά και τις ιδεοληψίας μας, φροντίσαμε ώστε η Ελλάδα να εκλαμβάνεται ως πτυελοδοχείο των ανώτερων Ευρωπαίων. Εμείς, με την τάχα μου «βαριά τουριστική μας βιομηχανία» έχουμε μετατρέψει τον άλλοτε λίκνο πολιτισμού και δημοκρατίας, σε μια γιγαντιαία παραλία, σε ένα επικών διαστάσεων ξενοδοχείο και σε ένα ειδυλλιακό, ηλιόλουστο «πορνείο» προς απόλαυση και εκτόνωση όλων αυτών των παχύρευστων και ματσωμένων Αράβων και Ευρωπαίων

Εμείς, με την μεταπρατική οικονομία μας. Με την λατρεία για τις κατοικίες μας. Μικρές και μεγάλες. Με την μονομανία μας στο Real Estate. Εμείς πρόθυμοι να αποκτήσουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας. Να κληρονομήσουμε έστω μια γκαρσονιέρα ώστε στη συνέχεια να την πουλήσουμε σε κάποιο ξένο. Εμείς του rbnb να τα εκποιήσουμε όλα

Εμείς του καφενείου οι αραχτοί. Εμείς της μεσιτείας και της εισοδηματικής ευκολίας. Ακόμα και της πιο μικρής. Εμείς με τα παιδιά μας να εργάζονται έξι μήνες ως γκαρσόνια. Εμείς των επιδομάτων, των δανείων και της φοροδιαφυγής. Εμείς οι φανατικοί οπαδοί, οι λάτρεις του «everything for sale» Όλα για πούλημα. Εμείς οι μόνιμοι θεατές των Reality, των πρωινάδικων και των πάσης φύσεως τηλεοπτικών σκουπιδιών

Εμείς που τα παιδιά μας στην παχυσαρκία έχουν σπάσει όλα τα ευρωπαικά ρεκόρ. Εμείς που φαλλοκρατία, σεξισμό και ανωτερότητα του Αρσενικού, όλα αυτά τα έχουμε εκλάβει ως μια βολική συνέχεια των ελληνικών μας παραδόσεων

Εμείς που με όλα αυτά και πολλά άλλα, στο τέλος της «ημέρας» καταλήγουμε εφαλτήριο για την έκφραση τέτοιων απαξιωτικών απόψεων μιας κάποιας Ολλανδέζας προς την τάχα μου ρατσιστική Ελλάδα

Εμείς ρίχνουμε κατραπακιές μόνοι μας. Και κάπως έτσι η Ινγκεμποργκ Μπέουχελ όπως και οι όμοιοί της, μας βλέπουν σαν ταμπούρλα για να μας κοπανάνε και να σπάνε πλάκα. Μέχρι να αλλάξουμε-αν κάποτε αλλάξουμε-τρία πράγματα θα συμβαίνουν: θα ξεπουλάμε, θα τους σερβίρουμε και εκείνοι θα μας π@@@νε!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ