Είναι καταδικαστέα η πρόθεση της κυβέρνησης να μετατρέψει την ποινή για την κατοχή μολότοφ από πλημμέλημα σε κακούργημα. Παραβιάζεται το ανθρώπινο δικαίωμα στη ρίψη μολότοφ, που αποτελεί κατάκτηση της Μεταπολίτευσης. Άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι αν ρίχνεις μολότοφ, αλλά σε ποια μεριά βρίσκεσαι όταν πέφτει. Στη σωστή ή στη λάθος; Επειδή κάποιοι βρίσκονται στη λάθος πλευρά τι φταίνε αυτοί που ρίχνουν τις μολότοφ; Σε μια «πλέρια δημοκρατική» κοινωνία αυτός που θα έπρεπε να τιμωρηθεί είναι αυτός που δέχεται τη μολότοφ, γιατί χωρίς καμιά αμφιβολία κάτι θα έχει κάνει.
Συνεπώς είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση των δικαιωματιστών και του Ομίλου Φίλων Ρίψης Μολότοφ (Ο.Φ.ΡΙ.Μ.). Όπως πληροφορούμαι από τα
φιλικά τους έντυπα θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και αν χρειαστεί και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μάλιστα, εντός των ημερών θα κυκλοφορήσει σχετικό κείμενο συμπαράστασης με τις υπογραφές προσωπικοτήτων του «χώρου».Οι αντιδράσεις όλων αυτών για την αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα, επί του συγκεκριμένου θέματος, θα ήταν γελοίες αν το πρόβλημα δεν ήταν τόσο σοβαρό. Βέβαια, όπως έχει διαπιστώσει υψηλόβαθμο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από μολότοφ δεν σκοτώθηκε κανείς, πλην βεβαίως των τεσσάρων θυμάτων της ΜΑΡΦΙΝ, κάτι που αποσιωπάται χωρίς αιδώ από τους φαν των μολότοφ. Δεκάδες αστυνομικοί έχουν υποστεί εγκαύματα και οι δράστες, αφού συνελήφθησαν –όσοι συνελήφθησαν– έπειτα από λίγο κυκλοφορούσαν και πάλι ελεύθεροι για να συνεχίσουν το «κοινωφελές» έργο τους. Είναι συνήθης η φράση των αστυνομικών «εμείς τους πιάνουμε και σε λίγο τους ξαναβρίσκουμε μπροστά μας». Φυσικά δεν ευθύνονται οι δικαστές γι’ αυτή την κατάσταση, καθώς κινούνται μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο που έχει θεσπίσει η νομοθετική εξουσία. Και αυτό το πλαίσιο επιχειρεί να αυστηροποιήσει –να εξορθολογίσει θα έλεγα– τώρα η κυβέρνηση.
Θα ακουστούν και πάλι οι γνωστές κραυγές των γνωστών και μη εξαιρετέων υπερμάχων του μπάχαλου και της ανομίας για «τον ακροδεξιό κατήφορο της Νέας Δημοκρατίας» και για τον «Ορμπαν της Μεσογείου». Απολύτως προβλέψιμες οι αντιδράσεις και χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον. Η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μου, άργησε να προχωρήσει στη συγκεκριμένη κίνηση, καθώς οι αυστηρές ποινές λειτουργούν παραδειγματικά και ως εκ τούτου αποτρεπτικά. Στο κάτω κάτω, αυτή η κυβέρνηση αξιακά υπηρετεί τον σεβασμό των νόμων και την επιβολή της τάξης.
Σ. Μουμτζής-Καθημερινή
Ο ένας είναι στο Παρίσι σε Διάσκεψη Κορυφής για το ακανθώδες θέμα της Λιβυης,ανέλυσε παράλληλα τις δίκαιες θέσεις μας για τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην ΟΥΝΕΣΚΟ και ο άλλος ανέβηκε σε ένα τελάρο φορώντας ζιβάγκο για να το παίξει Αντρεας.Αφήστε με λίγο να σκεφτώ ποιον προτιμώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου το διάβασα αυτό σήμερα, αλλού.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ πάντως. Γ. Κ.